Raf en Sylvie, hoe het balletje rolde.
Toch heeft 'ie het maar mooi zeven jaar met mevrouw volgehouden, zo kan je het ook zien. Want reken maar dat het je niet in de koude voetbalshirtjes gaat zitten om de hele tijd het teefje aan de lijn te houden waar de honden van de hele buurt non-stop overheen willen. Lukt dat niet, rijden ze gewoon met net zoveel gust tegen jouw been aan. Ja, dat zijn wij, het volk. De kwijlende Hunkemöllerrukkers die medio 2005 het ietsje-pietsje sprankje hoop verloren dat elke man tegen beter weten in bewaard voor een Sylvie, Doutzen of Katja. 2013 is zodoende voor elke man goed begonnen, want de lijn is los. Als er voor lust een blaastest bestond, zouden we dankzij Bild allemaal ver boven het toegestane promillage testen. De vrijgezelle mannen nog iets meer, want zij hebben die iele hoop. De rest vooral schuldgevoel.
Heel toepasselijk staat ze dit jaar op nummer 7 in FHM's gezaghebbende lijst met de 500 mooiste vrouwen van Nederland (Volbloed familie trouwens ook, opschepmoment) en ook Duitsland verkiest haar liefst zo snel mogelijk tot bondskanselier. Sylvie, laten we haar achternaam even in het ongewisse laten, maakt er een kunst van om het eenvoudig te laten lijken en daar zit 'm het talent. U leest het goed, ik gebruik Sylvie en talent in één zin en ben eens niet sarcastisch. Sylvie maakt dat ik graag met het OV reis, het liefst naar een Costa. Ik wil haar acrylnagels kopen en als het moet zelf dragen. Zij maakte die ziekte zelfs sexy. Ik wil meedoen aan een talentenjacht, om me af te laten serveren door Sylvie, die dat volgens mij het allerliefste doet van de hele wereld. Ach, Sylvie... Ik wíl gewoon dat ze talent heeft.
Die dus. Voetbalvrouw Meis was dusdanig succesvol dat meneer Van der Vaart net zo goed een Sylvieman was. Hoe denk je dat dat overkomt in de kleedkamer? Niet goed. Je bent het lachertje tijdens het douchen en niet omdat je een pik hebt als een naaktslak waar net zout overheen is gestrooid. Omdat je wijf, want zo heet dat onder macho's, een powerhouse is, ogenschijnlijk alles kan wat ze doet en je kind Damian noemde. Wie geeft zijn eigen zoon een naam die met een beetje hulp rechtstreeks naar de duivel verwijst? Je hele droomleven bleek vruchtbare grond voor stekelige plantjes bloeiend met frustratie en Ajax had je misschien uit het woonwagenkamp gehaald, maar hoe haal je de kamper uit Rafael? Niet, natuurlijk.
Daar sta je dan, met een oliebol in je hand, op een feestje dat een tweedehands Ferrari kost. In een rondje, want stoelen zijn niet hip. Vervelend vind je dat; je had zo graag even gezeten, is dat teveel gevraagd? In plaats daarvan hop je hopelijk onopvallend van je ene naar je andere voet, terwijl men elkaar de plannen voor morgen, het nieuwe jaar, verteld. 'Jij, Raf..?' vraagt het ding naast je. Je zucht kort, voordat je weer glimlacht. Was zij niet de vrouw van Khalid? Wat was haar naam ook alweer? 'Beetje voetballen hè,' antwoord je zonder veel passie, 'Interlandjes meepakken, vorm vasthouden, voorbereiding hier, transferperikel daar...' Je bent verdomme één van de technisch meest begaafde voetballers die er rondlopen, wat dénkt ze dat je gaat doen?
Dan is je eigen boterbloemvlinderprinses aan de beurt. 'Nou, ik ga herenkleding ontwerpen met Ralph Lauren,' zegt ze oprecht enthousiast, 'een guacamole-franchise opzetten hier in Duitsland...' je sluit je ogen en waant je even ergens anders. Je kent het uitpuilende lijstje onderhand wel. Zoveel dingen. Wat is er mis met een meisje om de hoek, knap, beschaafd en thuis wanneer jij ook thuis bent? '...Kindertjes in Liberia leren vissen en misschien...' je ogen gaan open en ze kijkt je recht aan. Je kent die blik, de blik van iemand die weet hoe ze iets krijgt, '...als het mag van Raf,' ze vraagt nooit om toestemming, je vertrouwd het niet. 'Een shoot voor de Playboy! Ze hebben me al gebeld en ik dacht...' Hoe weiger je iets dat perfectie nadert? Voordat haar betoverende stem de zin afmaakt, sla je haar met de vlakke hand in het gezicht. Verbaasd, maar zonder ophef fladdert ze naar de vloer. 'Nee,' zeg je 'dat mag niet.'
