Jaaroverzicht 2012 volgens Rickevers

Het jaaroverzicht van 2012 volgens Rickevers ( Rick)

In januari komt Willem Holleeder vrij. Piet Römer overlijdt, maar daar schijnt Willem niets mee te maken te hebben. Ondertussen strandt bij Italië het cruiseschip Costa Concordia omdat de kapitein vooral druk is met het dronken voeren van breezersletjes. Laura Dekker past wel goed op haar boot en voltooit in januari haar wereldreis. Knappe prestatie voor iemand die nog met een zeiltje in bed slaapt. Het beste nieuws van januari komt uit Peru, waar Joran van der Sloot 28 jaar cel krijgt. Het slechtste nieuws komt van ver. Nieuw Zeeland. Waar 182 mensen het leven verliezen door een reeks aardbevingen.

In februari is het vooral koud. Heel koud. Ik ben de hele maand niet met mijn vrouw naar bed geweest omdat ik hem niet kan vinden. Toch vreemd hoe dertig centimeter als sneeuw voor de zon kan verdwijnen. Job Cohen, die verdwijnt ook. De ervaren burgemeester blijkt een stoethaspel in Den Haag. Een trieste aftocht van een sympathieke man. Te sympathiek voor de politiek. Geert Wilders weet wel dat onsympathiek scoort en komt met het Polen-meldpunt op de proppen. Dieptepunt? Nee, dieptepunt van de maand is het ongeluk van prins Friso. Of de 74 doden na rellen in een Egyptisch voetbalstadion. Of de dood van Whitney Houston. Inderdaad, er is te veel ellende voor zo’n korte maand.

Als er iemand over dieptepunten kan meepraten, is het natuurlijk James Cameron, die in maart met een duikboot een diepte van elf kilometer haalt. Een riskante reis, want de enige mens die ooit zo diep dook, Patty Brard, kwam toch enigszins gewond weer boven. Op het droge wordt Poetin weer president van Rusland. Of de verkiezingen eerlijk gaan, betwijfel ik. Sommige kiezers doen naast een stembiljet ook poet in de stembus. De PVV zeurt in Nederland over de gulden. Die moet terug. Vind ik ook. Net als het cassettebandje, de Datsun en televisies met een kont. Fuck de vooruitgang.

In april bouwt Espelo het hoogste Paasvuur. 45,98 meter. Na een tijdje sudderen, stort het als een kaartenhuis in elkaar. Maar die zin kan ook slaan op Rutte 1. Na weken kaarten, roken, drinken en pim-pam-petten, krijgen Mark, Maxime en Geert toch ruzie in hun vakantiehuisje. Mark en Geert botsen hard. Er vallen geen doden. In Amsterdam botsen twee treinen nog harder. Daar helaas wel een dode en 125 gewonden. Op de radio horen we alleen nog maar Somebody that I used to know. De hit van Gotye slaat niet op Maxime Verhagen en wordt dan ook de grootste top-40 hit ooit.

Hollande, Samaras en Mursi worden in mei verkozen tot nieuwe bazen van Frankrijk, Griekenland, Egypte. In ons stuurloos land voert men de wietpas in. De drugsoverlast neemt meteen toe. Verder sturen we een indiaan naar het Songfestival, maar dat weet bijna niemand meer. Ajax wordt landskampioen nadat ze met kerst nog honderd punten achter staan en Chelsea wint de Champions League omdat ze tegen Barcelona elf keepers opstellen. Facebook gaat naar de beurs, maar het boek dat alle aandacht opeist is Gijp.

Queen Elizabeth is in juni precies zeshonderd jaar koningin van Engeland. Een mooi moment voor een groot feest. Geen koekhappen en wc-pot gooien, maar optredens van alle Britten die ooit een microfoon hebben vastgehad. In Nederland beeft Ahoy als er met de Ziggo Dome eindelijk een grote muziektempel wordt geopend waar het geluid wel goed is. Estelle en Ruud zetten een punt achter hun relatie. Doodgebloed. Knock Out. Badr Hari besluit vervolgens de voorpagina’s van de kranten de rest van het jaar niet meer te verlaten. Er is ook nog iets met EK-voetbal geloof ik.

Een EK waarin Spanje in de finale Italië vernedert. Het deert de Italianen niet. Ze rouwen om Sergio Pininfarina die in juli overlijdt. De ontwerper die Italiaanse auto’s dusdanig ontwerpt, dat ik er seksueel opgewonden van raak. Pininfarina was verantwoordelijk voor de Ferrari 250 GT, de Maserati Quattroporte en de Alfa Romeo Spider. Pure pornografie. Lastig bruggetje naar André Kuipers, dat wel. Die komt thuis. André genoot vanuit de ruimte van onze Epke, onze Ranomi, onze Dorian en onze Marianne. Helden. Net als André zelf.

In augustus krijgt Anders Breivik 21 jaar cel, de maximum straf in Noorwegen. Na tien jaar kan hij in principe vrijkomen. Het toppunt van krankzinnigheid in een verder vrij rustige maand.

Gelukkig is in september alles weer normaal. Een meisje geeft een feestje en nodigt via Facebook een paar vrienden uit. Ze blaast het later af, maar haar gasten komen toch. Het wordt een bende. Chips liggen overal en bierdopjes worden niet opgeruimd. Tot overmaat van ramp vergeet ze voor het slapen de vaatwasser alvast te laten draaien. Waarschijnlijk kijkt ze, net als een miljard anderen, een filmpje van een rappende Koreaan die een gek dansje doet. Oh ja, we mogen ook stemmen. Is nog een cadeautje van Geert, maar iedereen vergeet hem in het stemhokje te bedanken.

Red Bull besluit in oktober het uitkomen van de nieuwste James Bond kracht bij te zetten door zelf een skyfall te organiseren. Er zijn drie gegadigden, maar Lance Armstrong en Bram Moszkowicz vallen af omdat ze liever zonder parachute springen. Felix Baumgartner mag wel en verbreekt het snelheidsrecord voor dalen dat net nog scherper was gezet door GroenLinks. Jolande Sap baalt en stapt op. Als pensioenvoorziening neemt ze een paar kostbare schilderijen mee uit de Rotterdamse Kunsthal.

Na de verwoestende orkaan Sandy wordt in november de marathon van New York afgelast. Verkiezingen zorgen vervolgens voor een nieuwe storm in Amerika. Als alle vlaggetjes, spandoeken en folders zijn neergedaald, blijkt Obama te hebben gewonnen. Yes! Four more years. Bij ons wordt Rutte 2 beëdigd. Zucht. Nog vier jaar. Gelukkig is daar de doorbraak in de zaak Marianne Vaatstra. Een Friese boer gaf zijn wangslijm en verloor zijn vrijheid. Badr Hari at een broodje en verloor zijn vrijheid. Maar je hoort hem verder niet klagen, want de inkomensafhankelijke zorgpremie gaat niet door.

December 2012. Volgens enkele mafkezen het einde der tijden. Helaas voor veel mensen toch waarheid. Voor ruim 1000 mensen in de Filipijnen, toen Tyfoon Bopha langskwam. Voor acteur Jeroen Willems. Voor grensrechter Richard Nieuwenhuizen. Voor 28 mensen in een basisschool in Newtown. Twintig kinderen, duizenden tranen. Het einde. Het kwam dus toch.