Kerstgedachten
Zoals in de lijn der verwachting haat ik kerst, tenminste dat deed ik. Sinds mijn zevende jaar is kerst voor mij altijd een rampen periode geweest. Mijn vader kreeg toen ik zeven was zijn herseninfarct tijdens kerst. De eerste jaren na die tragedie werd er bij ons geen kerst meer gevierd, tot mijn moeder de stoute schoenen weer aan durfde te trekken. De kerstboom werd van zolder getrokken en de bijna antieke ballen, die mijn moeder overigens nog heeft, werden ook weer tevoorschijn getoverd. Eindelijk zouden we weer kerst vieren. Helaas bleek dat nagenoeg onmogelijk door het humeur van mijn vader. Rond de kerstperiode werd hij standaard depressief en zakte hij weg in melangolie over wat hem was overkomen. Hij wilde wel dat we samen waren, maar wenste eigenlijk niet gezellig mee te doen. Stress alom in huize weltevree was het gevolg, iedereen moest verplicht gezellig doen. En wee je gebeente als je kritiek had op het een of ander of als je niet overal positief over deed. Over en weer werd er gevit en getierd om vervolgens elkaar te verwijten dat hij of zij niet gezellig was. Het hele kerstfeest kon me uiteindelijk gestolen worden en als kerst van de kalender weggevaagd werd, zou ik de vrolijkste vrouw op aarde zijn.
Tot dit jaar, dit jaar verheug ik me op kerst. Ik kijk uit naar gezellige dagen met mijn familie, mijn schattige en soms wat drukke neefjes, mijn lieve zus die altijd alles perfect wil regisseren en verzorgen, mijn warme en hartelijke moeder, mijn tot over de top feestelijke huishomo en tot slot mijn lieve, gekke, grappige en gezellige nicht met haar bijzondere en humoristische man. En ja je leest het goed, zonder mijn vader. Dit jaar ga ik kerst vieren zonder de stress die mijn vader bracht. Ergens voel ik me er schuldig over dat ik er naar uit kijk om het zonder hem te vieren en tegelijkertijd maakt het me ook verdrietig. Want ondanks het feit dat mijn vader de kerst altijd verschrikkelijk kon verstieren, zou ik er alles voor over hebben om hem terug te krijgen. Zelfs als het betekent dat ik nooit meer een fijne kerst zal hebben. Het is ontzettend dubbel, ik kijk er naar uit om het zonder hem te vieren en toch zal ik hem verschrikkelijk missen tijdens deze dagen.
Ik kan het daarom ook niet helpen dat ik me afvraag of die geweldige vrolijke en gezellige kerst, zoals ik het op de televisie heb gezien, dan ook echt bestaat. In mijn fantasie zullen de aankomende dagen lijken zoals op de televisie, maar zal ik bedrogen uitkomen? Als ik facebook moet geloven heeft iedereen een geweldige kerst, ieder jaar weer. Mooie foto’s van lachende mensen en glinsterende glazen in de hand. Daarentegen, wanneer ik mensen vraag wat ze gaan doen, is het vaak een verveeld antwoord: “Eerste kerstdag bij mijn ouders, tweede kerstdag bij mijn schoonouders die ik overigens haat tot op het bot. Dus ja, net zoals ieder jaar eigenlijk.” Het lijkt net of de kerstdagen een verplicht zogenaamd gezellige samenkomst is. En let wel, een van het kaliber waar niemand op zit te wachten, net zoals ik ieder jaar de kerstdagen over wilde slaan.
Nu komt er gelijk een andere vraag bij mij naar boven: waarom vieren we eigenlijk kerst? Kerst is van oorsprong een mix van verschillende heidense feesten en het christelijke feest waarbij de geboorte van Jezus wordt gevierd. Naar mijn idee heeft alleen niemand een van deze gebeurtenissen in zijn achterhoofd wanneer ze het, tegenwoordig redelijk commerciële, feest vieren. Wat is dan de gedachte achter de kerstviering vandaag de dag? Waarom viert een groot deel van de bevolking het feest tegen heug en meug? Is het dan een feest waarbij we hopen dat we dezelfde gezelligheid krijgen zoals op de televisie? Is het een feest waarbij we hopen dat we voor één keer in het jaar de dagen doorkomen zonder ruzie of moeilijkheden?
Terwijl mijn kerstgedachten zojuist alle kanten op zijn gegaan, kom ik tot de conclusie dat kerst voor mij hoop betekent. Hoop op gezelligheid, hoop op liefde, hoop op vrede, hoop op het vergeten van alle ellende al is het maar voor een dag en hoop dat er een dag zal zijn waarbij degene, die ik nu zo moet missen, mijn kerst weer heerlijk kan verstieren.
Tot slot hoop en wens ik voor een ieder dat ze de dagen doorkomen, met liefde en gezelligheid, ook wanneer je iemand moet missen.
