Vrouwen van een zekere leeftijd
Vandaag ben ik jarig. Een heuglijk feit dus. Mijn jongste dochter telde, om de spanning een beetje op te bouwen, de dagen verwachtingsvol voor me af. En nu is het dan zo ver, dit is mijn dag. Jarig zijn is leuk, het blijft een speciale dag. Zelfs als je ‘m al zo vaak hebt gevierd als ik……..
Maar ik begin wel een beetje zenuwachtig te worden van de cijfers die bij mijn nieuwe leeftijd horen, namelijk een vier en een zes. Ik ga nu serieus richting de vijftig, ik ben hard op weg een vrouw van een ‘zekere leeftijd’ te worden. Zelf zit ik nog hardnekkig in de ontkenningsfase, maar mijn oudere vriendinnen weten daar wel raad mee. Gewoon een keertje moe zijn, het gewoon warm hebben of ‘per ongeluk’ eens iets vergeten, gaat er bij deze dames niet meer in. Nee, nee, zij weten het zeker: het zijn dé tekenen. Want als ik hen moet geloven betreed ik, zij het tegenstribbelend, met rasse schreden hun wereld. De wereld van de vrouwen in de overgang.
Als je nog jong, strak en onwetend bent, zou ik je nu adviseren te stoppen met lezen. Want dat het geen ‘feel good story’ wordt, daar ben ik inmiddels wel achter. Leeftijdsgenoot Linda de Mol wil er bijvoorbeeld pertinent geen aandacht aan schenken in haar blad: “De overgang als onderwerp is zó verschrikkelijk onsexy”. Ik geef haar geen ongelijk, vol afkeer het klachtenlijstje doornemend. De opvliegers, het nachtzweten, de tomeloze vermoeidheid en de onvoorspelbare stemmingswisselingen zijn blijkbaar nog peanuts bij de rest. Want hoe sexy kun je urineverlies, een opgedroogde vagina, slappe rimpelige huid, haargroei op je kin en een tailleloos lichaam maken? Dat dit alles iets doet met het zelfvertrouwen van vrouwen, zal geen verrassing zijn. Er alleen al over te lezen, stemt mij zwaarmoedig.
Mannen hebben geluk. Nou ja geluk. Niet met al die rondcirculerende overgankelijke vrouwen natuurlijk, die kunnen ze beter mijden. Maar ze hebben geluk met zichzelf. Er bestaat namelijk geen mannenovergang. Mannen veranderen natuurlijk wel wat in de loop der jaren, maar dat gaat allemaal heel geleidelijk. Beetje minder haar, beetje meer buik, dat is het eigenlijk wel. No big deal. Jaloersmakend, zou je zeggen.
Maar nu is er een groep mannen opgestaan, die erkenning wil. Erkenning voor wat? Nou, deze mannen vinden zichzelf namelijk het levende bewijs van het feit dat mannen wel degelijk steeds vaker in de overgang komen. Compleet met opvliegers, zweterige nachten, stemmingswisselingen en incontinentie. Alleen is dat volgens deze mannen nog een taboe. Mannen durven er namelijk niet over te praten, omdat vrouwen alle honneurs rond de overgangsperikelen zouden opeisen. Ach gut.
Maar wat nu als dit waar is? Ik krijg zowaar een beetje hoop dat de natuur toch gerechtigheid kent. Stel je voor dat het na al die eeuwen opeens geen ‘vrouwending’ meer is, maar een ‘mannending’ wordt. En dat ik dan net op tijd de dans ontspring! Ik denk dat ik het maar gewoon doe:
Bij deze erken ik de mannenovergang. En ik doe vrijwillig afstand van de mijne.
Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar pschouten@live.nl. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.
Eindredactie FOK!columns
