Handbalkeeper
Dit weekend heb ik heel wat keepers in actie gezien. Bij voetbal uit de Eredivisie en de Premier League, hockey bij de Champions Trophy en handbal bij zowel de NOS als Sporza. De Nederlandse hockeyers speelden 0-0 tegen Australië, vooral dankzij doelman Jaap Stockmann die heel wat Australische goals voorkwam. Ook in het voetbal zag ik keepers met belangrijke reddingen. Maar bij het handbal, daar heb ik niet genoten van keeperswerk. Sterker nog, ik kreeg medelijden met alle handbalkeepers.
Handbalkeeper is misschien wel de meest ondankbare taak in heel de sportwereld. Vegen bij curling? Dan heb je toch echt veel invloed op de wedstrijd. Reservekeeper bij het olympische hockeyteam waardoor je niet eens in het olympisch dorp mag verblijven? Als er een beroep op je wordt gedaan, weet je in ieder geval dat je een belangrijke positie hebt. Vijfde of zesde official bij voetbal? Een ongekend belangrijke functie, zolang er geen doellijntechnologie is. Maar handbalkeeper? Minstens twintig tegendoelpunten per wedstrijd, en een werkelijk minimale invloed op de uitslag.
Waterpolo komt dicht in de buurt van handbal. Kleine speelvelden, schoten van vrij dichtbij en redelijk doelpuntrijke wedstrijden. Maar toch nog wel een stuk minder doelpunten dan bij het handbal, want bij waterpolo kan de keeper wél een verschil maken. Ik ben geen fervent waterpolokijker, maar de reddingen van de Nederlandse keepster Ilse van der Meijden in de slotseconden van de olympische finale in 2008 staan me nog helder voor de geest. Dat is een heldin. Ik kan me geen enkele handbalkeeper herinneren die de held van de wedstrijd was.
Bij handbal zullen er ook heel af en toe wedstrijden zijn die op het eind worden beslist, waar de stand ondanks de tientallen doelpunten gelijk opgaat en waar een keeper dus voor het verschil zou kunnen zorgen. Maar die wedstrijden zijn zeldzaam en de keren dat de keeper ook echt het verschil maakt zijn nog zeldzamer. Wacht een handbalkeeper op die paar wedstrijden? Neemt de keeper al die tientallen tegengoals per wedstrijd voor lief voor die ene momentjes? Wat een carrière heb je dan. Je staat urenlang voor Jan met de korte achternaam met zwaaiende armen en schoppende benen in een gymzaal, wachtende op misschien wel helemaal geen verandering.
Natuurlijk, je houdt wel eens een bal tegen. Maar dat is meer geluk dan wijsheid: je sprong toevallig op het juiste moment met je rechterbeen hoog op. En een minuut later kun je alsnog vissen. Nee, het is een zeer ondankbare positie. Een meelijwekkende positie zelfs. Ik kan niet normaal naar handbal kijken en genieten van snelle aanvallen. Nee, ik denk constant aan de keeper. Die na weer een gekke spreidsprong zich weer omdraait en de bal weer uit het net haalt. Ik heb dit weekend heel wat keepers in actie gezien, maar dit was de laatste keer dat daar een handbalkeeper bij zat: ik wil het niet meer zien en ik kan het niet meer zien.
Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar pschouten@live.nl. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.
Eindredactie FOK!columns
