Welke woningnood?
Voor zigeuners heb ik altijd een zwak gehad. Die ouderwetse. Rondtrekken in een paard-en-wagen, geld verdienen met hier en daar op je viool spelen en grote rokken zwierend om een groot kampvuur. Johnny Depp en zijn vriendjes in Chocolat, dat idee. Met verantwoordelijkheid en settelen heb ik dan weer wat minder en ik denk nog steeds, waarom in Godsnaam zou je dat doen?
Je zal maar een huis hebben gekocht. Ooit eens, in een bui van economische zelfoverschatting. Voor of tijdens de crisis, maakt niet uit. Je hebt een woning, staat op jouw naam, is eigenlijk van de bank. Torenhoge hypotheek, ben je mooi klaar mee. Wil je even weg van dat alles, alles wat je zo continue ongelukkig maakt en dan? De hypotheek tikt gewoon door. Door je huis zit je ook aan je baan vast en je leeft van weekend naar weekend, waarin je het met vrienden het liefste hebt over lang vervlogen weekenden, van voordat je volwassen werd.
Zelf leefde ik ook een tijd van de wind en zij bracht me ook waar ik wezen moest. Niemand op mijn pad stond ooit in mijn weg en vice versa. Elke dag een nieuw avontuur, nieuwe mensen en nieuw leven. Vrijheid is, meer nog dan geborgenheid, het doel van ieder mens. Regelmatig kreeg ik de vraag of ik niet moe was van mijn gezwerf. Dat was ik, moe. Maar wel gelukkig. En ik ben liever moe en gelukkig dan moe en ongelukkig, al heb ik altijd bewondering gehad voor mensen die wel geluk konden vinden in routine en zekerheid.
Toen kwam ik terug en de crisis, een voorheen nikszeggende term, raakte mij ook. Met als enige bezit een blauwe koffer had ik opeens weinig keuze en waar ging ik wonen? De maatschappij en al haar regels, het is mijn vriend niet. Belasting hier, ambtelijke kosten daar, wat een onzin. Huren vond ik, net als kopen, grote onzin. Je bent vrijwel zeker aangewezen op huursubsidie, dames en heren, een grotere onzin bestaat er toch eigenlijk niet? Als ik nou een appel wil, maar hem niet kan betalen, dan heb ik gewoon te weinig geld. Als de appelboer als gevolg daarvan zijn appels aan niemand meer kan verkopen, dan moet hij er eens aan gaan denken zijn fruit goedkoper te maken.
Zelf woon ik anti-kraak. Laat ik het maar meteen zeggen, wat een uitkomst. Ik betaal een paar scheten en heb een schitterend appartement dat ooit tot een gedeputeerde van de provincie toebehoorde. Tel daar de toffe huisgenoten, die elk hun eigen column verdienen, bij op en hatsikidee. Betaalbaar, ruim en sociaal wonen. Dit beheer is ook passend bij de huidige snelle maatschappij, want verschuift mijn aandacht weer eens naar een andere omgeving, dan pleeg ik een belletje en sta ik morgen weer buiten. Met m'n blauwe koffer.
Is er dan geen nadeel? Natuurlijk is dat er wel. Je hebt vrijwel geen enkel recht als bewoner en kijk je een keertje scheef naar de eigenaar, dan kun je er zo uitgezet worden. Ik ken verhalen van mensen die stonden te douchen toen er doodleuk een inspecteur de badkamer binnenliep. Daarvoor moet er natuurlijk een oplossing komen, in de vorm van een fijne wet ofzo. Maar we zien al in de muziekindustrie dat wanneer potentiële afnemers een goedkoper alternatief vinden, er ook een groep mensen is, laten we ze de gevestigde orde noemen, die hier tegen ageert.
Volgens deze fantasieloze buroknakkers, zorgt een goedkopere woningoplossing namelijk voor nog meer leegstand. Uuuhhh, nee hoor. Het onderschrijft alleen maar de scheve marktverhoudingen, dus doe daar liever wat aan! Een Rabobank, ik noem maar een hypotheekverstrekker, roept dat er een woningnood is. Er zijn te weinig nieuwe huizen gebouwd. Ondertussen staat zo'n 15% van de Nederlandse kantoorruimte leeg. Ziet u de link? Ja, ik ook.
Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar pschouten@live.nl. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.
Eindredactie FOK!columns
