De wederopstanding van André Hazes
Joop van den Ende zit op het toilet. Vol ongeduld kijkt hij steeds achterom. Er borrelt van alles in zijn darmen. Dit gevoel kent hij! Dit heeft hij eerder meegemaakt! Dan voelt hij hoe een glad voorwerp zijn lichaam verlaat en met een zacht ‘pok’-geluid in de pot belandt. Hij kijkt nogmaals achterom…Ja hoor, een gouden verrassingsei! Hij roept zijn vrouw erbij. “Janine, kom kijken, het is weer eens gelukt!” Janine snelt zich naar het toilet. Nieuwsgierig kijkt ze in de pot. Haar gezicht plooit zich in een brede grijns. “Je hebt het em weer geflikt, ouwe!” Ze kijkt toe hoe haar man voorzichtig het ei uit de pot haalt. Samen lopen ze de keuken in en Joop spoelt vanuit hygiënisch oogpunt het ei voorzichtig af onder de kraan. Janine heeft al een theedoek uitgespreid op het aanrecht en voorzichtig vleit Joop het gouden ei neer. Een diepe zucht. Ze kijken elkaar aan met glimmende oogjes. ‘Verbazend,’ denkt Janine nog vlug. ‘Ik heb gisteravond toch maar gewoon boerenkool gemaakt. En bij mij kwam er potdorie gewoon weer zo’n bruine jongen uit vanmorgen. Hoe is het toch mogelijk?’ Joop breekt het ei voorzichtig doormidden. Er zit een briefje in. Zoals in ieder ei tot nu toe. Hij vouwt het briefje met ingehouden adem open. Janine kijkt nieuwsgierig mee.
“Een musical over het leven van André van Duin?”, vraagt ze dan, heel verbaasd. “Maar die is toch nog helemaal niet dood?” Joop geeft haar een speels kusje op haar neus. “Nee joh, gekkie. Niet André van Dúin, maar André Hazes! Zet je 3D-leesbril dan ook op, schatje!” Dan dringt de boodschap op het briefje pas goed tot hem door. Meteen komt de denkfrons boven zijn ogen en zijn hersenen beginnen op volle toeren te malen. Hij ijsbeert door de keuken. Janine kent dit proces. Eerst breekt er nu een periode aan van piekeren en vragen, maar uiteindelijk komt het allemaal goed. “Wat zal Rachel Hazes vinden van dit idee?”, mompelt Joop tegen zichzelf. Janine pakt een appel, een fruitmesje en een bord en terwijl ze een appeltje voor Joop schilt, zegt ze: “Rachel zal het onderhand wel zat zijn om elke avond knakworstjes van Unox te moeten vreten. Ze kan wel wat geld gebruiken, denk ik.” Joop geeft met zijn vlakke hand een harde klap op het aanrecht. Janine verblikt of verbloost er niet van. Ze is wel wat gewend met die Joop van haar! “Je hebt gelijk!”, roept Joop. Janine glimlacht en steekt haar man een partje appel toe. Zwijgend eet hij zijn appel. Dan begint het ijsberen weer. “Maar hoe kom ik aan een look-a-like van André Hazes?”, werpt hij het volgende probleem op. Janine spoelt het bordje en het fruitmesje om en zegt kalm: “Gewoon. Naar het Vondelpark. Die bankjes daar liggen vol met verlopen volkszangers.” En weer de spijker op zijn kop. “Ik kan je wel zoenen!”, roept Joop uit. “Je weet het: een zoentje voor een miljoentje,” antwoordt Janine. Geen probleem. Joop graait in de binnenzak van zijn fraaie colbert en haalt er een pak geld uit. Janine pakt het aan en geeft haar man een zoen. Zoals het een goede vrouw betaamt.
Na een paar uur is Joop weer thuis. Maar hij is niet alleen. Zeven zwervers heeft hij op de kop weten te tikken die allemaal wel wat hebben van wijlen volkszanger nummer één. Janine kijkt zwijgend van de een naar de ander. “Ik stop ze eerst maar eens in bad,” besluit ze dan. “Ik zie door het vuil de mannen niet.” De zwervers wachten braaf op hun poetsbeurt op de bank in de grote hal. Joop heeft ze allemaal een paar blikjes bier gegeven; zo blijven ze wel een tijdje zoet. Toch, als ze allemaal gesopt en geboend weer beneden komen, moeten ze tot de conclusie komen dat er geen André Hazes tussen zit. De zwervers mogen het pand weer verlaten en krijgen de man honderd euro mee voor de moeite.
Een poos later zitten ze bij de open haard. Janine bekijkt een boek over kunst en Joop staart in de vlammen van de open haard. “Die man is alweer acht jaar dood. Zouden de mensen nog wel weten wie hij was?”, vraagt hij zich hardop af. Janine legt haar boek neer. “Volgens mij wel, hoor. Hij is in Amsterdam in de Pijp geboren en er staat nog altijd een standbeeld van hem op de Albert Cuypmarkt. Het schijnt, dat mensen nog steeds bloemen bij dat beeld neerleggen. Toch, als ik er goed over nadenk, vond ik zijn liedjes pas voor het eerst goed toen ik ze op zijn eigen begrafenis hoorde zingen.” Joop veert meteen op. “Ja, maar natuurlijk, lieve schat! Toen zong hij ze tenminste niet zelf! Die gast kon al lang niet meer zingen, met zijn kapotgezopen stem. Bovendien was hij zo doof als een kwartel. Lawaaidoof.”
“Maar die Rachel dan? Die was toch een stuk jonger dan hij? Hoe zat dat dan?” Joop moet even nadenken en zoekt een en ander op op zijn iPad. “Ja, dit wórdt me toch een verhaal,” mompelt hij voor zich uit. “Moet je horen. Ik ga het vanuit een heel andere invalshoek benaderen. Vanuit Rachel. Gewoon een dochter uit een eenvoudig slagersgezin. Ze was fan van André, werd verliefd en ze kregen een verhouding terwijl hij nog getrouwd was. Hij was twintig jaar ouder als zij.” “Dán zij,” verbetert Janine automatisch. Dat zal haar man nooit leren, het verschil tussen ‘dan’ en ‘als’. Maar goed, dat moet ze hem maar vergeven. “Ze trouwden toen Rachel net 21 jaar oud was en ze kregen samen twee kinderen. Maar een hoop gedonder hoor, in dat huwelijk. Ja, daar kunnen we een leuk verhaal van maken.”
Janine zucht. Ze is bang dat het dit keer op een flop uit zal draaien. André Hazes. Wie loopt daar nou nog warm voor? “Kom nou maar zitten,” lacht ze naar haar onrustige man. “Morgen weer een nieuwe dag. Ik dacht, dat je het trouwens wat rustiger aan zou doen, en wat meer van je ouwe dag zou gaan genieten!” Joop van den Ende grijnst van oor tot oor. “Dit wordt een mega-succes wat ik je brom,” zegt hij. “Morgen bel ik die weduwe van die Hazes, nou die hoort de euro’s al rinkelen!”
Midden in de nacht wordt Joop wakker. Weer zo’n onrustig gevoel in zijn darmen. Zachtjes sluipt hij het bed uit. Op het toilet staat het zweet op zijn voorhoofd. Het zal toch niet…? Dan voelt hij hoe een glad voorwerp zijn lichaam verlaat en met een zacht ‘pok’-geluid in de pot belandt. Voorzichtig draagt hij het gouden ei naar zijn werkkamer. Hij opent de kluis en legt het ei er voorzichtig in. Eerst maar eens dit project afwerken.
