Mooie woorden

Je leest de laatste tijd vaak dat de samenleving in Nederland steeds harder wordt. En als je het nieuws goed volgt dan blijkt dat te kloppen. De NS klaagt dat er steeds meer agressie tegen conducteurs voorkomt. Ambulancepersoneel en brandweerlieden klagen al lang over meer agressie tegen hen en zelfs oom agent is tegenwoordig niet veilig voor de woede van de massa.

Maar er is hoop.
Uitvaartonderneming Dela wijst de weg. Ze hebben mensen gevonden die niet wachten met hun mooie woorden tot iemand dood is. En sinds hun bijdrage aan de reclame is de wereld in Nederland langzaam aan het veranderen.
Je kent die reclame wel. ‘Waarom wachten met iets moois te zeggen als het ook vandaag kan?’ Dan zie je een volle voetbaltribune en ineens begint een jongen in het openbaar zijn vader de hemel in te prijzen. Niet letterlijk natuurlijk, want dan zou hij net zo goed kunnen wachten tot zijn vader dood is. Alle mensen op de tribune applaudisseren. Of een moeder die in een volle supermarkt ineens haar zoon vertelt dat ze hem zo mist nu hij het huis uit is.
Ik hoop dan wel dat alles ook daarna zo positief blijft. Dat ze niet weer op die tribune ‘kankermongool’ gaan roepen als de scheidsrechter een foutje maakt in hun ogen. ‘Heb je een brilletje nodig?’ zou al een stuk positiever zijn. En die jongen achter de kassa moet natuurlijk niet meteen nadat zijn moeder weg is door zijn collega’s gepest worden en een moederskindje of een eitje worden genoemd.

Gelukkig blijkt het initiatief van Dela tot nu toe een positieve invloed op de samenleving te hebben. Onlangs sprak ik een vriendin die iedere zondag naar de rooms-katholieke kerk in haar buurt gaat.
‘Ik wist niet wat me overkwam,’ zei ze. ‘Midden in de preek staat er ineens een man op en begint tegen de pastoor te praten. Hij bedankte de pastoor dat die hem vroeger zo fijn had geholpen toen hij in het knapenkoor zong. Hij was er als knaapje in gegaan en was er als man uitgekomen. Dankzij meneer pastoor.’ Mijn vriendin was er nog steeds helemaal blij van.
En niet lang daarna stond ik bij de voetbalclub in de buurt te kijken naar een wedstrijd. Komt er ineens een jongen met een microfoon langs de zijlijn en die bedankt de linksback van die club dat hij hem een hand had gegeven en zijn excuses had aangeboden, nadat die back met twee benen op zijn scheenbeen was gesprongen.

Het zijn natuurlijk nog geen daden die de wereld snel gaan veranderen, maar goed voorbeeld doet altijd goed volgen.
Stel je eens voor dat Samsom zomaar in een debat met de minister-president uit zijn bankje opstaat, naar de microfoon loopt en zegt: ‘Mevrouw de voorzitter. Ik wil de minister-president toch nog even bedanken dat hij me zo ter wille is geweest bij het nivelleren van de inkomensverschillen in Nederland. Het is echt niet niks dat je er een verlies van meer dan de helft van je kiezers voor over hebt om de andere partij tevreden te stellen. Daarom: bedankt lieve Mark.’
Maar Mark laat het er natuurlijk ook niet bij zitten en slaat meteen terug met een kwak positivisme: ‘Dan wil ik, mevrouw de voorzitter, de heer Samsom ook meteen even terug bedanken voor zijn positieve bijdrage om de VVD te hulp te schieten met een nieuw plan. En vooral voor zijn lekkere tongzoen na afloop.’
Ik denk dat zulke spontane initiatieven veel meer impact hebben op de Nederlanders dan dat gegeil van die twee bij Pauw en Witteman. De opzet van Dela is namelijk dat die dingen spontaan gebeuren en dat degene die het betreft erdoor verrast wordt.
Nou ja, spontaan. De persoon die de toespraak moest gaan houden, werd uitgebreid voorbereid. Het Iranese meisje dat haar ouders op de boot vanaf Terschelling bedankt dat ze haar hebben meegenomen naar Nederland, heeft een heel weekend op kosten van Dela op Terschelling in een hotel gezeten en lekker gedineerd en gedronken. Ook de overtocht werd betaald. Om de ‘spontane’ speeches te filmen is door Ogilvy, het communicatiebureau dat de reclamecampagne bedacht, contact gezocht met de bouwers van de candid-camera-auto van Joran van der Sloot. Kosten nog moeite werden dus gespaard om de reclame te laten slagen. Maar dan heb je ook wat.

De komende jaren zal blijken wat deze emoreclame allemaal voor positiefs teweeg heeft gebracht. Als mensen inderdaad niet meer gaan wachten tot een begrafenis om iemand te vertellen wat voor fijne vent of vrouw ze de ander vinden.
Stel je het gezicht van Koen Everink eens voor als Badr Hari ineens voor hem staat met een bloemetje in zijn hand en hem bedankt omdat hij hem heeft aangegeven bij de politie, zodat hij nu beseft dat hij zich in de toekomst moet inhouden als iemand zijn vriendin een slet noemt. En stel dat Koen dan ook zijn beste beentje voorzet en vraagt of Badr met hem meegaat om ergens een lekker broodje gezond te gaan eten.
Of stel je eens voor dat Yvon Jaspers plotseling het beeld binnenstapt tijdens de live-uitzending van De Wereld Draait Door en Matthijs van Nieuwkerk uitgebreid gaat bedanken omdat hij en Sanne Wallis de Vries ervoor gezorgd hebben dat de kijkcijfers van Boer Zoekt Vrouw weer omhoog schoten nadat zij met hun ‘nabesprekingen’ zijn begonnen.

Ik vind daarom dat Dela de Nobelprijs voor de vrede verdient. Maar dan moeten ze nog wel ophouden met het verzenden van spyware als je op hun site komt. Mijn virusscanner sloeg meteen spontaan op tilt.