De hardwerkende Nederlander

Iedere hardwerkende Nederlander € 1000,- erbij. Die zin kregen we ongevraagd tijdens de verkiezingen talloze malen op ons televisiescherm of op allerlei sites te zien.
We hebben de verkiezingen achter ons en dat zinnetje dus ook, maar ik vraag me al de hele tijd af waar die hardwerkende Nederlanders dan eigenlijk werken. In ieder geval niet bij Stedin.

Mijn vrouw en ik hebben sinds 2003 zonnepanelen. We konden ze nog net met subsidie aanschaffen voordat Jan Peter Bakellende die subsidie afschafte. Ze schelen in de energiekosten, want via die panelen geef je energie terug aan het net. We konden dat heel goed waarnemen, want we hadden een analoge meter en die draaide heel vaak terug. Op die manier werd onze energierekening dus lager dan wanneer we geen zonnepanelen hadden gehad.
In 2008 kwam er ineens een medewerker van Eneco (later omgedoopt tot Stedin) met een nieuwe meter. De nieuwe meter was een zogenaamde slimme meter. Deze digitale meter gaf aan hoeveel energie wij verbruikten en ook hoeveel de zonnepanelen teruggaven aan het net. Een geweldige uitvinding, dachten ze bij Eneco. De analoge meter werd dus vervangen. Er was echter één belangrijk verschil met de analoge meter. De oude meter zorgde ervoor dat we meteen minder betaalden voor onze energie. De slimme meter was digitaal en liep niet terug. Er werd apart op de meter bijgehouden hoeveel energie we teruggaven. Die teruggave zou dan resulteren in een periodieke betaling van teruggeleverde energie op onze rekening. We waren dus nu niet meer afhankelijk van een meter, maar van mensen. En die meter mag dan behoorlijk slim zijn, de mensen die ervoor moesten zorgen dat we ons geld kregen waren dat beslist niet.

Waar we eerst met één meter te maken hadden, hadden we nu met een meter en twee bedrijven te maken. Stedin als netbeheerder en Greenchoice als energieleverancier. Ik weet niet of er een top tien van slechtste bedrijven in Nederland is, maar als die er is, dan staan deze twee bedrijven er beslist in.
Om het geld van de teruggeleverde energie te krijgen, is het nodig dat Stedin de meterstanden periodiek aan Greenchoice levert. Ze kunnen met zo’n digitale meter zelf die standen lezen bij Stedin. Toch moesten wij nog steeds de meterstanden zelf doorgeven aan Greenchoice. Stedin bleef dus in gebreke bij de aanlevering van de meterstanden. Maar als dat het enige probleem was, dan zou ik er nu geen column aan wijden.

Na een jaar merkten mijn vrouw en ik dat we wel steeds netjes onze energierekeningen betaalden, maar er kwam van de kant van Greenchoice nooit een leuk bedragje voor de teruggeleverde energie. Dan ga je dus bellen. Na drie keer contact tussen mijn vrouw en drie verschillende medewerkers van Greenchoice dachten we dat ze begrepen hadden wat er aan de hand was. We kregen dan ook enige tijd later € 220,- teruggestort. Dat leek ons wel wat veel voor maar één jaar teruglevering. Op die manier hadden we de zonnepanelen wel erg snel terugverdiend. Dan maar weer bellen. Het bleek dat men bij Greenchoice geen meterstanden had gekregen van Stedin en dat ze daarom onze teruglevering geschat hadden. Ik hoopte maar dat ze ons verbruik niet op dezelfde manier zouden schatten. Uiteindelijk kregen we in juli 2010 een bedrag van € 33,-. Dat leek ons beter te kloppen, maar nog steeds was het een schatting, want meterstanden waren er niet.

In mei 2011 kregen we een nieuwe slimme meter. Eentje met twee digitale schermen in plaats van één. Vanaf die dag ging het goed met de betaling van de teruglevering, maar nog steeds moesten we zelf de meterstanden aan Greenchoice doorgeven en we hadden ook nog wat geld tegoed over de periode juli 2010 tot en de vervanging van de eerste slimme meter in mei 2011. Dat zou beslist niet meer dan een tientje zijn, maar alle kleine beetjes helpen in tijden van crisis.

Het bleef echter zeer stil aan de overkant. Dus dan maar weer bellen met Greenchoice. Het bleek dat ze geen meterstanden hadden doorgekregen van Stedin over de periode juli 2010 tot mei 2011 omdat wij volgens Stedin geen slimme meter, maar een analoge meter hadden gehad. Die was volgens dat kutbedrijf in mei 2011 vervangen. Maar ik kon de mevrouw van Greenchoice ervan overtuigen dat we echt al een slimme meter hadden gehad en ze zou contact opnemen met Stedin. Twee weken later kregen we een mailtje van Greenchoice met een terugvordering van die € 33,- over de periode 2008 tot en met juli 2010. We hadden daar geen recht op gehad omdat we een analoge meter hadden. De stoom kwam uit mijn oren, maar ik ben nu eenmaal een beschaafd man. Ik kon op basis van mijn overtuigingskracht het meisje van Greenchoice dat de pech had mij aan de telefoon te hebben, zo ver krijgen dat ze de terugvordering voorlopig zou intrekken. Ik zou dan contact met Stedin opnemen.

Het bedrijf Stedin heeft volgens hun site een geweldige klantenservice. Je wordt binnen twee werkdagen teruggebeld of teruggemaild. Maar als je hen belt, krijg je nooit degene die je moet hebben rechtstreeks aan de lijn. Je krijgt een keuzemenu. Ik koos in het derde menu voor meterstanden, want ik dacht dat het daar toch om ging. Maar ik kwam bedrogen uit. Als je voor meterstanden koos, moest je die doorgeven. Doorgeven? Daar heb je toch juist die slimme meters voor? Dus dan maar overige vragen gekozen. Dan krijg je een juffrouw aan de lijn die je verhaal aanhoort en het zal doorgeven aan de desbetreffende afdeling. Die zal dan binnen twee dagen terugbellen. Twee dagen? Het was begin augustus en ze moeten nog bellen. Ook de tweede keer dat ik belde, kreeg ik een juffrouw die heel lief beloofde dat ze er een notitie bij zou doen dat ze met spoed moesten terugbellen. Ze had wel iemand zien lopen met mijn dossier, vertelde ze. Lopen? Ze moesten er niet mee lopen. Ze moesten gaan zitten, het lezen en meteen terugbellen. Ik kreeg de indruk dat op die afdeling niet echt hard werd gewerkt, want het was dezelfde afdeling die ook de meterstanden van mijn slimme meter moet doorgeven aan Greenchoice en die daarmee altijd te laat is. Ook nu werd ik niet teruggebeld door die afdeling.
Ik bedacht dat ik twee dingen kon doen. Naar Rotterdam gaan en de heleboel bij Stedin in de fik steken of een klacht indienen bij de Consumentenbond waar ik lid van ben. Het werd de laatste optie. Ooit komt misschien die eerste optie ook nog wel aan bod.
Je kunt tegenwoordig je klacht gemotiveerd indienen op de site van de Consumentenbond bij Klachtenkompas.nl. Die klacht wordt dan ook meteen doorgestuurd naar het bedrijf waartegen de klacht wordt ingediend. Ik diende de klacht over Stedin in. Een halfuur later werd ik gebeld door ene Nathalie van de afdeling klachten van Stedin. Ik mocht mijn verhaal vertellen. Ze ging het voor me uitzoeken. Ze belde me drie keer terug en na de derde keer was het probleem opgelost en had ze de meterstanden van teruglevering gevonden en aan de afdeling gegeven die ze door moest geven aan Greenchoice. Ik zei tegen Nathalie dat ik beslist met haar zou willen trouwen als ik vrijgezel was geweest. Ik stuurde meteen een mailtje naar Greenchoice.
Twee weken later kreeg ik een mailtje van Greenchoice dat ze de standen nog niet hadden. Een medewerker zou contact opnemen met Stedin.

Maar nu het grappige. Het gaat om hooguit een tientje. Wat denk je dat het die bedrijven kost dat we diverse keren hebben moeten bellen met medewerkers? Dat de afdeling incasso van Greenchoice voor piet snot bezig is geweest? Dat Nathalie meer dan een uur bezig is geweest om alles uit te zoeken? Dat Greenchoice alweer contact op moet nemen met Stedin omdat ze nog steeds niet hebben geleverd? En denk maar niet dat dit een incident is. Logisch dat alles steeds duurder wordt.
Hardwerkende Nederlanders? Ze moeten niet € 1000 erbij krijgen. Ze moeten gewoon worden ontslagen! Behalve Nathalie natuurlijk