Vijftig tinten versus realiteit
“Nelleke!!” ik hoor iemand mijn naam schreeuwen en verschrikt kijk ik op, “Wat?”, roep ik geërgerd in een moment van totale verstoordheid en irritatie. Ik kijk nog eens goed om mee heen en zie dat iedereen in de kamer naar me kijkt. Ietwat geschokt van de vragende en verwarde gezichten, vraag ik nu iets zachter en minder venijnig wat er is. Blijkbaar waren ze allemaal druk in gesprek en laaide er een heftige discussie op terwijl ik in mijn boek verzonken zat. Ze willen mijn mening over het een of ander. Nog steeds met mijn gedachten bij het boek, begrijp ik niet helemaal wat ze van me willen en vraag waar het dan precies om gaat en wat ze van me willen horen. Oh, mijn mening, ze willen weten wat ik vind van de laatste intrige die zich heeft afgespeeld in onze vriendengroep. Nou, eh dat weet ik niet hoor. Alles heeft zo zijn reden en iedereen heeft zijn eigen waarheid, toch? Mijn antwoord wordt niet bevredigend bevonden en er heerst enige irritatie jegens mij, omdat ik me er eigenlijk niet in wil mengen. Eigenlijk wil ik gewoon verder met het boek dat me al dagen in zijn greep houdt.
De afgelopen dagen zit ik ieder mogelijk moment met de telefoon in mijn hand en haal ik mijn ogen niet van het scherm. Op het scherm staan namelijk de woorden van het boek Vijftig Tinten. Deel een van de trilogie is al verslonden en in deel twee zit ik nu op driekwart. Het boek heeft me in zijn macht en ik begrijp eigenlijk niet zo goed waarom. Ja natuurlijk, er zitten heftige seksscènes in die iedere vrouw -en misschien ook wel man- laat kronkelen als een slang, maar dat is niet de reden waarom ik nou zo geïntrigeerd ben door dit boek. De mannelijke hoofdpersoon doet me denken aan een belangrijk iemand uit mijn verleden. Iemand beschadigd door zijn jeugd, een persoon met een duister en donker verleden. Misschien is het daarom dat ik het boek niet naast me neer kan leggen en zo halsstarrig aan het boek vasthoud. Het is net alsof ik een stukje inzicht krijg in de achtergrond van het leven van dit persoon, waarom hij deed wat hij deed. Zal deze persoon mijn vijftig tinten zijn geweest? De vrouwelijk hoofdpersoon in Vijftig Tinten belooft tot op heden dat ze de donkere en duistere meneer niet in de steek zal laten. Dat heb ik wel gedaan, ik kon niet meer en heb op een gegeven moment gezegd: “Genoeg is genoeg.” Terwijl ik altijd dezelfde woorden tegen hem uitsprak als hij bang was dat ik weg zou gaan; “Als twee mensen meer van elkaar houden dan van wie ook op deze wereld, maar ze komen er samen niet uit. Wanneer zeg je genoeg is genoeg? Ik beloof je, nooit!”. Uiteindelijk heb ik mijn woord gebroken en heb ik het gezegd, het was genoeg. Mijn vijftig tinten werd aan de kant gezet, door mijn onderbewuste, mijn innerlijke godin en mijn bewustzijn.
Nu vraag ik me af of ik meer begrip had moeten tonen voor zijn acties en gedrag. Of niet alleen begrip tonen, maar daadwerkelijk onderzoeken waarom hij deed wat hij deed? Mag je überhaupt wel opgeven binnen een relatie of moet je vechten tot alles weer goed is. Hoe ver kun je gaan? De moeite en pijn is dat je het donkere en grijze verleden niet weg kan halen, hoeveel liefde je ook geeft. Hoe duidelijk je ook laat merken dat je hem accepteert met al zijn littekens uit het verleden, je kunt niet goed maken wat de geesten uit het verleden stuk hebben gemaakt. Het doet me pijn in mijn hart, de gedachte dat hij altijd met zijn donkere en duistere geesten en littekens uit het verleden moet verder leven. Mijn lieve vijftig tinten. Waarom was mijn liefde niet genoeg? Een traan rolt over mijn wang en het voelt alsof de weg van de traan naar beneden brandt als lava.
“Nelleke!” wordt er weer geschreeuwd. Ik kijk op met waterige ogen maar zeg niets. Ik hoor iemand tegen me praten: “Als je niet in je boek zit, zit je wel in je eigen wereld of niet?” Ik geef er geen gehoor aan, laat me maar in mijn eigen wereld zitten, ze kennen me daar en dat is ok.
Nog even denk ik aan mijn vijftig tinten en zijn mooie maar gebroken heldere blauwe ogen. Dan pak ik het boek weer en verdwijn uit de realiteit.
