"Martin, wil je met me trouwen?"

Vorige week ben ik - voor de derde keer binnen één maand - ten huwelijk gevraagd. Alle keren was dat door een meisje van nog maar net tien jaar. Ze is de helft van een eeneiige tweeling van een vriendin. Zij is helemaal fan van mij, terwijl haar zusje op haar beurt juist meer naar mijn eigen vriendin trekt. We kennen elkaar zo'n halfjaar. Meteen vanaf het begin klikte het en zo ontstond er een heuse vriendschap. Een paar maanden geleden vroeg ze me: "Wil jij mijn papa zijn?" Mijn hart sloeg over en ik moest even slikken.

"Maar André is toch ook heel aardig?", vraag ik haar. Ze ziet haar eigen vader niet zo vaak en haar moeder heeft dan wel een vriend, maar ja, André huppelt niet. Zij wil een vader die wél huppelt. Iemand zoals ik.

Ik ben zelf af en toe nog een groot kind. Wanneer ik samen met de meiden hand in hand zingend door de stad huppel, nemen we onderweg op een bankje even pauze. Vervolgens sta ik op, loop naar de eerste de beste deur, bel aan en loop hard weg. De tweeling rent schaterend achter mij aan.

Toen mijn vriendin laatst bij hen op bezoek was, kregen ze van haar een pakje kauwgom. "Dat hebben we van Martin gekregen, hè?", vraagt mijn 'bruid in spe'. "Nee", antwoordt mijn vriendin, "dat krijgen jullie van ons samen." "Maar Martin heeft het bedacht, hè?", kijken twee glunderende oogjes haar aan. Ze vraagt mijn vriendin de oren van het hoofd. "Heeft Martin het nog over mij gehad?" "En mist hij mij ook?" "Heel erg?"

Want ja, ik ben haar held. Daar komt niemand tussen. Mijn vriendin heeft al voorgesteld dat ze mij wel een beetje met haar wil delen. Maar nee, ze wil mij helemaal niet delen. Ze wil mij helemaal voor zichzelf.

In het adresboek van haar mobieltje sta ik als 'Martin de Gorilla', waarschijnlijk omdat ik nogal behaard ben. Zo af en toe bestookt ze me met allerlei vragen. Hoewel Ron's Honeymoon Quiz al onder een dikke laag stof in de archieven van Hilversum moet liggen, bereidt zij zich zorgvuldig voor op ons 'huwelijk'. Ze wil alles van me weten.

Via sms vraagt ze me:

"Hallo Martin, hoe gaat het?"

"Hier gaat alles goed.
En hoe gaat het met jou?"

"Goed! Was het zwemmen leuk?
Dikke gorillazoen!"

"Ja, was heerlijk.
Ben ook nog onder de koude douche geweest!
Gorillaknuffel van mij."

"Wat ben je aan het doen?"

"Lekker aan het niksen."

"Moet je nog een verhaal schrijven?"

"Ja, elke week.
Dat moet voor maandag.
Ik denk dat ik dat vanmiddag doe."

"Heb je al een verhaal?"

"Nog niet, maar dat komt nog wel"

"Ga je ook een keer over mij schrijven?"

"Hahahaha, natuurlijk!"

"Wanneer ben je ook al weer jarig?"

"Dinsdag ben ik jarig."

"Wat wil je voor je verjaardag?"

"Met jullie naar de Apenheul!"

"Wat is je lievelingseten?"

Als liefhebber van de Italiaanse keuken antwoord ik: "Lasagne." Hoewel Italiaans een eind in de goede richting was, bleek lasagne toch minder goed te passen bij haar romantische beeld van ons als stel. Van mijn vriendin vernam ik namelijk dat ze had gehoopt dat ik spaghetti zou antwoorden...