De Crisis

Asics stuurde via de submit de volgende column in:


Voorheen was ik ervan overtuigd dat de crisis eigenlijk helemaal niet bestond, behalve dan tussen de oren. Nu denk ik daar heel anders over. De crisis houdt ons allemaal in een ijzeren greep en is niet van plan om binnenkort over te waaien. En dat maakt deze crisis tot iets wezenlijk anders dan alle andere ellende in de wereld. Oorlogen, natuurrampen, honger in Afrika, ze bestaan niet meer zodra je de televisie uitzet.

Maar de crisis nog wel. Ik woon in een nieuwbouwwijkje. Daar zijn huizen opgeleverd maar nog niet verkocht. Gisteren liep ik een rondje door de buurt en besloot ik eens een kijkje te nemen bij die spookachtige lege huizen. Ik kon me moeiteloos toegang verschaffen tot de voortuin en zo naar binnen kijken. De muren zijn niet gestuct en de keuken ontbreekt nog. De achtertuintjes zijn niet bestraat, het onkruid staat er een halve meter hoog. Op de ramen prijkt een sticker met rode letters. Ze vertellen dat ‘dit object´ bewaakt wordt. Maar ik zie geen bewaker, er is helemaal niemand.

Niemand die het wil of kan kopen. De crisis manifesteert zich ook afgrijselijk op andere fronten. De arbeidsmarkt zit net zo op slot als de woningmarkt, er zijn wachtlijsten bij de voedselbank, zorgpremies die niet meer betaald worden, Ray en Anita van 2 Unlimited die weer bij elkaar komen. Je vraagt je af hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen. Dit was ons niet beloofd toen we één Europa werden. En hoe één zijn we eigenlijk? We gebruiken weliswaar dezelfde munt, maar we lenen die allemaal tegen een andere rente. En juist die rente is zo bepalend voor het koortsachtig aanwakkeren van alle ellende. Ten minste, dat is wat ik er van begrijp. Terwijl ik er de ballen verstand van heb.

Op de radio en televisie zijn elke dag economen, ministers en andere bobo’s aan het woord die er wel verstand van hebben. Maar die zijn het nooit met elkaar eens. Ik hou er mee op. Zolang ik kan, negeer ik die kolere-crisis mijn leven uit. Op zaterdag ga ik naar de woonboulevard. Gewoon om te zien hoe mensen rijen dik staan te wachten om hun geld af te dragen aan de MediaMarkt en de Ikea. Als ik de Lotto win, dan koop ik één van de twee huizen die mijn neef tegen wil en dank bezit.