Achter tralies
Je moet je toch niet voorstellen dat je als hond in een asiel terechtkomt. Leven op slechts enkele vierkante meters. Op een betonnen vloer. De rest van je leven achter tralies. Want wat is de kans dat een nieuw baasje jou de leukste hond vindt? Dan kun je nog zo vrolijk kwispelen met je staart of nog zo zielig kijken.
"Ja, we krijgen weer een hondje!", roept mijn buurmeisje van zeven tegen mij. Natuurlijk ben ik blij voor haar. Een trouwere vriend kun je je toch niet voorstellen. "En hoe heet hij?", vraag ik. "Blender", glundert ze met haar blauwe ogen. Op de laptop toont ze me een foto van de grijsbruine 'Ashtray Terriër'-pup. "Wanneer mogen jullie hem ophalen?" "Donderdag", antwoordt ze verheugd. Ze kan bijna niet wachten.
Toch maak ik me ook wat zorgen. Het opvoeden van zo'n hondje is namelijk een hele verantwoording. En om nou te zeggen dat ze het met hun eerste hondje zo geweldig hebben gedaan... Om eerlijk te zijn, nee. Ja, het dier kreeg eten. En water. En mocht op schoot. Op de bank. In het begin. Want kleine hondjes zijn speels. En hebben scherpe tandjes. En banken kunnen daar nu eenmaal slecht tegen.
Om een onschuldig kijkende hond bij thuiskomst te straffen, heeft weinig zin. Het beestje weet immers niet waarvoor hij straf krijgt. "Hij weet donders goed wat hij heeft gedaan", roept de buurman. Ik schud met mijn hoofd en adviseer een bench, een eigen plekje. "Maar dat is zielig", zegt de buurvrouw. "Je stopt een hond toch niet achter tralies?" "Nee hoor, dat wordt zijn eigen veilige plekje", reageer ik. "Dat is niet zielig, maar je moet hem er ook niet voor straf instoppen", voeg ik eraan toe.
De eerste twee jaar van het leven van onze beagle heeft ze 's nachts altijd in haar bench geslapen. Ze gaat er uit zichzelf in. De bench gaat 's nachts dicht. Op een gegeven moment is dat niet meer nodig, maar de bench staat er nog steeds. Op momenten dat er gevaarlijk lekkere hapjes op tafel staan, mag ze weer even zielig toekijken vanachter de tralies. Ook wanneer mijn neefje denkt dat de staart van de hond speelgoed is, verkiest onze viervoeter de bench boven de vrijheid. Neefjelief weet dat hij haar daar met rust moet laten.
Blender is inmiddels een jaar of vier. Hij luistert - net als zijn voorganger - voor geen meter. Dat hoeft ook niet. Erger is dat Blender wat te dik is. "Jullie lopen ook niet genoeg met hem", probeer ik niet al te belerend over te komen. "Maar hij heeft hele kleine pootjes, dus hij hoeft ook niet zo ver te lopen." Met dat antwoord kan ik het doen. Ach, waar bemoei ik mij ook mee? Het is hun leven, hun hond. De hond heeft eten, drinken, is niet verwaarloosd. Goed, hij is wat te dik. Maar liever iets te dik dan te mager.
In de eerste jaren mocht Blender mee kamperen. "Maar dit jaar gaan we naar een warm land", hoor ik ze in het voorjaar zeggen. En inderdaad, afgelopen week werd er een reis geboekt voor het hele gezin naar Griekenland, vertrek volgende week. Behalve Blender. Blender mag thuisblijven. Alhoewel? Hij kan niet zelf de deur opendoen. Of zelf zijn voerbakje vullen. "Ja, daar moeten we nog een oplossing voor zoeken", aldus de buurvrouw. Een beetje een vreemde volgorde als je het mij vraagt. Je zorgt eerst voor opvang voor de hond en boekt daarna pas een vakantie. Niet andersom. Wat leer je je kinderen op zo'n moment?
Naar een kennel is geen optie, want Blender is maar één keer ingeënt. Alleen de entingen die hij bij zijn geboorte heeft gehad. Bij de kennel is het verplicht dat honden zijn ingeënt. Ook dat is een stukje verantwoordelijkheid, net als bij de opvoeding van je kinderen. Als je niet in Urk of Staphorst woont, laat je die inenten om ze te behoeden voor allerlei nare ziektes. Zo ook bij honden. Onze beagle komt elk jaar dapper opdraven bij de dierenarts. Ze geeft geen kick. Maar nee, Blender heeft dat kennelijk niet nodig. Het is voor hem te hopen dat hij nooit doodziek zal worden.
Tja, wat moet je dan in deze vakantietijd? Wie zorgt er voor Blender? Veel mensen zijn zelf in deze tijd met vakantie. Oppas is dus lastig. De tijd dringt. Wat zal het worden voor hem? Net als vele andere vakantiehonden met een touw aan een boom in de hoop dat hij daar tien dagen later nog staat te kwispelen? Enkeltje asiel? Toch achter tralies? Nee, uiteindelijk verblijft Blender samen met onze beagle in ons huis. Hier is Blender de komende tien dagen van harte welkom. Buurvrouw en haar dochter gerustgesteld.
In tegenstelling tot Blender ga ik wél achter tralies. Niet omdat ik iemand iets misdaan heb. Nee, één van de vaste lezers van mijn columns en bovenal dierenliefhebber Maurice heeft mij afgelopen week op een ludieke actie gewezen. Daar heb ik niet lang over na hoeven denken. We laten ons op 7 oktober - solidair met de asieldieren - twaalf uur lang opsluiten in een kennel van het grootste asiel van Nederland. Op die manier vragen we aandacht voor de asieldieren. Dat is nodig. Opvang kost veel geld.
Er zijn nog steeds mensen die niet nadenken en hun hond zo maar achterlaten in het bos of rechtstreeks naar het asiel brengen. Omdat de hond niet meer lief is. Of omdat hij 'uit de mode' is. Of omdat hij niet met kinderen om kan gaan. Of gewoon omdat hij bruin is. In het dierenasiel is elke hond welkom.
Om het maandenlange verblijf in het asiel voor de dieren zo aangenaam mogelijk te maken, beschikt Dierenopvangcentrum Amsterdam over maar liefst vijftien hondenspeelvelden waar de dieren een paar uurtjes lekker buiten rennen en spelen. Voor de honden zijn de speelvelden van levensbelang: het is hun belangrijkste uitlaatklep.
Nu zijn deze speelvelden nog saaie 'zandbakken' waar voor de honden niet veel te doen is. Door deze actie te steunen, kan er van deze zandbakken een waar hondenparadijs worden gemaakt. De actie 'Help! Ik heb een hondenleven' loopt vanaf 4 oktober tot en met 17 oktober. We zijn tijdens deze actie live te volgen via webcam. Op zondag 7 oktober zal ik van acht uur 's ochtends tot acht uur 's avonds plaatsnemen in 'mijn' hondenkennel en live verslag uitbrengen via Twitter en Facebook. Het is die dag open dag. Dus als je langs wilt komen, dan ben je van harte welkom.
Wil je mij steunen in deze actie? Surf dan naar http://www.justgiving.nl/treincolumn en klik op 'Doneren'.
Alvast bedankt namens de dieren.
