De Slimste Mens
De beste televisieprogramma’s op het gebied van humor worden al jaren in België gemaakt. Zonde van de Zendtijd, Basta, De Slimste Mens, Mag Ik U Kussen?, u kent ze hopelijk wel. In Nederland is het wat dat betreft behelpen. Vroeger hadden we nog programma’s als Kopspijkers, tegenwoordig hebben we Dit Was Het Nieuws op eenzame hoogte en volgen daarachter Koefnoen en Neonletters. Helaas valt er bij die laatste programma’s slechts in zo’n 10% van de tijd echt te lachen. Zonde van de zendtijd. Logisch dus dat we de Belgische programma’s overnemen.
Van Mag Ik U Kussen? viel de Nederlandse versie me erg mee, maar de Nederlandse versie van De Slimste Mens lijkt werkelijk helemaal nergens op. Terwijl het eigenlijk zo’n simpel concept is. Bij het selecteren van deelnemers kun je eigenlijk niets fout doen: iedereen weet wel wat en het is alleen maar goed als de kijkers meer weten dan de deelnemers. Dat voelt goed voor de kijker en dan blijft hij kijken. Daarin doen de makers van het programma in Nederland dan ook niets fout, maar zoals gezegd kan dat dus ook helemaal niet.
Dan de presentatie. Dat moet iemand zijn die soepel en vlot presenteert, die goed kan improviseren en reageren op wat er gezegd wordt en die een fijne interactie heeft met de jury. Daarin is alles fout gegaan, want bij de NCRV zijn ze uitgekomen bij Philip Freriks als presentator. Iemand die alles van de autocue moet hebben, dus niets anders kan dan voorlezen en totaal niet kan reageren op onverwachte opmerkingen van de kandidaten of inbreng van de jury. Het is niet voor niets dat hij jarenlang het NOS Journaal presenteerde en jaarlijks het Groot Dictee der Nederlandse Taal doet: daar hoeft hij slechts voor te lezen.
Wellicht dacht de NCRV dat het na het succes van de Belgische Philippe (Geubels, jurylid) in het programma bij onze zuiderburen gegarandeerd goed zou gaan als ze ook een Philip in het programma zouden zetten. Een andere reden voor Freriks als presentator kan ik absoluut niet verzinnen. Dan de jury, volledig bestaande uit Maarten van Rossem. Het is werkelijk ergerlijk hoe slecht de interactie is tussen Freriks en Van Rossem. Zo af en toe heeft historicus Van Rossem een leuk feitje of een aardige opmerking en daar zou Freriks dan op in moeten haken. Wat ze in België dus zo goed doen. In plaats daarvan lacht Freriks vaak even en kondigt dan de volgende vraag of de volgende ronde aan.
Maar erger nog is het feit dat heel die interactie volkomen ongeloofwaardig is. De opmerkingen van Van Rossem zijn namelijk veelal ingestudeerd. Hij heeft een belletje waar hij op kan drukken wanneer hij wat in wil brengen, maar al in aflevering 1 bleek dat geen spontaniteit op te leveren: hij belde in met de opmerking dat hem toch een vraag gesteld zou worden op dat moment. We zitten dus te kijken gespeelde interactie, waarbij de makers waarschijnlijk denken dat het goed gaat, maar wat werkelijk niet aan te gluren is.
Duidelijk niet de slimste mensen dus, daar bij de NCRV. En ook Maarten van Rossem valt daarin tegen. Na zijn fout om bij VI Oranje te gaan zitten, veruit de verschrikkelijkste uitzending ooit, had hij ook dit nooit moeten doen. Waarom kijk ik dan nog? Ja, de makers van het programma doen dus één ding goed: de deelnemers zijn niet slimmer dan ikzelf. Zolang ik me De Slimste Mens voel, blijf ik kijken.
