Oude politiek 2.0

Alles moet anders! Revolutie! Op de barricaden! Weg met de Haagse elite! Nieuwe politiek!

Maar is het wel zo verstandig om een concept dat doorgaans prima functioneert zomaar overboord te gooien?

Om daar een antwoord op te geven moet je eerst vaststellen wat oude en nieuwe politiek precies inhouden. Gezien het aantal proefschriften en artikelen hierover is dat lastig. En ook politici maken het ons niet makkelijker. Doorgaans behoort voor hen gewoon de belangrijkste opponent tot de oude politiek. Maar als ik gewoon de politieke chronologie volg, behoort vrijwel iedere reguliere partij nú tot de nieuwe en een paar jaar terug tot de oude politiek.
Een echt oude partij zou in die context de PvdA kunnen zijn, waar ze Joop den Uyl en Willem Drees op hebben gegraven en de lijken in het pluche hebben gepleurd.

In de praktijk zien velen vooral de grotere partijen die in het verleden regelmatig in het kabinet zaten als de oude politiek. Als de politieke elite die vooral tot doel heeft zichzelf in het centrum van de macht te houden.

Dat vind ik dan weer een zwakke beschuldiging, want iedere zichzelf respecterende politicus wil in datzelfde centrum zitten. Als de PVDD zichzelf serieus neemt, zouden ze maar wat graag met 80% van de stemmen de complete vleesindustrie verbieden. Of blijven ze tevreden als een kalfje nog een aai krijgt voor ze het de strot afsnijden?

Als je streeft naar nieuwe politiek, suggereer je feitelijk dat het (te) vaak fout is gegaan. Maar eigenlijk functioneert onze parlementaire democratie alweer bijna zeventig jaar heel behoorlijk.

Tijdens de wederopbouw van Nederland was het op zich best makkelijk om het redelijk te doen. Iedere beslissing was al snel een verbetering of een maatregel voor een betere toekomst.
In de jaren daarna kon de politiek door de nog heersende verzuiling eenvoudig worden ingedeeld. De zuilen waren evenredig vertegenwoordigd, dus was het betrekkelijk eenvoudig om met een middenweg voldoende burgers tevreden te houden.
In de jaren zeventig en tachtig stortten de zuilen wel steeds meer in, maar was er meestal een gezonde verdeling tussen links en rechts, waarbij men nog altijd niet in excessen verviel.
Vanaf de jaren negentig tot begin deze eeuw hadden we de financiële wind ernstig mee en kon haast niemand het nog fout doen.

Gezeik over de politiek is er altijd geweest. In die tientallen jaren is Nederland er in alle opzichten alleen maar beter op geworden. Meer welvaart. Meer zorg. Meer veiligheid. Meer kennis. Meer vrijheid. Honger is er vanaf de jaren vijftig nooit meer geweest.
Alleen verloopt zo’n lijn nooit kaarsrecht en ieder dipje levert toch kritiek op. Maar die criticasters hielden vooral de zaak scherp.

Nu lijkt haast niemand nog tevreden te zijn over de Nederlandse politiek. We zitten weer in een dip en natuurlijk moeten we Den Haag scherp houden. Alleen gaat het gezeur en gezeik nog amper over de werkelijke problemen. De belangrijkste zaak is momenteel echt alleen maar hoe we in een mondiale economische crisis overeind blijven. De zeikerds en zeurkousen hebben het echter over maximumsnelheden. Over bemoeienis van de overheid. Over betutteling. Over hoofddoekjes. Het homohuwelijk en weigerambtenaren. Strenger straffen. Het rookverbod. Zeilmeisjes. Een Angolees jochie. Prutsende kunstenaars. Het overspel van Yolanthe.

Met als belangrijkste constatering dat de dames en heren politici nog naar dat gezeik luisteren ook!

Is dat laatste niet het belangrijkste kenmerk van de huidige politiek? Dat er naar al dat gezeik wordt geluisterd? Volgens mij zou het stukken beter werken als we weer wat “old school”-politici krijgen, die schijt hebben aan dat oeverloze geklaag en doen waar ze voor worden betaald: keihard werken om onze vrijheid en welvaart te waarborgen en deze lastige tijd overleven. Oude Politiek 2.0 zeg maar.

Trouwens. Zolang die lui nog zo gevoelig blijven voor irrelevant gezeikstraal en daar hun tijd aan verspillen, zou het volk het gezeur ook eens wat beter kunnen concentreren op de echt relevante zaken en er zelf gewoon de schouders onder kunnen zetten. Een beetje zoals onze ouders en grootouders ooit deden. Nieuw Volk 1.0?