Met mijn rotkop op een podium
Shit! Ik schrijf voor FOK! al twee columns per week! En nu moet ik er vóór zaterdagavond nog eentje extra uitpersen! Waarom zeg ik verdomme nooit eens “nee”? En waarom moet ik weer zo nodig helemaal in Amsterdam met mijn rotkop op dat verrekte podium gaan staan?
Goede vragen toch? Jammer dat ik ze mezelf zelden of nooit serieus stel. Dan zou ik mezelf namelijk niet zo vaak in de stress jagen en kon ik me net wat vaker een ontspannen avondje SBS6 gunnen. Nu heb ik helaas weer zo’n week waarin ik het loeidruk heb op mijn werk en daarnaast nog een berg briljante schrijfwerk moet zien te produceren.
Schrijfwerk? Zaterdag moet ik het allemaal nog eens oplezen ook! Nog meer stress! En waar heb je het dan over op zo'n podium?
Deze column is even wat gemakkelijker. Dit is slechts een beschrijving van voorbereidingen op een voor te lezen column in de maak. Ik tik gewoon mijn eigen zenuwachtige overwegingen, mijn getob en mijn gedraal op het scherm en met iedere volgende zin ben ik weer een twintigtal woorden dichter bij het einde van mijn woensdagcolumn. Tegelijkertijd heb ik echter die vreselijke vraag naar het onderwerp voor zaterdag in het achterhoofd en diezelfde vraag zit de formulering van weer een volgende stukje proza voor deze column in de weg.
Als ik niet uitkijk zit ik hier dus twee columns te verkloten. Ik had me al voorgenomen om vandaag niet mijn gebruikelijke zeshonderd woorden vol te tikken, maar ergens bij de vierhonderd te stoppen. Ik heb nog zat te doen!
Wat? Luiheid zegt u? Had ik niet al gemeld dat ik deze week drie columns uit mijn diepste vezels moet rukken? En dat de derde op een podium dient te worden voorgelezen? Hardop? Luiheid m’n reet! Ik werk me het schompes aan die kut-columns. En dan werk ik daar nog écht bij ook!
Jawel. Ik ben een plichtsgetrouw persoon.
Een onderwerp voor zaterdag. Een onderwerp voor zaterdag. Een onderwerp voor zaterdag. Een onderwerp voor zaterdag. Een onderwerp voor zaterdag. Een onderwerp voor zaterdag. Een onderwerp voor zaterdag. Wat wordt mijn onderwerp voor zaterdag?
Ziet u wat ik hier deed? Door wat te klootviolen met de Ctrl+C en Ctrl+V toetsencombinaties, ram ik zomaar twee of drie regels vol en ik hoef er niet eens bij na te denken. Toch leest u een zekere dramatiek in deze aaneenschakeling van korte kreten. Niet dat ik die dramatiek beoogde hoor. Maar als u er dat in leest, heb ik daar geen moeite mee.
Ondertussen heb ik met de uitleg van de Ctrl+C en Ctrl+V toetsencombinaties alweer een alinea klaar. Columneren is niet zo moeilijk hoor.
Wat zegt u? Is “columneren” geen echt woord? Volgens de Dikke Van Daele niet, nee. Volgens Google zou het moeten kunnen. En het is mijn column. Schijt heb ik dus aan uw mening! Wie was hier ook alweer die briljante columnist? Ik dus.
Hebbes! Het onderwerp! Ik! Zaterdag ga ik het maar weer eens ouderwets over mezelf hebben. Ik sta graag op een podium en ik mag graag ongelimiteerd complimenten in ontvangst nemen. En wie kan daar nu beter voor zorgen dan ikzelf?
Verrek. Over die vierhonderd woorden ben ik alweer dik heen. Tja. Als ik het eenmaal over mezelf heb, ben ik niet meer te stoppen. Dat belooft wat voor het columnistencabaret!
Nogmaals voor de goede orde: dit is een redelijke column over de briljante column die nog moet komen. Het is niet de briljante column zelf. Of u moet daar anders over denken. U zegt het maar.
Aanstaande zaterdag kan ik u altijd nog versteld doen staan. Of niet. Maar dan heeft u altijd nog drank.
Klik hier voor de volledige flyer
