Zomerjurk
De zon scheen, mijn benen waren gladder dan ooit en ik voelde me een beetje sexy. Kortom, het was het perfecte moment om te shoppen naar een nieuwe zomerjurk. Van huis uit heb ik nooit een verfijnde smaak meegekregen, maar dankzij het Google-walhalla is het een eitje om op de hoogte te zijn van de laatste mode. Pastel- en neonkleuren, zilver, bloemen- en andere printjes, afslankstrepen in de zij, kortom, bijna alles kan dit seizoen! Hoe moeilijk kan het zijn?
In de winkel bleek het toch wat moeilijker dan verwacht. Ik heb altijd vreselijk veel associaties bij de kleren die ik uitprobeer. Een vrolijk zomerjurkje met pastelkleurige bloemetjes deed mij denken aan mijn jeugdfoto’s, waar oma in een grote soepjurk streng toekeek hoe ik mijn ijsje op de grond liet vallen. Een andere jurk dan maar. Tijgerprint? Te hoerig. Bohemian-bruin? Poepkleuren. Zuurstokroze? Ik ben geen twaalf meer. De geel-witte strepen? Heel leuk, maar die had een vriendin vorige week al gekocht.
Bij nader inzien waren pastelkleuren niet helemaal mijn ding. Een vriendin vertelde mij laatst dat ik een wintertype ben. “O, leuk! Dat jij dat weet!”, zei ik. Ik wist het nog steeds niet. Gelukkig kon Google meer vertellen. Een wintertype heeft een rozige huid (check), kan donker haar hebben (check) en een willekeurige oogkleur (check). Het voelde als een horoscoopbeschrijving, maar ik was blij dat het kleurenpalet alle primaire kleuren en meer bevat, aangezien ik veel blauwe, gele, rode, roze en zo nu en dan donkergroene kleding draag. Zeg maar zo’n beetje alles, want ik kan slecht keuzes maken.
Terug naar de kleedkamer dan maar weer. Naast mijn smaak-, kleuren- en associatieprobleem is mijn lijf ook nog lastig. Ik ben een vrouw met tieten én een kont. Dat betekent dat als mijn tieten er goed uitzien in een jurkje, mijn kont er aan de onderkant uithangt. Als het jurkje de juiste lengte heeft om geen Marilyn Monroe-acties te ondernemen terwijl er net een klas met speciale schoolkinderen voorbijloopt, vallen mijn tieten er aan de bovenkant uit, omdat zowel de voor- als achterkant net dat beetje extra stof nodig heeft, dat het gemiddelde jurkje niet biedt. En nee, leggings zijn deze zomer geen optie meer. Halleluja voor die voorbijgaande trend.
Eigenlijk kwam het erop neer dat er in de hele stad theoretisch maar ongeveer twee jurkjes waren die mij goed stonden en waar ik zelf geen gekke dingen bij zou denken. Gelukkig vond ik een van die jurkjes uiteindelijk in een aanbiedingenrek. Niet verkeerd, ik ben dol op aanbiedingen. Net toen ik het wilde passen, kwam een zweterig wijf met okselhaar uit het hokje en greep mijn jurk van het haakje. Míjn jurk! Ik zette mijn Bijenkorfblik op in de C&A, maar ze zag het niet. Tot mijn niet zo grote verbazing kwam ze na vijf minuten weer uit het pashokje en hing het jurkje scheef terug. Het paste haar niet. De dikke bitch, dat had ik haar ook wel kunnen vertellen, als ik niet zo aardig was geweest…
Vertwijfeld nam ik het zomerjurkje mee naar de paskamers. Het was best een leuk jurkje. Streepjes voor het afkleden, blauw en wit zijn mijn winterkleuren, ik had redelijk blij kunnen zijn als het jurkje niet zo naar het zweet van dat wijf voor me zou ruiken. Met tegenzin hield ik mijn adem in en kleedde me snel om. Het stond fantastisch. Met een rood hoofd en verwilderd pluizig haar liep ik naar de kassa. Het had maar 3,5 uur geduurd en dit keer was er niemand mee die in huilen kon uitbarsten omdat ze zere voeten had, en ik had een zomerjurkje!
Mijn zomerjurkje en ik hadden heel gelukkig kunnen zijn, maar ik wacht nog steeds tot het moment dat ik het voor het eerst aan kan. Ik heb overal op gegoogled, maar helaas niet op de weersvoorspellingen van deze Nederlandse kutzomer.
