Ja, ik kijk

Bier drinken: regelmatig. Sport kijken: belachelijk veel. Man, man, man, wat mannelijk. Ik doe het. Dus: ja, ik drink bier en ja, ik kijk sport. Maar ook: ja, ik kijk het Eurovisie Songfestival. Vrijwillig, met veel plezier en zonder enige gêne. “Met welk nummer deden de Toppers mee aan het Eurovisie Songfestival 2009?” Dat was een paar weken geleden een vraag in de kroegquiz waar ik vaak met een team aan meedoe. Mijn antwoord: “Shine, natuurlijk.” De rest van het team: “Shine? Hoe ging die ook alweer? Waarom weet je dat?”

Dat soort dingen weet ik omdat ik een songfestivalvolger ben, of misschien wel een songfestivalliefhebber. Vroeger, toen ik een kind was, is dat begonnen. In 1998, toen Dana International namens Israël won met het nummer Diva. Vanaf dat moment namen we thuis ieder jaar de finale op, want zo’n avond duurde veel te lang om helemaal af te kijken. De volgende ochtend was het dan vol spanning kijken naar de puntentelling. Misschien vind ik dat deel ook wel leuker dan de liedjes op zich. De cijfers van de puntentelling en de bijbehorende competitie. In die zin is het een beetje sport. Maar wel een jurysport, dus eigenlijk is het ook weer geen sport.

Het lijkt wel of je het Eurovisie Songfestival tegenwoordig niet meer mag kijken. Wanneer je dat wel doet hou je dat voor je, of ben je vrouw of homo. Ik voldoe aan geen van die criteria. Waar is het dan misgegaan met me? In 1998? Nee, het is nergens misgegaan, want er is helemaal niets mis met het songfestival. Bij De Wereld Draait Door hadden zowel Claudia de Breij als Prem Radhakishun het afgelopen week over het songfestival, en niet in erg positieve bewoordingen. “Wie kijkt daar eigenlijk nog naar?” vroeg Prem zich af. Ja, ik dus, ik kijk.

Maken we kans met Joan Franka en haar nummer You And Me? Kans op de overwinning, daar moeten we eigenlijk helemaal niet aan denken. Een finaleplaats zou al fantastisch zijn, want dat is al veel te lang niet gelukt. “Dat komt omdat alle oostbloklanden op elkaar stemmen.” Nee, dat is niet waar. De afgelopen jaren is het bijvoorbeeld Noorwegen en Ierland wel gelukt om goed te presteren. Ik heb goede hoop dat Joan de finale gaat halen, want ze heeft een vrolijk liedje dat goed blijft hangen. Iets wat vorig jaar bij de 3J’s niet het geval was.

Ook al haalt ze het niet, ik heb er sowieso zin in vanavond en ga er goed voor zitten. Ik ga genieten van de competitie, van de variëteit aan acts en artiesten, van het commentaar op tv, Twitter en internet en van de matige pogingen tot grappig doen van de presentatoren. Ik ga zelf punten uitdelen aan alle landen om te zien of mijn favorieten door mogen naar de finale van zaterdag. Dan speelt ook het Nederlands Elftal. Ga ik dan sport kijken? Nee. Songfestival? Ja, ik kijk!