Gevallen. Rutte 1 is gevallen

Gevallen. Rutte 1 is gevallen. De hoofdrolspelers keren met een gebogen hoofd naar huis en beleven de val allen op hun eigen manier.


Mark
: Hij zit in een donkere kamer. In een comfortabele fauteuil. Hij drinkt rode wijn. Uit een glas, dat wel, maar hij houdt de fles in de hand. Klaar om bij te schenken. Zijn telefoon ligt op tafel. Uitgeschakeld. Dat was het dan, officieel. Klaar. Gestopt. Afgebroken. Ontslag ingediend. Hij had erin geloofd. Tegen alles en iedereen in. Het was niet het ultieme huwelijk geweest. Verre van, maar hij had gedacht dat het een huwelijk was waarmee hij het kon uitzingen. Hij had maar weinig medestanders gehad bij de voltrekking. Hij had ze overtuigd met dat lachje. Ze hadden toegestemd, omdat ze hem vertrouwden. Hij had ze nu teleurgesteld, de voorspellingen waren uitgekomen, maar hij had het idee dat niemand teleurgesteld was. Iedereen leek opgelucht. Omdat er eindelijk gezegd kon worden dat ‘ze’ het altijd al hadden voorspeld. Hij schenkt zijn glas opnieuw vol. En nu? Hoe nu verder? Hij gaat nog steeds de grootste zijn straks, bij nieuwe verkiezingen. En dan? Weer met Maxime? Liever niet. Maxime is een rat. Of een slang, zoals je wilt. Dat was alleen even naar de achtergrond geschoven door de grote bek van Geert. Hoe verder? Moet hij zelf wel verder? Moet hij stoppen? Hij heeft gefaald. Die anderhalf jaar hebben hem tien jaar van zijn leven gekost. Moet hij niet gewoon fulltime voor de klas gaan staan en een mooi en lief meisje vinden? Iemand die hij wél kan vertrouwen? Hij moet drinken. Gewoon even alleen drinken. Morgen zal hij zich weer strijdvaardig tonen. Zeggen dat deze val weer nieuwe kansen biedt. Vanavond drinkt hij de fles leeg en zal onder een dekentje in slaap vallen in deze fauteuil.

Maxime: En nu? Er heerst totale chaos bij de partij. Mark had die problemen moeten weglachen; hij had lang genoeg moeten lachen tot Maximes partij weer op de rit was. Tot er een leider was. Tot de partij zag dat híj de leider was. Hij zit aan zijn werktafel en drinkt koffie. Hij is als grote verliezer uit de bus gekomen. Mark zal in september weer de grootste worden. Geert zal het waarschijnlijk ook niet per definitie slecht gaan doen, in ieder geval niet slechter dan Maximes partij er nu voor staat. Niet dat Geert weer mee zal mogen doen in een kabinet of een variant daarop, maar Maxime kan het niet uitstaan wanneer Geert vele malen groter is dan zijn partij. De verkiezingen zullen in september plaatsvinden, ongeveer. En de partij heeft niet eens een leider. Hij neemt een slok van zijn koffie. Ten dode opgeschreven. Niets minder. Het laatste restje hoop heeft Bleker onder water gezet in de laatste weken. Wat moet hij uit zijn hoed toveren? De leden willen hem niet als leider, maar gaan straks naar hem kijken in de zoektocht naar die leider. Hij kan alleen maar verliezen. Moet hij stoppen? Zich terugtrekken? Golfen op zondagmiddag met Job? Of zullen ze hem hypocriet vinden als hij dat doet? Wat maakt het uit. Hij zal niet stoppen. Ze zullen hem niet kunnen betichten van het ontvluchten van een gezonken schip. Hij werkt de hele nacht door. In de ochtend heeft hij een uitgebreide lijst met namen. Klinkende namen en een paar verrassende. Hij gaat de achterban laten zien dat hij de leider is. Dat er niemand geschikter is dan hij. En dan gaat hij bedanken voor de eer. Maar dat is toekomstmuziek, eerst maar eens omhoog in de peilingen.

Geert: Hij schuift een dvd uit zijn A-Teamverzamelbox in de speler. Hij drinkt whisky en kijkt een aflevering. Wanneer de aflevering bijna ten einde loopt, zegt Hannibal met een dikke sigaar in de mondhoek: ‘I love it when a plan comes together’. Geert drukt op de loopfunctie van zijn dvd-speler. En laat dat zinnetje keer op keer door zijn kamer schallen. Tevreden neemt hij een slok. Hij heeft met dit besluit zijn one-issue-partij in één klap veranderd in een ander-issue-partij en hij lijkt er nog mee weg te komen ook. De aandacht verschuiven van moslims naar AOW en dat alles camoufleren door de stress van nieuwe verkiezingen. Hij is tevreden. Hij schenkt zich opnieuw een glas in. Dan pakt hij zijn telefoon om Bosma te whatsappen om samen een mooi lichtprovocerend tweetje te componeren. Het spel kan weer beginnen.