Baklavahoer
Even met de Raad van Toezicht gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Loek Hermans in de buurt?”
De telefoniste van het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers vroeg mij om een ogenblik geduld. De heer Hermans had het even erg druk met zijn andere zeventien nevenfuncties. Verbaasd was ik niet. Mensen lang laten wachten is immers de core business van het COA. Maar na verloop van tijd kreeg ik de VVD-baantjesjager alsnog aan de lijn. “Toezicht houden, Loek, kan dat ook met je ogen dicht en je vingers in je oren?” De heer Hermans gaf mij te verstaan dat hij mijn vraag erg suggestief vond, en onprettig van toon. Daar kon ik onmogelijk mee zitten: “Dat is nou net de bedoeling, mafkees. Jij was de baas van die griezelige heks Nurten Albayrak. Daar hoort bij dat je toezicht op haar functioneren houdt, en ook af en toe eens wat rondvraagt of ze haar werk een beetje fatsoenlijk doet.” De grootbijverdiener ontstak in woede, en stelde dat Albayrak het zelf ook heus niet makkelijk had gehad. Omdat het voor een directeur echt niet meevalt om een instelling te leiden die fors moet bezuinigen. Ik schoot in de lach, en proestte: “Bezuinigingen? RTL-journalist René Lukassen heeft wat dingetjes uitgezocht. Albayrak heeft die tent alleen maar op extra kosten gejaagd. En dan heb ik het nog niet eens over haar veel te hoge salaris. Die dienstauto. Oorspronkelijk was er eentje van € 100.750 besteld. Te duur, dus die bestelling werd geschrapt. Annuleringskosten € 16.082. De vervangende auto kostte € 85.220. Totale kosten € 101.302. Voor een kleinere dienstauto, met dank aan Nurten het rekenwonder. Maar dat gepruts vond wel plaats onder jouw neus.” De stem van Loek veranderde van toon. Hij mompelde iets over even niet goed opgelet en dat dat iedereen kon gebeuren. Met een wat bibberig toontje. Zal wel iets met angstcultuur te maken hebben, vermoedde ik. Toch was ik nog niet klaar met fileren: “Zeg Loek, die Albayrak heeft toch tien jaar onder jouw verantwoordelijkheid gewerkt? Hoe kan het dan, dat in al die jaren slechts een of twee keer een functioneringsgesprek met haar is gehouden? Vind je dat zelf ook niet een beetje raar?” Doodse stilte aan de andere kant van de lijn. De zakkenvuller van liberale huize stond overduidelijk met de mond vol tanden…
Maar goed, los van het falende toezicht op haar, is die Albayrak natuurlijk gewoon een smerige leugenaar en sjoemelaar. Om te beginnen over dat zogenaamde misverstand over de hoogte van haar salaris. Ze had steeds haar salaris op basis van 36 uur per week genoemd maar ze werkte er wel 40. Als je denkt dat je de wereld om je een zo kunt belazeren, dan spoor je niet. Directiebanen van grote instellingen zoals het COA passen niet in 36 uur. Ook niet in 40. Dat komt neer op werkweken van een uur of 60. En dat zit gewoon in je salaris verdisconteerd. En je agenda vervalsen om privégebruik van je dienstauto onder werkbezoeken te laten vallen… Tsja, daar hoef ik eigenlijk niets van te zeggen. En we kennen allemaal de verhalen van lage medewerkers die zowat hun baan verliezen omdat ze op het kopieerapparaat van de baas een keertje wat fotokopietjes voor de bestuursvergadering van de klaverjasclub hadden gemaakt. Maar de grote graaiers spelen de vermoorde onschuld met hun zieligdoenerij. Net als die persconferentie van Nurten, gisteren vanuit Nieuwspoort. Dat het allemaal zo zielig was voor haar zoontjes, die op school bij het vak Maatschappijleer lastige vragen kregen over de frauderende COA-directeur. Dat had ze dan eerder moeten bedenken. En het hoort er ook een beetje bij. De kinderen van de Vodafone-top worden op school nu ook gepest wegens onbereikbaarheid. De dochter van een NS-directeur die te laat op een feestje arriveert, krijgt natuurlijk ook meteen de vraag of ze met de trein van papa was gekomen. Dat weet je nu eenmaal als ouder. Maar dat je dat nóg erger maakt met fraude en diefstal, dat doe je als moeder zélf. Daar moet je dus niet de politiek of de media de schuld van geven. Nurten Albayrak heeft haar collega’s genaaid. En ze heeft haar ministers genaaid. Om geld. Tijdens die persconferentie noemde ze een aantal kwalificaties die haar ten deel waren gevallen. Graag voeg ik daar, gezien de wijze waarop ze de boel om geld heeft genaaid, nog eentje aan toe. Baklavahoer. Inderdaad, een grove belediging, die ook nog heel gemeen aan haar afkomst refereert. Maar goed, het schofferen van buitenlanders is tien jaar haar eigen broodwinning geweest. Dus ze moet niet zeuren.
Wat zegt u? Dat ik ook buitenlanders schoffeer? Ach, ik houd er wel van om de zaken af en toe wat aan te dikken. Ik meen het allemaal niet zo heel erg serieus, wees gerust. Maar droog en stoffig cijferwerk leuk ik graag op met wat argumenten uit het dagelijks leven. Zoals opschudding in Amsterdam-West. Daar worden in de Kolenkitbuurt steeds meer ratten gesignaleerd. Het schijnt daar nu zelfs zo erg te zijn, dat je heel goed moet oppassen als je daar in of uit je auto stapt. Voor je het weet, schiet er zo’n rat naar binnen. En je kan er gewoon niet meer veilig over straat. Kijk, dat zegt toch veel meer dan de cijfers van het CBS, die stellen dat het aantal teruggestuurde Marokkaantjes zo tegenvalt?
Van het schofferen van buitenlanders naar het schofferen van televisiekijkers is natuurlijk maar een kleine stap. De grootste belediging van de kijker is natuurlijk de zieltogende zender SBS6. Die hebben een speciale variant van het Journaal gemaakt. Voor debielen. Gepresenteerd door achterlijke mevrouwen. Met van die prachtige teksten als “Grote Verslagenheid in Veghel na dood kanarie bejaardentehuis.” En heftige beelden van een ingestorte pergola in Vlagtwedde. Drie van die presentatiemeisjes, Cilly Dartell, Maureen du Toit en Milika Peterzon, worden na de zomer ontslagen. Ze bleken niet dom genoeg en zijn betrapt op het veel te vaak gebruiken van woorden van meer dan acht letters. Schande… Dat is een kwaliteitsniveau dat ze natuurlijk niet willen, daar bij SBS. De nieuwe presentatrices worden in lijn met het kabinetsbeleid inzake het aan het werk zetten van verstandelijk gehandicapten geselecteerd. Het presentatieteam van het vernieuwde Hart van Nederland houdt zich nu op de sociale werkplaats nog bezig met het telkens drie schroefjes en drie moertjes in een plastic zakje stoppen. SBS wil het nieuws met de vernieuwde formule nóg dichter bij de kijker brengen. Daarom worden de kijkers binnenkort opgeroepen om hun bank een meter naar voren te schuiven.
