Pakje boter
‘Heb je geen rijbewijs?’, is een veel voorkomende vraag in mijn inmiddels 28 jaar durende leven. Nee, dat heb ik dus niet. Ik red me prima op mijn mooie fiets en zo niet, dan kom ik ook een heel eind met het openbaar vervoer, echt waar. Maar soms, soms zou ik willen dat ik er wel eentje had.
Er wordt regelmatig gevraagd of iemand zijn rijbewijs bij een pakje boter heeft gehaald. Kon het maar, denk ik weleens. Zou een stuk goedkoper zijn. Dat is namelijk één van de essentiële redenen waarom ik dat papiertje (nog) niet heb.
Op mijn 17e was ik er van overtuigd dat als ik 18 werd, ik direct rijlessen zou nemen. Een bekende van mijn ouders had een eigen rijschool met een enorm hoog slagingspercentage, dat was wat voor mij! Het feit dat ik in mijn examenjaar zat, drie keer per week sportte en dus erg weinig tijd had om geld te verdienen of om überhaupt te gaan lessen, had ik even buiten beschouwing gelaten.
Op mijn 18e dus geen rijles. Vanaf daar ging het alleen maar bergafwaarts. Wel veel tijd voor andere dingen, mijn rijbewijs had geen prioriteit. Ik woonde nog thuis, mijn toenmalige vriendje had een rijbewijs en anders brachten paps en mams mij op plaats van bestemming. Je zou kunnen zeggen dat ik verwend ben, ik noem het liever liefdevol verzorgd.
Ik ging studeren. Het geld was ver te zoeken, ik was blij als ik de laatste week voor het ontvangen van mijn stufi nog lekker kon eten. Het gevoel bekroop mij dat -naast het gebrek aan geld, wat uiteraard mijn nummer één excuus was- ik het wellicht niet zo leuk zou vinden. Doodeng is een beter woord. Het idee dat ik iets moet besturen waarvan ik nog niet weet of ik er controle over heb en dan ook nog eens schakelen en geen ongelukken veroorzaken? Ver buiten mijn comfortzone. Van uitstel komt overduidelijk afstel.
Inmiddels ben ik 28 lentes jong en besef ik dat angst de reden is om niet met rijles te beginnen. Men zegt vaak dat angst een slechte raadgever is. Dat klopt. Het angstzweet breekt me uit als ik bedenk dat ik achter het stuur zit, ik heb er regelmatig nachtmerries over. Toch weet ik dat het praktisch zou zijn een keer te beginnen. Ik wil mijn vriend niet zijn hele leven alleen naar Italië laten rijden op vakantie. Ik wil later mijn eigen kinderen ook met de auto kunnen rondrijden als het echt nodig is.
Kon ik mijn rijbewijs maar bij een pakje boter halen...
