Verrader

Wat maakt het uit wiens idee het was. En wie herinnert zich zoiets nog? Wat er niet toe doet, onthoud je niet. Behalve Wesley, omdat het hem opeens goed uitkomt. Wat ertoe doet is dat het ons idee was. We waren vrienden, en vrienden horen samen een te zijn. Een idee is goed als er niemand tegen is. Wesley was nooit tegen, juist hij ging er vol in. Omdat hij dacht dat wij dat van hem verwachtten, zegt hij nu. Hij voelde zich onder druk gezet. Maar zo praat Wesley niet, het zijn woorden van zijn advocaat. Hij heeft natuurlijk nieuwe vrienden nodig.

Hadden we hem ervan moeten weerhouden? No way! Handjes vasthouden, zo werkt het niet bij ons. Als een vriend wat flikt, dan heb je daar respect voor. Omdat je vrienden bent. Dan dek je elkaar. Als hij het ons gevraagd had, dan zouden we de politie verteld hebben wat nodig is. Die zogenaamde slachtoffers waren toch zelf begonnen! Hij had zich verdedigd en dat was alleen maar een beetje uit de hand gelopen. Dat had hij moeten volhouden. Hij hoeft zich nergens voor te schamen, die lui hebben precies gekregen waar ze om vroegen. Zowel die vent als zijn dochter. Maar zo vertel je het natuurlijk niet aan de politie.

Niemand zet een van ons voor schut waar iedereen bij is. Zeker niet zo'n supermarkteigenaartje. Hij maakt genoeg winst, dat kratje pils had hij heus niet gemist. We wisten waar hij woonde en we gingen erop af. Wij allemaal, ook Wesley. We deden niets, we stonden alleen voor dat huis. Praten, sigaretje roken, biertje drinken. Wachten tot hij naar buiten kwam. En hij kwam. Hij zou de politie bellen als we niet weggingen. Dat zei hij. Laten wij ons bedreigen? Nee natuurlijk, het was alleen maar de vraag wie hem dat even aan het verstand ging brengen. Toevallig was het Wesley, die avond. Hij wist wat hem te doen stond, dat mannetje had geen schijn van kans. Hij ging gestrekt en kwam niet meer overeind. Toen kwam dat meisje naar buiten. Wisten wij dat hij een dochter had. Ze schreeuwde, ze huilde, ze begon te slaan. Natuurlijk sloegen we niet terug, jongens slaan geen meisjes. Niet zonder reden. Maar ze ging te ver.

Wij waren al weggegaan omdat we vonden dat het klaar was. Maar ze kwam ons achterna. Ze bleef schelden, schreeuwen, meppen. Het moest ophouden, iemand van ons moest haar tot bedaren brengen. Het lag voor de hand dat Wesley het deed. Zijn karwei afmaken, meer deed hij niet. We waren gewend dat we een klusje aan hem konden overlaten. Daarna beweerde die meid dat ze verkracht is. Ze heeft Wesley aangewezen, en het schijnt dat ze zijn dna gevonden hebben. Nu probeert hij zijn hachje te redden. Hij had beter moeten weten, met mensen die hun vrienden verraden loopt het niet goed af.