Wie de schoen past?

Vrouwen die nieuwe schoenen kopen, gaan vreemd. Mét die nieuwe schoenen. Koopt jouw vrouw weleens nieuwe pumps, hakjes of andersoortig schoeisel? Pas dan maar op. Ja dames, ik heb dit goed bewaarde geheim van jullie nu dan eindelijk ontrafeld. Ik weet het zeker. Menig vrouwmens heeft een kast vol met schoenen. En tasjes. En oorbellen. En geheimen. Geloof me. Hoe het precies zit met die tasjes en oorbellen, daar ben ik nog niet achter, maar wat ik vorige week toch heb meegemaakt...

'Je moet geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt.' Dat spreekwoord is vast en zeker bedacht door een vrouw. De letterlijke betekenis ervan ken ik, maar het gáát natuurlijk om die diepere betekenis. Dat is bij spreekwoorden meestal het geval. Nu hoor ik jullie vrouwen denken: "Die Martin is paranoia, die moet zich laten nakijken." Ach, jullie zijn gewoon een beetje bang natuurlijk, dat begrijp ik best. Mannen, lees verder als je wilt weten waarom jullie vrouwen vreemdgaan of stop hier. Je hebt nu nog de keus.

'Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden', nóg zo'n spreekwoord. Wij mannen epileren onze wenkbrauwen niet. Ook harsen wij onze snor niet. Vinden jullie vrouwen dat op zijn minst niet een beetje vreemd? 'Gillette Venus' bedient een markt die gewoonweg niet kán bestaan. Ik noem het een dekmantel. Wij mannen daarentegen gebruiken wél die pijnloze mesjes. Dat kan tegenwoordig zowel nat als elektrisch. Jullie vrouwen doorstaan liever de pijn van het harsen. En ja, ik weet inmiddels hoe zeer dat doet. Nee, voor mij nooit weer.

"Ja, maar ik neem ze tóch mee, want ik vind ze zó mooi!", zegt mijn vriendin. "Schoenen koop je in de eerste plaats omdat je er goed op moet kunnen lopen", reageer ik. Met speels gemak wuift ze mijn ongevraagde advies weg en rekent stoïcijns af. Inmiddels weet ik beter.

Het is op een mooie lentedag dat ik een vrouw voor mij wat ongemakkelijk zie lopen. Het is een dame van - ik schat - een jaar of dertig in de bloei van haar leven. In haar oren bungelen sliertjes zilver en om haar schouder draagt ze een zwarte leren tas. Tussen haar schouder en kin steekt een witte iPhone. Lange donkere krullen dansen in de wind. Ze heeft een zoet geurtje op. "Ja, ik ben er bijna", zegt ze. Mijn ogen scannen de rest van haar lichaam af. Dat doen wij mannen. Dat maakt onderdeel uit van ons instinct. Dat instinct vertelt mij dat ik achter haar aan moet blijven lopen. Mijn gevoel zegt mij dat ik hier duidelijk iets op het spoor ben.

Terwijl ik onderweg op gepaste afstand de rest van het gesprek probeer te volgen, scannen mijn ogen een zwart rokje met witte stippeltjes tot net boven haar knieën, glimmende panty's en een paar hoge hakken. We lopen over een parkeerplaats. Ze is kennelijk op zoek naar iets of iemand. "Een donkerblauwe BMW? Nee, die...Oh wacht. Ja", en ze bergt de iPhone op in haar tas. Ze voert het beentempo op. Ik kan prima volgen. De BMW in kwestie zie ik nu ook. De deur staat al een stukje open. Ze stapt in en ploft neer. Ik besluit het van hieruit gade te slaan. Naast haar zit...een vrouw?? Ja, dat zie ik goed. Ben ik dan misschien tóch paranoia? Ze geven elkaar een zoen, maar dat doen dames wel vaker. Ik ga iets dichterbij staan. Ze rommelt wat. Jas uit. Op het moment dat ze haar schoenen uittrekt, slaakt ze een kreet die ik tot op heden enkel vanuit de slaapkamer ken. Oké, én uit films die wij mannen weleens kijken.

Ooooooooooohhhhaaaaaaaaaaahhhhh (...)

Ik loop achteloos langs de auto, waarvan de deur nog openstaat. Eén been steekt schoenloos buiten de auto. Haar tenen zie ik door de panty's heen bewegen. Haar hoofd rust achterover tegen de hoofdsteun. Ze steekt een sigaret op en geniet nog even na.

Ik heb genoeg gezien. In het vervolg koop ik mijn schoenen ook een maatje kleiner.