Seks met Lof

Iedere dinsdagavond bespreekt Luc van Lier een hoogte- of dieptepunt van het Nederlandse medialandschap. Vandaag aandacht voor de uitgave Lof.

Het lag bij mijn boekhandel. Lof. Voor vrouwen met ambities. Verschijnt vijf keer per jaar. "Een zinderend nummer vol zingeving." Op de cover Mei Li Vos. "Over macht en moederschap." Nou, vooruit. Naar de kassa, € 5,50 aftikken en lezen maar.

Een kort artikeltje over twee "powervrouwen" die co-creation bedachten. Ze creëren een "balans door masculiene en feminiene vaardigheden", want "eenzijdigheid is nooit duurzaam". Erg vermoeiend.

Verder dus een uitvoerig interview met dat over het paard getilde, zelfingenomen maar vooral mislukte Kamerlid Mei Li Vos. Door de PvdA afgeserveerd, en dan fantasietjes hebben over een eventueel partijvoorzitterschap. Hou op. Gemekker over dat ze "niet meer belangrijk" is. Dat is ze nooit geweest. Ze liep de Tweede-Kamerfractie hinderlijk in de weg. Meer niet. Gezeur over dat ze de macht had om dingen te veranderen. Fout. Als backbencher héb je geen macht. Je neuzelt wat in de fractie en verder ben je parlementair stemvee. Maar gelukkig vindt Mei Li het moederschap erg prettig te combineren met het leven van een ZZP'er. Heel fijn.

Een kletsverhaal over spiritueel zakendoen. Want "onder druk van de crisis begeven steeds meer bedrijven zich op het spirituele pad" omdat bedrijven zich thans bekommeren om het geestelijk welzijn van het personeel. Nou ja, weer eens wat anders dan de tegenwoordig veelgehoorde uitspraak voor jou tien anderen. Zuchtend en steunend schrijf ik trouwens deze recensie. Dat moet. Het staat er echt, in de Lof. "Tip voor managers: adem een paar keer per dag heel bewust in en uit."

Wel een mooi en openhartig verhaal van een jonge vrouw die alles mee had. Prachtbaan. Prachtman. Prachthuis. Baby. Bleek heel ernstig gehandicapt. Haar leven in duigen. Of toch niet? Nee, uiteindelijk kwam het goed. Het kind verbannen naar een inrichting, en hopla, verder met de carrière.

En seks. Tantraseks. Dat brengt een nieuwe impuls in het veelal ingedutte seksleven. Dat moet met al je zintuigen. "Haal de tv of de computer weg, en zet er eens een vaas met een roos neer. Of een kaars." Ik geloof niet dat dit mijn ding is. Bovendien past het verwijderen van tv en computer slecht in het bestaan van deze mediarecensent. Maar je kunt gelukkig ook een cursus in volgen, in die tantraseks. Ik ben erg blij dat ik voor de eer mag bedanken. Net als Jan Dijkgraaf, die is ook meer van de ouderwetse seks, zoals hij schrijft in een ouderwets degelijke machocolumn. Vrouwen moeten niet de wereld verbeteren, maar zorgen voor eten, drinken, gezelligheid en dampende seks. Dat u dat even weet, dames. Jan zegt het.

Ach ja, ieder blad heeft nu eenmaal columns. Lof dus ook. Ene Evelien schreef een hele pagina vol met verschrikkelijk en tenenkrommend geneuzel. Over schoonmaken van de klas van kindlief en een veel te marginaal inkijkje in het leven van de Oostblokse mede-moeder. Gaat echt nergens over. Een column van een zekere Mark is het lezen gelukkig dan wel waard. Een leuk verhaal over de biomedische achtergrond van spiritualiteit. De ene hersenhelft is daar erg belangrijk bij. De vrouwelijke cyclus beïnvloedt het evenwicht tussen de twee hersenhelften. Vandaar...

"Van zwakte naar kracht in vijf stappen." Een artikel dat werkelijk van de platitudes aan mekaar hangt. Je kent ze wel, van die goedkope zelfhulpboeken voor ongelukkige geesten. Dat soort onzin, maar dan samengebald op twee pagina's. Past makkelijk.

En op de valreep drong het pas echt goed tot mij door. Ik was gewoon besodemieterd. Een interview met Jacobine Geel. Dat ze in januari de nieuwe inhoudelijke koers van het CDA gaat presenteren. Huh? Januari? Ik herinner me dat ook nog wel. Dat het CDA op extremistische wijze het politieke midden ging opzoeken, iets in die geest was het. Maar het is vandaag 13 maart. En ik heb dat rare blad vandaag gekocht. Nog eens goed de cover bekeken. Wat blijkt? Ik heb de december/januari-uitgave.

Om heel veel redenen weggegooid geld dus. Een slecht geschreven, inhoudelijk zeer zwak, bijzonder lelijk vormgegeven flauwekulblad. Lof. Nee. Niet kopen, waarde lezer. Doe het niet!