Geneesheer Mengele van het VUmc

Vrijdag schreef ik ook al over dat gesodemieter op het VUmc, waar de geneesheer-directeur zijn reet afveegt met de privacy van zijn patiënten. De zaak zit mij zo hoog, dat ik er nu nog een keer op terugkom, ook omdat er sinds vrijdagochtend wel wat is gebeurd. Overigens even een woord van uitleg aan de lezers over de afwezigheid van ons aller Superworm, die normaal op maandagochtend op deze plaats columneert. Superworm is hard aan het studeren, maar binnen afzienbare tijd is hij weer van de partij.

Sinds vrijdag is er een hoop gebeurd. De VU hield eerst bij hoog en bij laag vol dat het allemaal heel behoorlijk was verlopen, maar heeft later die dag de stekker eruit getrokken. Niet bij de terminale patiënt, maar uit het eveneens ten dode opgeschreven idee, dat je met dik dertig camera's kunt gluren op de spoedeisende-hulpafdeling van het ziekenhuis. En geen gelul over patiënten die achteraf toestemming geven aan als medicus vermomd klootjesvolk van een of andere televisieproducent. Immers, dat wordt door veel mensen vergeten, zonder toestemming is de patiënt al begluurd door een paar regiemensen die in een hok alle beelden bekijken en de camera's bedienen. Volkomen terecht zijn diverse begluurde gedupeerden met hun advocaat al naar de politie gestapt.

Verder werd in een of ander ouwehoerprogramma op de publieke zaterdagavondtelevisie op het tweede net een enorme hoop onzin uitgekraamd. Zoals dat mensen die zich in het programma ‘Taxi' laten uithoren, ook pas achteraf om toestemming voor uitzending wordt gevraagd. Klopt. Maar een taxichauffeur heeft geen belofte over geheimhouding afgelegd, in tegenstelling tot een arts. Er is geen taxibedrijf dat in zijn vervoervoorwaarden zegt dat de privacy van de loslippige klant wordt beschermd, denk ik. In het patiëntenreglement van een ziekenhuis is de privacy van de patiënt wél goed geregeld. En in de wet! Ook het op één hoop gooien van patiënten in een ziekenhuis met mensen die willens en wetens deelnemen aan gluurprogramma's als Big Brother, De Bus en Temptation Island slaat nergens op. Die weten vooraf dat ze worden gefilmd, ook in de meest uiteenlopende compromitterende situaties. Dat is bij het heftig bloedende en in doodsangst verkerende verkeersslachtoffer dat de Spoedeisende Hulp wordt binnengebracht wel even anders. Die heeft er niet om gevraagd, te worden begluurd door een stel hufters in een regiecabine. En die Bert van der Veer is helemaal niet goed snik. Die reageerde op de stelling van iemand, dat sommige programmaformats dan helaas maar vooraf moeten worden getoetst, met de mededeling dat hij dat Oostblokmentaliteit vond. Een schofterige aantijging aan het adres van zijn opponent in de discussie. Ik geloof dat ik een Oostblokmentaliteit verkies boven de onversneden hufterigheid van het gewetenloze tuig waaraan ons televisiebestel helaas ten prooi is gevallen. De directeur van het VU-ziekenhuis als de hedendaagse Herr Doktor Mengele, Bert van der Veer als De Nieuwe Goebbels. Nee. Niet klagen over het weer eens uit de kast trekken van een Godwin. Een betere kwalificatie verdient het bij deze smerige zaak betrokken schorem niet.

Maar goed. Ik kan als columnist natuurlijk al die idioten verrotschelden. Voor de creativiteitsprijs in dezen kan ik dan achter aan de rij aansluiten. Dus er moest meer gebeuren, vond ik. Tijd voor een brief. Nee, niet aan de VU. Aan mijn ziektekostenverzekeraar.

AAN: Zilveren Kruis Achmea

Amsterdam, 27 februari 2012

Geachte dames en heren,

Al sinds mijn geboorte ben ik verzekerd bij u en bij uw rechtsvoorgangers. Lang geleden al, bij het Algemeen Ziekenfonds Amsterdam. Daarna een -zo heette dat destijds- vrijwillige verzekering bij het Ziekenfonds Amsterdam en Omstreken, en al weer heel wat jaren bij u, het Zilveren Kruis. Verzekerd tot mijn volle tevredenheid. U hebt altijd goed voor mij gezorgd. Ziekenhuisopnames, dure medische onderzoeken, zelfs orthopedische hulpmiddelen. Ik ben dus een zeer tevreden klant. Over het orthopedische hulpmiddel dat ik een paar jaar heb moeten gebruiken even dit: nadat het door de instrumentenmakerij voor mij was vervaardigd en aangepast, diende ik het resultaat te komen laten zien op een wijkkantoor van het ziekenfonds. Om te laten nagaan of het allemaal deugdelijk was vervaardigd. Heel goed. Een van de taken van een ziekenfonds of tegenwoordig een ziektekostenverzekeraar is, na te gaan of de verstrekte zorg wel in orde is. Zowel voor de gezondheid van de patiënt als voor de doelmatige besteding van de door premies opgebrachte financiële middelen. Prima dus.

Ik ben het er daarom ook altijd mee eens geweest, als er in de media berichten opdoken over zwarte lijsten van ziekenhuizen, waar bepaalde behandelingen met een onvoldoende kwaliteit werden verricht. Prima. Het geld van de verzekerden moet niet over de balk worden gesmeten en de verzekerden/patiënten hebben een groot belang bij een kwalitatief voldoende ziekenhuiszorg.

En daar gaat het in Amsterdam dus mis. Onder verwijzing naar de uitvoerige berichten in de media, wil ik graag als verzekerde mijn visie met u delen over het VU-ziekenhuis. Naast berichten over een slechte werksfeer op de IC-afdeling van dit ziekenhuis, met de daaruit voortvloeiende gevaren voor de patiënten, blijkt nu op de Spoedeisende Hulp-afdeling van dit ziekenhuis extreem onzorgvuldig met de belangen van de patiënt te worden omgesprongen. Dat alles gebeurt onder verantwoordelijkheid van de leiding van dit ziekenhuis. Er is dus gegronde reden om te veronderstellen dat in het VU-ziekenhuis ook op andere afdelingen dan IC en SH de zaken met betrekking tot het patiëntenbelang uiterst slecht zijn geregeld.

Daarom verzoek ik u alle banden met het VU-ziekenhuis te verbreken en nog uitsluitend behandelingen te vergoeden die in de andere Amsterdamse ziekenhuizen worden verricht. Voor de patiënt uit Amsterdam en omstreken is er qua ziekenhuizen ruimschoots genoeg keuze.

Graag verneem ik uw visie in deze vervelende zaak. Voorts zou ik het plezierig vinden, te worden geïnformeerd op welke wijze ik als -nogmaals: zeer tevreden- verzekerde mijn invloed verder kan doen gelden.

Een afschrift van deze brief zond ik aan de directie van het VU-ziekenhuis en aan de minister van Volksgezondheid

Met vriendelijke groet,

D. Oplopers

Zo. Nu maar eens zien, wat het meeste effect sorteert. De herrie die ik in mijn columns trap over een zooitje gewetenloze kwakzalvers en hufterig mediavolk, of een stevige brief aan mijn zorgverzekeraar.

Wat? Of ik nog een laatste wens heb? Zekers. Dat die Bert van der Veer binnenkort in uiterst kommervolle omstandigheden ergens in ons land een spoedeisende-hulpafdeling wordt opgereden. En dat het verplegend personeel dan laat zien, wat het van zijn opvattingen over het omgaan met de patiënt vindt. Een beetje snijden en hechten kan ook zonder verdoving. Wat Bert ook vindt van een Oostblok-mentaliteit: de zorg was achter het ijzeren gordijn meer dan uitstekend. Dat wel.