De eeuwige jeugd

Sommige mensen gaan eens in de paar jaar bij de plastisch chirurg langs. Anderen zitten regelmatig een paar uurtjes in de sportschool. Ze doen dat vaak om er zo lang mogelijk jong uit te zien en zich zo lang mogelijk jong te voelen. Ik doe dat soort dingen niet en voel me soms wel eens oud. Ja, ik ben 22, maar toch. Op die 22e verjaardag voelde ik me voor het eerst oud. Hoe komt dat?

Op je tweeëntwintigste zit je zo goed als zeker op een kwart van je leven, en bij mij was dat het moment dat ik wat meer om me heen ging kijken: ik zit op een kwart, wat heb ik nu eigenlijk bereikt? Dat kun je eigenlijk maar op één manier meten en dat is door een vergelijking te trekken met je omgeving. Dat deed ik dan ook, en daar begon ik me toch best wel oud door te voelen.

Zo zijn oud-klasgenoten, zowel van de basisschool als van de middelbare school, al aan het trouwen geslagen. Een enkeling is zelfs al aan kinderen begonnen. Ben ik echt al zo oud? Ook een meisje met wie ik ooit eens een date heb gehad, is inmiddels getrouwd. Wat als het toen niet bij één date was gebleven? Was ik dan nu getrouwd geweest? Ik kan het me absoluut niet voorstellen. Daar voel ik me dan toch weer te jong voor.

Op mijn opleiding en in mijn jaar ben ik één van de oudere studenten. Dat komt doordat ik een paar jaar ‘verprutst’ heb met minder geslaagde studies. Het is ook echt te merken dat ik één van de ouderen ben. Zo ging het de afgelopen week, uiteraard, vaak over de Elfstedentocht. Andere studenten hadden die nog nooit bewust meegemaakt. Ik wel: de tocht van 1997 kan ik me nog prima herinneren. Tjonge jonge, ben ik echt al zo oud?

Sporten doe ik vrijwel nooit. Zoals ik al eens eerder schreef: ik ben een passief topsporter. Maar gisteren was een uitzondering: ik heb meegedaan met een competitiewedstrijd zaalvoetbal. Laag niveau, maar sport is sport. Ik had van tevoren gezegd dat ik verwachtte dat ik technisch wel mee kon komen, maar dat ze conditioneel niets van me moesten verwachten. Dat kwam uit: ik voetbalde gewoon aardig mee, maar was ook heel erg blij dat we veel wissels hadden. Deze oude lul moest af en toe even uithijgen op de bank.

De conditie die bij iemand van 22 hoort heb ik dus niet en wat dat betreft voel ik me best wel oud. Aan de andere kant: ik ben nog niet getrouwd, ben nog een student en daarmee toch ook wel weer jong. Denk ik. Hoop ik. Maar wat er ook gebeurt, hoe oud ik me ook voel, of hoe oud ik ook word, ik heb hoe dan ook de eeuwige jeugd: ik heet De Jonge.