Mannen zijn watjes

Mannen zijn watjes. Ik moet toegeven dat het nogal een boude uitspraak is, maar don’t kill the messenger. Het zijn niet mijn woorden. Maar onlangs is wetenschappelijk vastgesteld dat vrouwen pijn intenser waarnemen dan mannen. Volgens onderzoekers van de Stanford University School of Medicine gebruiken mannen en vrouwen namelijk verschillende hersencircuits bij pijn, waarbij ook verschillende neurotransmitters en receptoren in de hersenen worden aangesproken. Daardoor is er een verschil in pijnbeleving tussen mannen en vrouwen. En vrouwen hebben volgens dit onderzoek de hoofdprijs gekregen; de meest intense pijnwaarneming. Gefeliciteerd dames!


Dus dat wil feitelijk zeggen –even voor de duidelijkheid-  dat bij exact hetzelfde lichamelijke euvel vrouwen meer pijn zouden voelen dan mannen. Tjonge, dan vraag ik me toch af waarom de natuur of God (zoals je wilt) dit zo bepaald heeft. Wat is de achterliggende noodzaak - evolutionaire veranderingen en verschillen zijn tenslotte nooit ‘toevallig’- van een lagere pijnbeleving bij mannen? En dat terwijl ze ooit bedacht zouden zijn als het ‘sterke geslacht’. Die kunnen wel wat hebben, zou je denken. Of zijn ze tijdens het onderzoek soms heel toevallig op een evolutionair foutje gestuit? Spectaculair zeg! Dat moet haast wel, want zo niet, dan zou je de natuur (of God) van sadisme moeten betichten. Wie laat nou degene met de hoogste pijnbeleving kinderen baren? Voor hetzelfde geld hadden de pijngevoelige vrouwen er de brui aan gegeven en waren we allang uitgestorven als soort. En dat terwijl baren voor de gemiddelde man wellicht een eitje was geweest.


Eerlijk gezegd ben ik niet zo blij met de uitkomsten van het onderzoek. Het strookt niet met mijn opvattingen en ervaringen dat de mate van pijnervaring specifiek man- of vrouwgebonden zou zijn. Maar ja, als het allemaal geheel wetenschappelijk onderbouwd kan worden, dan zal het toch wel waar zijn? Die onderzoekers, onder de bezielende leiding van dr. Atul Butte, zullen toch niet uit hun nek kletsen?  Die gaan echt niet over één nacht ijs, daar gaan jaren aan gedegen onderzoek aan vooraf. Wie ben ik dan om het in twijfel  te trekken? Ik ben dan wel een vrouw, inclusief pijntjes en trots survivor van drie bevallingen, maar ik heb echt geen kaas gegeten van de werking van de zogenaamde neurotransmitters en receptoren in mijn hersenen. En daar gebeurt het blijkbaar allemaal. Zeggen ze.

Toch noopt mijn ongeloof mij tot wat verder onderzoek. En wat blijkt? Ik vind zowaar datgene waar ik naar op zoek ben; namelijk -eveneens erkende- wetenschappers die stellen dat pijnbeleving niet seksebepaald is, maar persoonsgebonden. Dit alles ook weer geheel wetenschappelijk onderbouwd natuurlijk. Zij kennen de onderlinge verschillen in pijnbeleving toe aan persoonlijke hormonale en anatomische factoren, maar ook aan verschillen in opvoeding, cultuur en ervaring. Kijk, now we're talking! Hier kan ik persoonlijk helemaal in mee gaan. Als je gewend bent bij elk pijntje liefdevol vertroeteld te worden, zul je doorgaans sneller gehoor geven aan pijn. Binnen een cultuur waar de norm heerst dat mannen altijd flink moeten zijn, zullen mannen eerder geneigd zijn zich te verbijten. Datzelfde geldt overigens voor vrouwen. Iemand (m/v) die altijd chronische pijn heeft, zal over het algemeen een hogere pijngrens ontwikkeld hebben dan iemand die weinig ervaring heeft met pijn.


Ooit ging ik ervan uit dat iets dat wetenschappelijk bewezen was, een vaststaand feit was. Daar viel niet aan te tornen. Niets blijkt minder waar. Er is meestal minstens zoveel wetenschappelijk onderzoek verricht om het tegendeel  te bewijzen. Het komt er op neer dat je je eigen visie altijd wel met een of ander wetenschappelijk onderzoek kunt onderbouwen. Zelfs wetenschap blijkt een kwestie van opvatting en uitgangspunt te zijn. Totdat het tegendeel is bewezen. Of dit nu de kracht of juist de zwakte is van de huidige wetenschap,daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik ben in ieder geval wel blij dat ik -geheel wetenschappelijk verantwoord- de stelling ‘mannen zijn watjes’ kan herzien:

Sommige mannen zijn watjes. Sommige vrouwen trouwens ook.