Eigen rechter spelen

Joran van der Sloot is veroordeeld tot 28 jaar cel, ondanks de hoop op fikse strafvermindering. Is die 28 jaar cel genoeg, of niet? Er zijn mensen die vinden dat het niet genoeg is, dat Joran een psychopaat zou zijn die nooit meer vrij mag komen. Dat zijn vaak dezelfde mensen die vinden dat pedofielen hun geslachtsdeel in moeten leveren, of dat de doodstraf weer ingevoerd moet worden. En die mensen, die vind ik misschien nog wel enger dan zo’n Joran van der Sloot.

Natuurlijk ga ik de moord van Joran op Stephany Flores niet goedpraten. Hij heeft bekend dat hij haar heeft vermoord, op een wijze die ‘wreed’ kan worden genoemd. Vandaar ook de vrij lange celstraf, want de maximumstraf in Peru voor moord is 20 jaar, tenzij er sprake is van wreedheid. Dat is blijkbaar het geval, en dus krijgt Joran zijn verdiende straf. Een verdiende straf, een prima straf, want zo werkt het rechtssysteem.

Toch lees en hoor ik verschillende reacties dat Joran nooit meer vrij moet komen. Dat hij na zijn straf in Peru meteen door zou moeten naar de VS, in de hoop dat hij nooit meer op vrije voeten komt. Waarom zou dat? Voor de dood van Nathalee Holloway kan hij niet veroordeeld worden, en die afpersingszaak zal hem echt geen levenslang opleveren. Waar komt dat gevoel dan toch vandaan? Het lijkt wel alsof Joran voor veel mensen het vleesgeworden kwaad is. Maar op basis daarvan, op basis van zo’n gevoel, kunnen we mensen niet gaan veroordelen. De volgende stap is dan het ‘oog om oog, tand om tand’-principe, en dat moeten we niet willen.

Gisteren las ik een bericht van een pedofiel in de VerenigdeStaten die tot 560 jaar cel is veroordeeld, wegens het vijftien jaar lang misbruiken van kinderen. Dat is natuurlijk verschrikkelijk, en de straf is gelukkig zodanig dat de man nooit meer de kans gaat krijgen om weer zoiets te doen. Prima. En toch hoor je genoeg mensen roepen dat van een pedofiel de geslachtsdelen moeten worden weggehaald. Of dat wanneer ze zo iemand tegenkomen, dat ze niet voor zichzelf instaan. Ik vind dat een enge gedachte. Het is al een enge gedachte dat er pedofielen rondlopen, maar dat er mensen rondlopen die eigen rechter willen spelen, vind ik minstens zo eng.

Soms denk ik wel eens: “Als ik die mensen eens een-op-een tegenkom, dan...”