De beste ik ter wereld

Sommige zaken zijn absoluut en ontegenzeggelijk de waarheid. De meeste wiskundige stellingen zullen nooit of te nimmer worden weerlegd. Natuurkundige wetten zijn onveranderlijk tot het tegendeel overtuigend is bewezen. Chloor drinken is niet goed voor de stoelgang. Je wordt geboren en je gaat weer dood. Van masturberen word je doof.

Wat? Wat ik bedoel met dat masturberen? Nou, dat is het maffe met de waarheid. Voor hele volksstammen is dit decennialang een absolute waarheid geweest. Ze deden het natuurlijk wel, maar ergens in het onderbewuste wachtten ze steeds op dat moment dat ze een hond zagen blaffen, maar geen geluid meer opvingen.
Op zeker moment trouwden ze en verdween de angst naar de achtergrond. Zolang ze neuken geen neuken noemden, konden ze van neuken in ieder geval geen chronische aandoeningen oplopen.

Oké. Nu was dat natuurlijk een sprookje. Het is niet waar. Toch was het waarheid genoeg om er vele tieners doodsbang mee te maken. En dan blijkt angst ineens heel veel waarheden te kunnen creëren. Je kunt waarheden dus verzinnen en echter maken dan de zwaartekracht. Je kunt bijvoorbeeld de inferioriteit van joden tot waarheid maken. Of die van Hutu’s. Of Tutsi’s. Je kunt besluiten dat jouw vader de sterkste man ter wereld is, om hem tien jaar later weer de grootste klootzak te maken. Sommigen weten vrij zeker dat een plein met mensen oversteken gelijk staat aan het bezoek van een neger aan een picknick van de KKK. Anderen weten weer absoluut zeker dat iedere meute op hun aanwezigheid staat te wachten. Wie is verkracht door een Zweed heeft een andere waarheid over Zweden dan iemand die al dertig jaar gelukkig is getrouwd met een Zweed.

De waarheid heeft dus enige flexibiliteit. Je kunt een hoop waarheden zelf maken. Of afbreken.

Een lastige is trouwens de liefde. Weinig keuze. Veel tijdelijke waarheden. Per relatie heb je een nieuwe ideale vrouw. De mooiste. De liefste. De lekkerste. Maar iedere vorige is weer hetzelfde rotwijf. Net zo’n heks. En lang niet zo mooi als de nieuwe vlam.
Maar dit is natuurlijk maar goed ook. Stel je voor dat alle vrouwen in je leven in je herinnering blijven als die volmaakte vrouw. Dan moet iedere volgende partner daar weer de competitie mee aangaan. Dus kies je meestal maar voor de makkelijke weg en schrijf je alle exen gewoon af.

Met de denkwijze over jezelf kan het feitelijk net zo gaan. Je kunt gewoon de makkelijkste weg kiezen. Er zijn dan wel tienduizend meningen – en dus waarheden – van anderen over jou, maar je bent altijd baas in eigen hoofd.
Tijd dus om ook daar eens een leuke eigen waarheid voor te bedenken. Gewoon voor de lol. Misschien bevalt het wel!

Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. De ene dag had ik nog een hekel aan mezelf. De volgende dag keek ik in de spiegel en dacht: “Eigenlijk ben ik best wel oké.”
Zo makkelijk kan het zijn. Dat ene moment veranderde zo enorm veel in mijn leven.

Je hebt niet zomaar een hekel aan jezelf. Daar kan van alles aan vooraf zijn gegaan. Maar dat ene moment dat je besluit om dat niet meer te doen, verandert je wereld. En dat doe je dan helemaal zelf.

Voor mij ligt dat ene moment alweer een jaar of vijftien achter me. Later ben ik het regelmatig weer vergeten. Toch is het prettig om te weten dat ik er altijd weer op terug kan en mag grijpen. Op die ene waarheid:

“Ik ben de beste ik ter wereld”.