Alle tijd
Psy-freak stuurde via de submit de volgende column in:
Krr. Ah, de film is op. Voorzichtig pak ik het hendeltje vast en draai de film terug. Nog een paar slagen voor de zekerheid en ik til de hendel naar boven. Het rolletje zit goed opgerold in de camera en ik pak het eruit. Morgen eens even langs de fotozaak en dan zal ik overmorgen eens zien wat gelukt is. Lach me uit, noem me ouderwets maar ik mag dat wachten wel. Hoe komt de composititie eruit te zien? Was de kadering goed? Bewoog ik niet te veel? Heb ik wel goed op de belichting gelet? Helaas zijn er nu camera's die dat allemaal zelf doen. WYSIWYG. What you see is what you get. Bevalt het niet? Twee knoppen en de opname is weg. Als je geld te veel hebt moet je nog meer moeite doen omdat je het 'RAW'-bestand nog moet verwijderen.
Fastfood, instant, klaar terwijl u wacht, allemaal zo snel als een standaardfoto. En het gevoel is er ook niet meer bij. Die klik als ik de ontspanner indruk en mij twee bladen voorstel die razendsnel uit elkaar gaan en weer terug op hun plek... heerlijk! Te vroeg, net op tijd of te laat, wat maakt het ook uit. Ik heb alle tijd, voor die foto´s, eten en wat nog meer. Nu moet ik aan de trend 'slow-cooking' denken, belachelijk. Ik voel me een oude lul van tachtig. Ik ben geen twintiger. Ik snak naar een tijd die ik nooit gekend heb of misschien is het een tijd die mijn collectieve geheugen steeds omhoogdrukt, m´n bewuste in. Ik kan het niet bijhouden, dat snelle, instant, nu of nooit. Als ik rust wil trek ik het bos in, pas de iris en focus aan... wacht op dat moment... tak! Weer een foto gemaakt in alle rust... en ik heb geen flauw idee hoe die foto eruit ziet. Ik heb er vrede mee. Was de fotozaak maar open op zondag want ik ben door m´n rolletjes heen.
