Zomerschaatsen en winterdates
Ik ben verward. Mijn biologische klok is helemaal op hol geslagen door alle wisselingen in het afgelopen jaar. In de lente was het zomer, in de zomer leek het herfst, en de herfst zit in een identiteitscrisis tussen de zomer en zichzelf. Vroeger had je tenminste nog wat houvast: de paaseitjes in de winkel kondigden een heerlijk voorjaar aan en de pepernoten in november kondigden een gure periode aan. Maar nu zag ik in een herfstige zomer de pepernoten liggen en at ze tijdens een zomerse herfst. Snap jij het nog?
Persoonlijk vind ik al die seizoenswisselingen allemaal maar naar. Tijdens de lente krijg ik kriebels en word ik makkelijker verliefd. Dat zal dus ongeveer aan het eind van de winter zijn gebeurd. Lekker heen en weer huppelen, flirten, verleiden. Gewoon een beetje aftasten wie een geschikte partner is, zodat je weet wie die zwoele zomerpartner gaat worden. Maar na een weekje lente was het al zomers weer, dus ineens zat ik al vast aan de lenteflirt, die me met zomerzoete aardbeitjes zo wist in te palmen dat ik al aan hem vastgekleefd zat.
Het zomerse weer duurde niet lang. Als de NS de vertragingen al wijt aan de eerste drie vallende herfstblaadjes, weet je wel hoe laat het is. In juni kreeg ik dus de drang om een warm liefdesnest te bouwen. Warme rode kussentjes, het winterdekbed, vijftig kilo waxinelichtjes, uitbreiding van de romantische filmcollectie met de haardvuur-dvd en het vullen van de radiatoren. Niet dat die zomerflirt zo leuk was hoor, maar ja, tijdens de stormachtige herfstdagen wil je als vrouw toch een beetje zeker zijn dat er iemand in huis is aan wie je je voeten kan warmen in bed.
Na een dikke maand herfstinkopen zaten we met z'n tweetjes even lekker uit te puffen bij de Hema. Het vet van de rookworst lekte op mijn coltruitje, in de boodschappentas zat de kant-en-klare bospaddenstoelensoep dicht opeengepakt tegen de eerste pepernoten van augustus. De volgende ochtend zouden we schaatsen op de ijsbaan die het hele jaar door open was. De schaatsen waren al geslepen, we hadden ons er echt op verheugd. Precies op dat moment piepte een straaltje zonlicht door het raam. We genoten even van het laatste zonnetje van het jaar, dachten we. Maar het ging niet meer weg.
In de volle zomerse oktoberzon keek ik mijn ware winterliefde nog eens aan. Hij was eng bleek, maar de lentekriebels hadden hun werk niet voldoende gedaan om ieder oneffenheidje op zijn ingevallen gezicht lief te hebben. Daar stonden we dan met onze ogen te knijpen, onzeker als op een eerste afspraak. De wintertijd zat eraan te komen, de pepernoten in de tas, het nieuws dat er in Friesland twee Sinterklazen tegelijk aan zullen komen tijdens de intocht nog vers in het hoofd. De wereld stond op zijn kop, de liefde volgde haar natuurlijke beloop niet meer. Ik besloot ermee te stoppen, nu de zomer een tweede kans op liefde bood.
"Ik weet niet meer wat ik wil", zei ik tegen het vriendje dat steeds verder begon te verdampen door de hitte. "Je bent een vrouw, je weet nooit wat je wil", antwoordde hij. Ja, daar zat ook wel weer wat in natuurlijk. Ik wist wel dat ik met dit heerlijke weer geen zin meer had om te schaatsen. Of in rookworst. En pepernoten. Ik wist niet goed hoe ik van hem af moest komen, dus gaf ik hem de hele boodschappentas in handen. "Ik ga even een pakje sigaretten halen." Hij bleef geduldig wachten tot mijn terugkomst, tot hij besefte dat ik niet rookte en dus nooit meer terug zou komen. Iemand die op dat moment voorbij zou lopen, zou hem nog zacht horen sissen: "IJskoningin..."
Het schijnt een vreselijke winter te worden, met temperaturen van wel 20 graden onder nul. Zou het nu echt zo zijn? Zouden de pepernoten, loopneuzen, NS-vertragingen door sneeuwvlokjes en de geslepen schaatsen écht tot de winter behoren? Het lijkt me zo fijn om eindelijk te weten waar ik aan toe ben. Ik vraag me af of de Elfstedentocht misschien plaats zal vinden, maar gezien het weer van het afgelopen jaar kan het net zo goed in de zomer van 2012 zijn. Ik weet het gewoon niet meer. Ik zal mijn badkleding in ieder geval nog even binnen handbereik houden.
