Spijt van de seks

Na mijn geile avontuurtje met mijn ex viel ik in mijn bed in slaap. Er is niks zo lekker om in slaap te vallen na een fijne vrijpartij, ook al was het kort en vond het plaats in de kelder van mijn flatgebouw. Geen romantiek, wat niet erg is na een flinke sloot bier. Dan moet het ook niet te lang duren allemaal. Pas de volgende ochtend realiseerde ik me precies wat er gebeurd was. Ik had gereageerd op signalen die ik normaal niet op kan merken, en vrij primair gehandeld. En nu had ik een kater.

Het was ergens rond tien uur. Het precieze tijdstip is niet heel belangrijk. Ik waggelde naar mijn kleine badkamer om te plassen en een plens water in mijn gezicht te gooien. Bijna fris zette ik een bakkie koffie. Ik had nog even geen zin in brood dus ging ik met verse koffie en mijn laptop op de bank zitten. Het eerste wat me opviel waren een paar mailtjes van de ex-vriendin van vannacht. Ze had thuisgekomen nog een aantal 'dingen op een rijtje gezet', en dat betekende niet veel goeds. Voor mij dan. Ik was een egoïstische zak, of een egocentrische lul, wat precies is me ontschoten.

Blijkbaar was ze met een bezwaard gemoed naar bed gegaan en had ze liggen woelen. De dingen die ze bedacht tijdens het woelen had ze 'geprobeerd samen te vatten' in een onduidelijk relaas over moed en eerlijkheid tegen jezelf, ook als je geen relatie met elkaar hebt of wil. Een en ander had ze verstuurd om 0300u in de nacht. Ik was toen mijlen ver weg in een volledige coma, en had dus niet gereageerd. Dat laatste feit was haar niet ontgaan, dat eerste klaarblijkelijk wel. Rond zeven uur, las ik veel later, had ze een mail gestuurd met daarin een aantal tegenstrijdige verklaringen omtrent haar gemoedstoestand van afgelopen nacht en de berichten die ze gestuurd had. Onderaan de mail stond een alinea over hoe ik een en ander moest interpreteren om 'een goed beeld te krijgen van de bedoelingen achter de bedoelingen', ik zou 'wel weten hoe ik ermee om moest gaan'. Dat vertrouwen had ze in me.

Fijn om te weten. Ik had stevige hoofdpijn van al het gebazel over gevoelens en consequenties. Ik schreef terug dat ze blij moest zijn met het vermogen primair te reageren en dat de dag plukken een zinvol motto was. Ook al plukte je 's nachts. Ik gaf haar groot gelijk dat ze tot de conclusie was gekomen dat ze de mailtjes niet had moeten schrijven vannacht. En ik voegde eraan toe dat ik net wakker was. Ik schreef er niet bij dat ik me inmiddels al niet meer zo lekker voelde, van het bier of van de stortvloed aan emoties die ik via de mail had ontvangen. Ik wist het niet. Ik wiste de mailtjes wel. Mijn laptop deed 'zwwwp-zwwwp-tok', en de emotionele ellende was weg.

Kort overdacht ik mijn zaterdag en kwam erachter dat ik niets van belang te doen had. Ik besloot om naar de winkel te gaan. Een korte douche later voelde ik me goed. Ik dacht even niet aan de nacht die achter me lag en de mailtjes in mijn inbox. Een inventaris van mijn keukenkastjes leerde me wat ik nodig had. Met een ouderwets geschreven lijstje in de hand liep ik naar de buurtsuper.

Bij de winkel was het gezellig druk. Ik was afgeleid door mijn kater en liep een beetje in mijn eigen wereldje langs de schappen. Onbedoeld (echt waar, ik had het écht niet gezien) botste ik met mijn karretje tegen het karretje van een leuk roodharig meisje aan. Ze keek naar me en lachte.
"Dat is een oeroude versiertruc," zei ze lachend.
"Nou," ik keek op en zag een open gezicht met guitige ogen, "ik bedoelde het niet zo. Wellicht heb ik je per ongeluk en zonder bijbedoelingen versierd dan."
"Ik kan aan je zien dat je er een zware nacht van hebt gemaakt."

"Och," theatraal sloeg ik mijn ogen omhoog, "praat me er niet van."
Even keek ze me aan. Haar ogen werden zo mogelijk nóg guitiger. Ik wist niet wat ik moest doen. Tegen zo veel guitigheid kan ik gewoon niets doen. Ik wilde ook niets doen. Door haar ogen was er niets meer in de wereld.
"Jij weet niet dat je mij vannacht al versierd hebt," zei ze nog steeds lachend, "ik vermoed nu dat dat ook zonder bijbedoeling was."
"Nee, als je mijn gisteren tegen bent gekomen was ik óf dronken, óf hard op weg." Ik maakte een verontschuldigend gebaar. "Misschien ben ik wel jouw persoonlijke serieversierder, en misschien blijf ik dat wel doen, elke keer dat ik je tegen kom."
"Nou, dan kom ik bij je eten." Ze klonk beslist, en ik vond het goed.
"Weet je waar ik woon dan?"
"Je adres heb je me vannacht al gegeven, toen je vroeg of ik bij je wilde komen eten. Hier staat het," ze toonde een volgeschreven arm, "en je mailadres, je telefoonnummer, je pincode en het nummer van je ziektekostenverzekering, mocht ik het ooit nodig hebben."
Ik controleerde de gegevens en ging er vanuit dat het klopte. Het adres was in elk geval correct. Ze zou om zes uur bij me zijn. Ik beloofde te douchen en zij beloofde te blijven lachen. Met een goed humeur ging ik naar huis.

Thuis ruimde ik mijn boodschappen op en doodmoe viel ik op de bank in slaap. Na een uurtje of wat werd ik fris weer wakker.

Ik checkte mijn mail. Er stonden twee berichten van 'haar' in mijn inbox. Ze was boos dat dat ze haar relatie uit had gemaakt nadat ze mij was tegengekomen. En ze vond het vervelend dat ze het niet meer goed kon maken omdat ze geen relatie kon hebben met die vent die bij mij in het gebouw woonde omdat ze mij niet meer tegen wilde komen.

Mijn antwoord was kort en duidelijk.
"Als dat zo is zal ik er voor zorgen dat we elkaar niet meer tegenkomen. Vanaf nu delete ik al je mail ongelezen. Sorry voor iets. Groetje."

Begin die middag kreeg ik een sms van een van de collega's waar ik mee aan het drinken was geweest die vorige avond.
"Misschien moet je die ex waar je het gisteren over had eens een goeie veeg geven. Goeiemorgen "

Ik dacht lang na over een antwoord, maar dat ik dat gedaan had en er nu al spijt van had moge duidelijk zijn.

Die avond tijdens een zeer gezellig diner met de leuke, spontane en goedlachse dame met het rode haar hoorde ik enkele malen een 'zwwwp-zwwwp-tok'. Na de vierde keer vroeg mijn date:
"Wat is dat toch voor geluidje? Je bent toch geen video aan het maken van deze avond?"
"Nee," ik lachte oprecht, "dat is mijn spamfilter dat me beschermt tegen onzin."
"Handig!" Riep ze, "als je geen onzinnige aanbiedingen krijgt kom je ook niet in de verleiding om stomme dingen te kopen."
Lachend knikte ik. Het leven kan zo simpel zijn.