Recht op geslacht
"Moet je hem zien! Euh, haar. Hem. Of... Het! Moet je hét zien!" Transgenders kunnen zich nog zo goed laten ombouwen, maar toch vallen zij vaak op. Het zijn heel kleine verschillen, zoals iets te hoekige schouders, een stem waarvan je twijfelt of hij doorrookt is of bij een man hoort, te rond of hoekig gezicht, baardgroei die net te pluizig blijft en net niet doorzet. Het zijn de verschillen die soms zo klein zijn, dat je een tweede keer moet kijken, omdat je twijfelt of je het wel goed hebt gezien. Het gebeurt onwillekeurig, het is een reflex. Omkijken. Staren. Details vergelijken met een stereotype man of vrouw. Je móet het weten.
Hem, haar, het. Het ene woord is nog een grotere belediging dan het andere als het om een verwijzing naar een transgender gaat. Toch doen we ons uiterste best om degene respect te geven door de juiste verwijzing te geven: "Zij houdt van hoge hakken en praten, ze is heel vrouwelijk", "Hij is wel een beetje klein, maar ik vind het dapper van hem!" Zo nu en dan slipt er een hij/zij-verwisseling tussendoor, maar één ding is duidelijk: een transgender wordt in het dagelijks leven aangesproken in het geslacht dat hij of zij uitdraagt. Demi uit Wie Trouwt Mijn Zoon is een zij, "Big Brother" Kelly is een zij, Dana International is een zij. Er is niet eens een discussie mogelijk. Het is zo.
De overheid houdt daar echter een andere gedachte op na. Volgens de Nederlandse wet mag een transgender pas officieel van geslacht veranderen, als het zaakje beneden voldoet aan de kenmerken van dat geslacht. Of sterker nog: "Als zij zich voorgoed onvruchtbaar hebben laten maken door middel van een operatie." Deze wetgeving is volgens Human Rights Watch in schending met de internationale mensenrechten. Zonder de theorie van Godwin erbij te halen, is dat ook wel logisch. Een man die zijn hele leven als vrouw inricht, wordt er in iedere officiële brief aan herinnerd dat haar leven een leugen is. Geachte heer, aan de heer, iedere brief is een bevestiging dat zij niet wordt geaccepteerd. Wie daar vanaf wil, wordt nu gedwongen tot een geslachtsoperatie, terwijl het al lang is achterhaald dat iedere transgender geopereerd wil worden.
Een piemeltje zit er al het hele leven, en van een gat een uithangbord maken, heeft ook niet ieders voorkeur. In feite hoeft dat ook niet, want deze oorspronkelijke mannen hebben een vrouwelijk brein, terwijl oorspronkelijke vrouwen een mannelijk brein hebben. Daar zit hun geslachtsidentiteit. Het gereedschap tussen de benen is slechts een formaliteit. Eigenlijk zou de burgerlijke stand een scalpatieteam moeten hebben om het geslacht van de burger te kunnen bepalen, maar dat wordt ook weer zo'n bloedbad.
Het is dus makkelijker en goedkoper om de wet voor transgenders te wijzigen. De wetgeving kent geen onderscheid tussen mannen en vrouwen, dus is er geen enkele reden om de wet niet te wijzigen. Transgenders hebben recht om aangesproken te worden met het geslacht dat zij verkiezen. Deze groep zal altijd worden nagestaard om de kleine verschillen tussen man en vrouw, terwijl zij net als ieder mens alleen maar geaccepteerd hoeven te worden voor wie ze zijn. Man. Vrouw.
