Hetero Pride

Wat te doen als je stad bekend is om de grootste Gay Pride parade in de wereld? In het Braziliaanse Sao Paulo weten ze er wel raad mee: gewoon een Hetero Pride parade laten goedkeuren door de gemeenteraad. Het is waarschijnlijk niet vanwege homohaat, maar een soort Braziliaans statement voor gelijke rechten. Wat de homo kan doen, mag de hetero ook. Het is nu nog afwachten of de burgemeester het voorstel wil ondertekenen. Als dit zo is, kan op de derde donderdag van december het feest voor de heteroseksuelen beginnen.

Mijn fantasie slaat gelijk op hol bij de gedachte aan een parade als eerbetoon aan de heteroseksualiteit. Bij de Canal Pride in Amsterdam zitten er vooral giechelende provinciemoedertjes aan de wal, die hun dochters de ene na de andere extravagante homo aanwijzen. Zouden deze provinciemoedertjes ditmaal zelf de roze stringetjes aantrekken en op de boten losgaan? Zouden zij giechelend met hun uitgerekte baarmoeders en striae schudden op de muziek van Bløf en Guus Meeuwis? Doen ze hun G-cups uit om trots aan de wereld te laten zien dat de tieten na vier zwangerschappen en vele zwaartekrachtjaren best op het schaamhaar mogen hangen? En zullen ze dit keer letterlijk de veren in de reet stoppen bij hun ongelukkig kijkende mannen? De kinderen zijn de eersten die gillend en getraumatiseerd wegrennen.

Wie zou nou wel een heteroseksuele optocht willen zien? Porno is natuurlijk een grote markt waar veel geld in omgaat, maar vrijwillige idioten die feestend hun seksualiteit vieren, zijn beslist niet geil. Een homo kan sensueel een banaan eten, maar als een provincievrouwtje hetzelfde doet, is de beschrijving vereenvoudigd tot: "Ze eet." Waar een lesbi met de fijnste finesse aan een ijsje kan likken, wordt deze handeling bij een heteroman beschreven als: "Hij eet een ijsje." Heteroseksuelen zijn te gewoon. Heteroseksuelen worden niet in elkaar geslagen als ze elkaars handje vasthouden, ze worden niet vermoord vanwege hun seksualiteit, ze mogen overal ter wereld trouwen, kunnen zelfs ongewenste kinderen krijgen, gewenste kinderen adopteren en met hun partner naar de kamasutrabeurs gaan zonder dat mensen achterdochtig worden en ze in elkaar willen slaan. Heteroseksuelen zijn gewoon saai.

Homo's hebben nog een leuke geschiedenis, met Grieken die ook jongetjes deden, openbare homoseksualiteit, verboden liefdes en romantische verhalen in de actuele gebeurtenissen om een gezamenlijke onthoofding te ontvluchten. Hetero's hebben dat niet. Zelfs de geschiedenis van de heteroseksualiteit is saai. Man vindt vrouw, grijpt haar, neemt haar, beschermt haar en gaat weer op jacht. Dat was al zo in de oertijd en zo is het nog steeds. In oorlogen is het ook steeds hetzelfde: mannen worden vermoord, vrouwen verkracht. Er is geen spoortje romantiek of nostalgie te bekennen. De geschiedenis van de heteroseksualiteit kent geen leuke, onverwachte twist. Als de geschiedenis van de heteroseksualiteit in een museum zou staan, zou het nog niet eens het berghok van de schoonmakers kunnen vullen.

In Brazilië denken ze er blijkbaar toch anders over. Daar wordt eind dit jaar de eerste Hetero Pride verwacht. De meeste festivals mogen niet over de Avenida Paulista, de drukste straat van de stad, maar wat de Gay Pride mag, mag de Hetero Pride ook. Het is echter de vraag of de hetero's dat wel zullen opmerken als ze kijken naar bronstige bruine mannen, robuuste rondborstige vrouwen en alleen maar oog hebben voor elkaar. Het is een optocht van wilde flirtpartijen en misschien wel wat meer. Kijk maar goed, want dat wordt dus het cultureel erfgoed van de hetero. De hetero heeft daarmee een pietsje meer gelijkheid gewonnen op de homoseksuelen. De hetero kan nu wel janken, maar het is te betwijfelen of dat iets met trots te maken heeft.