De beste beffer

Onlangs ben ik na een lange rit op de racefiets maar weer eens op een terras in Delft neergestreken voor een Lingen’s blond. Altijd lekker zo’n biertje na een lange, warme rit.
Ik doe dat wel vaker. De binnenstad van Delft is vijf kilometer van mijn huis vandaan en als ik terugkom van een fietstocht en ik kom toch door Delft dan is het wel erg verleidelijk om tussen het prachtige stadhuis en de nieuwe kerk een lekker blondje te nemen.
Ik zat nog maar net van mijn biertje te genieten of ik kreeg een geweldige klap tegen mijn linkerschouder, zodat ik bijna voorover met mijn neus in het blondje viel.
“Jezus, man. Wat heb ik jou lang niet gezien.” Het was Rinus.
Toen ik Rinus leerde kennen was hij beddenverkoper van beroep, maar als hij niet werkte, speelde het bed ook een belangrijke rol in zijn leven. Hij dook namelijk met iedere vrouw die een beetje leuk was het bed in. Tenminste, dat was vroeger zo. Nu ik hem na jaren weer zag, vroeg ik me af of dat nog wel zo zou zijn. Niet dat Rinus dat niet meer zou willen, maar er zijn er altijd twee nodig voor de bedsport en Rinus was er niet op vooruitgegaan in al die jaren. Ik ben ook niet meer zo knap als toen ik twintig was, maar bij Rinus leek het wel of een of andere gekke professor met zijn gezicht had geëxperimenteerd.
Rinus nam plaats aan mijn tafeltje en bestelde met zijn harde stem een pilsje bij een meisje dat net met een aantal volle glazen op een blad aan kwam lopen. Wat dat betreft was hij nog niet veranderd. Als hij op een camping ’s avond laat normaal praatte, dan riepen de mensen van het andere eind van de camping of we nu eindelijk eens ophielden met ruzie maken.

“Dat is zeker lang geleden, Rinus. Hoe gaat het? Nog altijd in de bedden?” Rinus schudde het hoofd.
“Nee man, de zaak is vorig jaar op de fles gegaan en ik ben dus werkloos. Je kunt echt niet op je zestigste nog een job krijgen, hoor. De regering heeft makkelijk lullen, maar ik weet wel beter.” Hij keek even peinzend voor zich uit.
“Wat doe je nu dan de hele dag? Vrouwen versieren?” Het leek me sterk, maar je moet toch wat zeggen.
“Tja, wat zal ik zeggen. Ik heb net een behoorlijke teleurstelling achter de rug. Ik had een tijdje geleden een prima idee gekregen toen ik naar De Wereld Draait Door zat te kijken. Daar zat James Worthy te beweren dat hij een betere beffer is dan Herman Brusselmans. Ik weet niet of je die uitzending gezien hebt.” Rinus keek me vragend aan. Ik had de uitzending gezien.
“Dat bracht me op een idee.” vervolgde hij. “Als de een beter kan beffen dan de ander, dan is er dus een verschil tussen het beffen van de ene man en dat van de andere man. Daar had ik eigenlijk nooit aan gedacht. Ik bef zelf ook wel, maar heb er nooit bij stilgestaan dat anderen dat beter of slechter zouden doen.” Rinus nam een slok van zijn net gebrachte pilsje en er zat meteen wit schuim in zijn grote snor. Ik moest lachten en zei: “Nou, Rinus. Je hebt nu in ieder geval je pilsje gebeft.” Rinus moest ook lachen. De mensen van een terrasje aan de overkant keken verschrikt op en de duiven op het middenterrein vlogen alle kanten op.

Na nog een paar teugen en het wegvegen van het schuim uit zijn snor vervolgde Rinus zijn verhaal.
“Ik kwam zo op het idee om cursussen in het beffen te gaan geven.” Ik wist niet wat ik hoorde. Verbaasd zei ik: “Een cursus beffen? Wat moet ik me daarbij voorstellen?”
“Ja, daar kijk je van op, hè?” zei Rinus.
“Ik heb gewoon een heel cursuspakket bedacht. Het moesten twee dagdelen van twee uur worden. Uiteraard eerst een welkom met een drankje, daarna het eerste blok met de voorbereidingen en de hygiëne.”
Ik onderbrak Rinus hier. “Voorbereidingen? Voor het beffen? Wat dan?

“Nou, het kan natuurlijk zijn dat het object gezegend is met een hoogpolig tapijt. Dan kun je je wel voorstellen dat het niet prettig beffen is. Zeker niet als ze niet lang daarvoor naar het toilet is geweest. Zo’n tapijt is ook moeilijk stofzuigen. Er blijven altijd stukjes vuil achter tussen de polen. Dus in dat geval moet er eerst een scheermesje en scheerzeep aan te pas komen en je kunt niet zomaar wat voor de kat zijn kut wegscheren. Als je het te wild doet, loop je de kans dat er ineens een belangrijk onderdeel van het beffen weg is. Het moet met beleid gebeuren en dat bespreken we onder andere in dat blok.”
Ik begreep het.
“Dan de hygiëne.” vervolgde Rinus zijn verhaal nadat hij nog een keer een witte snor had gekregen door zijn pilsje. “Eerst natuurlijk wassen die hap. En met dat wassen kun je meteen al een prikkel geven als je een ruw washandje gebruikt, maar niet te veel natuurlijk want anders hoef je niet meer te beffen. De cursisten zouden dus de technieken van het wassen leren. Ik had zelfs al een cursusboek met plaatjes klaar.”
Ik kon me er iets bij voorstellen en liet mijn gedachten daarna even de vrije loop over de cursus. “Dat is dan allemaal theorie, Rinus. Maar hoe wilde je de praktijklessen verzorgen dan?”
“Met Annie natuurlijk.”
“Annie? Ken ik die?”
“Nee, man. Dat is een sekspop natuurlijk. Die zat gewoon in het cursuspakket.” Rinus wond zich een beetje op over mijn onbenul en daardoor sprak hij nog wat harder.
Vijf tafeltjes verder zaten een vader en moeder heel boos naar ons te kijken, want hun dochtertje van een jaar of twaalf was in lachen uitgebarsten.
Rinus ging weer op normale toon verder. “Op Annie konden de mannen de technieken uitproberen. Het is natuurlijk een beetje behelpen, maar ik als cursusleider zou wel een goede indruk kunnen krijgen van het gebeuren en de basistechnieken wat kunnen bijschaven indien nodig. Alles was al gepland. Ik had zelfs al een advertentie laten zetten in de plaatselijke bladen. ‘Voor likken en beffen, bel Rinus effe’ maar daar kwamen alleen maar een paar oude vrouwen op af die dachten dat ik ze zou verwennen. Dus het is helaas mislukt en het leek zo’n goed plan.” Rinus keek alsof hij er net achter was gekomen dat hij per ongeluk Rita Verdonk had gebeft.

“En nu?” vroeg ik.
Het gezicht van Rinus klaarde meteen op. “Nu nog niets, maar ik heb een heel goed idee,” zei hij enthousiast.
“Vertel.” zei ik.
“Wat denk je van een wedstrijd op televisie? Bij SBS6 of RTL5 moet dat wel lukken. Het programma heet ‘de beste beffer’ en in de jury zitten Herman Brusselmans en James Worthy. De vrouwen zitten achter een schot of hebben een blinddoek voor zodat ze niet kunnen zien wie ze beft, anders worden ze misschien beïnvloed. Ik moet het nog uitwerken, maar het idee is goed, denk ik,” zei Rinus een beetje triomfantelijk.
“Maar Rinus, je kunt dat toch niet zomaar op televisie vertonen? Geslachtsdelen mogen niet vertoond worden. Ook niet bij de commerciële televisie.” Ik vond het maar een raar plan. Maar Rinus was niet voor één gat te vangen.
“Ach joh. Sinds ‘The Pain Game’ kan toch alles op de buis worden vertoond?”