NK Wielrennen: Dat was lachen!

“Plaggenhut met stokken” is de titel van een schilderij van Vincent van Gogh. Een oude boerderij die afsteekt tegen een donkere, dreigende lucht. Als je aan Drenthe en Twente denkt dan geven de schilderijen van Vincent een goed beeld van hoe het daar vroeger was. Het was zijn donkere periode. Later, in de Provence en Arles werkte hij met veel geel en lichtblauw, maar in zijn Drentse tijd was het allemaal donker.
In Nieuw Amsterdam is het huis waar hij vroeger woonde een museum geworden. Je kunt er zijn kamertje bewonderen. Daar zat hij nachtenlang zijn pijpje te roken en naar de maan te staren.
Tegen het decor dat hij schilderde zijn deze week de Nederlandse Kampioenschappen wielrennen verreden in Drenthe en Twente.

Wij kijken natuurlijk het meeste naar de profs en misschien een beetje naar de vrouwenwedstrijd, maar er zijn nog meer kampioenschappen te vergeven.
Rond Dalen reden de nieuwelingen, junioren en elite/beloften zonder contract en rond Ootmarsum de beloften, de vrouwen en de heren.
Zouden de nieuwelingen, junioren en beloften zonder contract de glazen doorkijkjes hebben gezien op plaatsen waar van Gogh had zitten schilderen? Ik weet wel zeker van niet. Dat is jammer, want dan hadden ze kunnen zien wat er sinds die tijd allemaal is veranderd ten opzichte van zijn schilderijen. Het zijn glazen ruiten op palen met op een van de stokken het schilderij van Vincent dat hij daar had zitten schilderen. Als je door de ruit kijkt zie je hoe het nu is.
De enige overeenkomsten van renners met de schilderijen van Vincent zijn de gebogen ruggen die zowel de renners als de hardwerkende boeren op de schilderijen hebben en de noeste arbeid om tot resultaat te komen.
Twente was meer een streek waar de textielindustrie hoogtijdagen heeft gekend, maar denk niet dat de gewone burger daar rijk van werd. En de plaggenstekers waren er destijds niet beter aan toe dan de Drentse boeren. Ook hun ruggen stonden krom van het harde werken op het land.

Tegenwoordig kun je in de buurt van Ootmarsum bij de boer kamperen. Verder is Ootmarsum bekend van congressen en van de siepelmarkten in de zomer. Wat moet zo’n uienstadje in Twente nou met een kampioenschap wielrennen? Moeten die niet gewoon altijd in Zuid Limburg plaatsvinden?
We hadden in 2008 al kunnen zien dat het toch wel een slopend parcours is. Hellingen tot zes procent en een open stuk waar je erg veel last van de wind kunt hebben, hoewel die vandaag geen rol speelde. Maar in 2008 geen massasprint en Lars Boom won. Bij de vrouwen was het Marianne Vos, net als dit jaar.

Ik was erg benieuwd naar de sterkte en het tactisch plan van Rabo, want eigenlijk is Rabo zo’n beetje verplicht om ieder jaar de Nederlandse kampioen te leveren. Vorig jaar maakten de renners zelf fouten. Weening ging de fout in door in het zicht van de finish te demarreren terwijl zijn ploegmakker Boom eraan kwam. Boom, die een veel betere sprint in huis heeft dan Weening, had te lang gewacht met de aansluiting. Mede daardoor won Terpstra. Misschien had Weening wel de pest in dat hij niet mee mocht naar de Tour. Ook dit jaar mag Weening niet mee naar de Tour ondanks prima resultaten in de Giro. Ik was dus benieuwd wat er zou gebeuren en of er weer fouten werden gemaakt.

“In het zweet Uwes aanschijns zult Gij uw brood verdienen” is een oud gezegde dat voor de Drentse en Twentse boeren gold, maar vandaag ook voor de renners, want het was warm en drukkend. Ik weet er alles van, want ik heb vanmorgen een hardlooptraining van tien kilometer gedaan.
Dat gezegde gold vooral de renners van Skil-Shimano. Er was namelijk al snel een kopgroep met maar liefst vijf Raborenners erin. Robert Gesink zat er nota bene bij. En Theo Bos voor het geval het toch tot een sprint zou komen. Maar Bos en de andere sprinter in de kopgroep, Kenny van Hummel, hadden wel wat moeite met het tempo dat Rabo de kopgroep oplegde. Nadat Gesink met nog ongeveer veertig kilometer te rijden even aan de boom ging schudden, werd duidelijk dat Kenny het niet zou redden tegen Gesink vanwege het vals plat naar de finish. Dat was het sein voor Skil om de achtervolging in te zetten.

Maar wat gebeurde er dan ineens? Gesink stapte af! Volgens Rabo omdat hij te veel last had van zijn hoogtestage. Wat is er toch met de Nederlandse sportmannen? Haase geeft op Wimbledon op omdat hij wel eens erg veel last van zijn lichaam zou kunnen krijgen als hij tegen Fish zijn best moet blijven doen om te winnen en Gesink geeft op vanwege een hoogtestage.
Zo ken ik Robert ook niet. De man kan ontzettend diep gaan in bergritten.
Daarna werd het kampioenschap een tijdje een lachertje. Eerst vanwege de NOS en de heren Smeets en Ducrot. De NOS hield de zogenaamde kopgroep in beeld, terwijl daar niemand meer reed en de auto’s van Rabo en Vacansoleil voorbij reden en uit het zicht verdwenen. In de vroegere kopgroep ontbraken dan ook een renner van Rabo en een renner van Vacansoleil. Toen ze dat eindelijk door hadden, kregen we beelden van de echte kopgroep en werden we geconfronteerd met een komedie voor twee personen. Weening mocht niet op kop rijden en dus lieten de twee zich inlopen.
Uiteindelijk werd Rabo voor de tweede keer op rij gefopt. Pim Ligthart werd Nederlands kampioen, maar de echte kampioen is natuurlijk Rob Ruijgh. Die reed werkelijk de longen uit zijn lijf voor zijn ploegmakker en van hem kunnen we ook leuke dingen verwachten in de Tour.
En ik? Ik ben blij dat ik tijdens de Tour de France weer naar de Belg kan kijken, want Ducrot heeft weer iets nieuws gevonden om de hele dag over te kletsen. Lol in het wielrennen. Nou, de Rabo’s zullen momenteel weinig lol in het wielrennen hebben. Het is wel te hopen dat die lol volgende week terug is.

Ik begon de column misschien wat vreemd. Wat heeft van Gogh met wielrennen te maken? Niets natuurlijk. Maar het is vandaag niet alleen de dag van het NK wielrennen, maar ook de dag waarop de Mars der Beschaving van start ging en die heeft wel alles met van Gogh te maken. Ik wilde dat toch nog wel even onder de aandacht brengen.
En verder heeft van Gogh in zijn leven een donkere periode gekend tussen de Drentse en Twentse boeren en een lichte periode in de Provence tussen de zonnebloemen. En misschien is er straks wel een renner die enigszins uit de omgeving van de Drentse en Twentse boeren komt en die tussen de zonnebloemen van Frankrijk een gooi naar zijn eerste Tourzege doet. Robert Gesink. Hopelijk is hij dan over de vermoeienissen van zijn hoogtestage heen.

In ieder geval zal ik ook dit jaar weer elke dag verslag doen van de Tour.