Vader gaat vreemd

Ik kreeg verleden week een mailtje van EenVandaag. Ik ben lid van het opiniepanel en krijg dus regelmatig mailtjes van EV. Dit keer ging het over Vaderdag. Ik heb een teringhekel aan dagen zoals Moeder- en Vaderdag. Ze zijn er alleen maar voor de middenstand. Maar daar ging de enquête niet over.

De enquête ging over de vaders in het algemeen. Ze vroegen wat ik van mijn eigen vader vond en wat voor cijfer ik hem zou geven. Nu is mijn vader al zevenenveertig jaar dood, dus dat werd wel even nadenken. Bovendien is het een rare vraag, vind ik. Je kijkt waarschijnlijk heel anders tegen je ouders aan als je in je puberteit bent dan wanneer je met pensioen bent, zoals ik. Geef je als puber je vader een vier omdat hij streng is en per se wil dat je op tijd naar bed gaat en iedere dag netjes je huiswerk maakt en braaf naar school gaat? En geef je hem een acht als hij je volpropt met patat en kroketten en er niets van zegt als je tot half drie in de disco hangt en stoned thuis komt, of als hij je uit het ziekenhuis moet halen omdat je weer eens aan comazuipen hebt gedaan? Nou ja, dat is misschien wat ver gezocht van me, want die laatste categorie pubers is vast geen lid van het EenVandaag opiniepanel, maar toch. Nog gekker was de vraag of ik vond dat ik een goede moeder had en wat voor cijfer ik haar zou geven. Ik snap niet echt wat dat met Vaderdag te maken heeft.

De vervelendste en moeilijkste vraag kwam echter daarna. Je kon erop wachten.
Ik heb echt geen idee of ik een goede vader ben en was, maar ik weet wel zeker dat de uitslag van die enquête de werkelijkheid niet dekt. Dat mijn vermoeden werd bevestigd dat bleek wel in de uitzending. De moeders gaven zichzelf gemiddeld een 7.6 en de vaders gaven zichzelf een 7.2. Dat vond men bij EV een enorm verschil. Dat is natuurlijk helemaal geen groot verschil, maar is het betrouwbaar? Welke vader of moeder gaat nou van zichzelf zeggen dat hij een slechte vader of moeder is en een onvoldoende geven? Misschien zijn er die het doen, maar dat zijn nou juist de betere, denk ik. Echt slechte vaders zijn onverschillig en hebben niet eens in de gaten dat ze hun kinderen slecht opvoeden. Bovendien zullen er maar weinig van dat soort asovaders meedoen aan het panel. Die zitten liever bij Barbie of Britt te geilen.

Ik ben in augustus 1967 getrouwd. Het was een moetje. De eerste dochter is in februari 1968 geboren en de tweede in augustus 1970.
Ik speelde in die tijd in een semiprofessionele band. Ik was zanger-gitarist en dat had tot gevolg dat ik nogal veel vrouwelijke fans had. Die noemde men groupies in die tijd. En wat doe je als je echte fans hebt? Daarmee probeer je zo veel mogelijk contact te onderhouden om ze aan je te blijven binden. Soms waren die contacten zo nauw, dat het maar goed was dat er toch nog een klein rubbertje tussen ons in zat. Maar ja, je moet jezelf nou eenmaal opofferen voor de band.
Ik heb me voor de band opgeofferd achter in de auto, in de kleedkamer, in de kelder van een flat, in de tuin dicht bij de zaal waar we optraden, in een parkje tegen een standbeeld, op een portiek en in het busje van de band. Een altaar is niet in me opgekomen in die tijd, want we traden nooit in de kerk op en als ik geen rubbertje bij me had, dan was ik al voor het zingen Gods huis uit. Behalve die ene keer met mijn vriendin dan.

Nu was het wel een tijd waarin de seksuele normen en waarden nogal losjes werden gehanteerd en op feestjes zat niemand bij zijn eigen partner, maar kun je nu zeggen dat je een goede vader bent als je vreemd gaat, terwijl je vrouw de vrouw de kinderen naar bed brengt? In ieder geval ben je dan geen goede echtgenoot, hoewel er in die tijd wel anders tegenaan werd gekeken. Maar ben je dan ook een slechte vader? Die kinderen weten van niets.

Na de bandtijd ging ik niet meer vreemd, maar wel drie avonden in de week naar de HAVO en ik deed daarna nog drie jaar een studie M.O. Duits. Daarnaast had ik een volledige baan. Mijn vrouw werkte niet. Ze was huisvrouw. Het zal dus duidelijk zijn dat de opvoeding van de kinderen grotendeels op haar schouders terecht kwam. Maar als ik thuis was en niet studeerde, dan ging ik wel zo veel mogelijk leuke dingen doen met de dochters. We hadden ook altijd leuke vakanties in Frankrijk op de een of andere camping. Maar de dagelijkse opvoeding kwam van mijn vrouw.

Ben ik dan een slechte vader omdat ik weinig tijd had?
Na de studie en een jaartje Duitse les aan een MAVO in de Molenwijk in Den Haag, waar een groot aantal supporters van FC Den Haag mij deed inzien dat ik een foute beroepskeuze had gemaakt, ben ik manager geworden. Ook daarvoor moest weer een studie worden gevolgd. Dat was net in de tijd dat de dochters in de puberteit waren en weer had ik erg weinig tijd voor de opvoeding, maar ik probeerde wel altijd de weinige tijd die ik had met ze door te brengen. Dan deden we spelletjes of we gingen een stukje fietsen en ik kookte ook. Dus dat hoefde mijn vrouw dan niet te doen, maar het was ook een hobby van me, dus niet echt een straf. Eigenlijk had ik wel de lusten van de omgang met de dochters, maar niet de lasten. Het woord ‘lusten’ moeten jullie nu niet verkeerd opvatten. Ik deed gewoon de leuke dingen met ze en mijn vrouw zat ze natuurlijk altijd dwars.

Eigenlijk heb ik nu veel meer tijd voor de dochters. Ik ben met een regeling gegaan toen ik vijfenvijftig was en nu ben ik gepensioneerd, dus tijd genoeg om ze op te voeden, maar nu is het niet meer nodig omdat ze zelf al kinderen hebben. Er is dus toch wel wat te zeggen voor al die oude dames, die zo nodig nog een kind willen. Die hebben in ieder geval voldoende tijd voor ze en hun mannen ook.
Ik heb niet vaak problemen gehad met de dochters toen ze nog thuis waren, maar ben ik nou een goede vader? Wat één zo’n kutvraag van dat opiniepanel niet los kan maken in je hoofd! Zouden al die andere vaders die de enquête invulden daar ook zo mee hebben gezeten?
In ieder geval weet ik één ding zeker: mijn vrouw was een goede moeder en verdient een dikke tien.