Een nacht in het spookhuis - waar is de horror?
Het spookhuis van feestkoning Johan Vlemmix was te mooi om waar te zijn. Her en der lagen (delen van) mannequins verspreid. Die delen prijkten zelfs tegen ramen en plafonds. Er stond een blauw reuzenrad van hout op de kamer waar het behang (kranten uit 1928) er deels ‘willekeurig' afgescheurd was. In de kinderkamer, inclusief ‘authentiek' bordje op de deur, stond een poppenhuis. De meubels waren stoffig en vochtig en de kelder was voorzien van twee schommelstoelen. Typische ingrediënten voor een standaard horrorhuis. Alleen ontbrak het aan horror.
Een groep journalisten en prijswinnaars mocht een nacht doorhalen in Vlemmix' griezelhut. Het zou er spoken. National Geographic Channel is zelfs al langs geweest om dat te verifiëren. Uitkomst: ja, er gebeuren onverklaarbare dingen. Helaas was dat op onze avond niet het geval. Om de ervaring spannender te maken was er een Nederlands team opgerakeld dat op geesten jaagt. Hun credo: "Er zou iets kunnen zijn. Of niet." Het valt immers niet glashard te bewijzen. Dat was een enorme domper voor de avond, ware het niet dat er gewoon niets onverklaarbaars gebeurde.
Nou, misschien één ding dan. Het enige onverklaarbare was dat er niets onverklaarbaars gebeurde in het vermeende geestengestel. Maar een hand je op schouder, gezicht in de spiegel of orb op de foto... Ho maar.
We waren er ter promotie van het spel F.3.A.R., het derde deel in de F.E.A.R.-serie dat terug had moeten gaan naar de horror-roots. Omdat het best druk was en iedereen tegelijk op de demo pods speelde, viel de ervaring totaal in het water. Geluid speelt immers een grote rol in een griezelspel en als je niets hoort, dan blijft er slechts een generieke shooter over. We namen 's ochtends nog even de proef op de som en zetten het geluid van de televisie hard aan toen er nog weinig mensen aan het gamen waren. Ook met geluid is F.3.A.R. niet beter dan deel twee. Waar is de horror?
Dat was het vraagstuk van de avond. Het ontbrak aan griezelige elementen. Ja, we hebben een rondleiding gehad door het huis. Leuk idee om in een doodskist te slapen. En de setting was op zich ook wel tof. Maar de uitwerking van de avond, de tegenvallende game en het gebrek aan een griezelige sfeer en aanhoudende, mysterieuze spanning heeft voor veel verveling gezorgd. Net zoals de ontwikkelaar meer uit de game had kunnen halen (F.3.A.R. is niets meer dan een basis van wat het moet zijn), had ook de uitgever meer met de avond kunnen doen.
