Seks en rijke mannen

Ontkomen kun je er niet aan: Chinatown in Den Haag. Zowel letterlijk als figuurlijk. Immens grote Chinese poorten en rode lampionnen geven aan dat je Chinatown bent binnengedrongen. Het wemelt er van schoonheidssalons, kappers, toko's, restaurants en heel veel mogelijkheden tot massages. Oja, en Chinezen lopen er ook, heel veel. T ijdens mijn dagelijkse wandeling richting de supermarkt, dwars door dit wijkje heen, vraag ik me iedere keer hetzelfde af: tientallen manicures, pedicures en masseurs met weinig tot geen klandizie, maar geen enkele die failliet gaat? Hoe is dit in hemelsnaam mogelijk?!

Uit het station loop ik linea recta naar de stad om mijn boodschappen te doen. De verschillende manicures passerend, denk ik erover om toch ook maar eens een keer mijn nagels te laten doen. Zelf bak ik er helemaal niks van en erg lang zijn ze ook niet, na jarenlang mijn nagels afgekloven te hebben. Wellicht kan iemand anders wonderen verrichten.
Waar ga ik naar binnen stappen? Waar baseer ik mijn keus op? Gevoel? Welke Chinese dame ziet er verzorgd en op persoonlijke normen gebaseerd betrouwbaar uit? Verschillen zijn lastig te achterhalen. Een witte en afstandelijke inrichting is niet zeldzaam. Goedkoop zijn ze allemaal, dat moet wel met deze enorme concurrentie. ‘Hoe kunnen ze ervan leven?', vraag ik me elke keer weer af. Deze wat mij betreft onschuldige gedachten passeren de revue wanneer ik alleen door Chinatown stap.

Maar de terugweg, samen met mijn vriend en twee boodschappentassen doet anders vermoeden. Mijn vriend wijst mij erop dat er zich in al deze zogenoemde schoonheidssalons achterin de zaak een lange gang met meerdere deuren bevindt. Voor een massage, zegt hij. Met ‘happy ending'. Tjing tjing. Een grote fooi doet wonderen in dit geval, denk ik. Dit zou weleens het antwoord op mijn vraag kunnen zijn. Met deze afwerkkamers is het goud geld verdienen en is iedereen blij! Verder ga ik er liever niet op in, aangezien ik nogal visueel ingesteld ben.

Naïef als ik ben, kan ik me niet voorstellen dat het er overal zo aan toe gaat. Er zal toch een aantoonbare reden moeten zijn waarom deze dames -een enkele man bij de kapsalon daargelaten- flierefluitend door het leven gaan.

Echter, ik kan, helaas voor de vrouwen, maar één andere oplossing bedenken. Ik, de geëmancipeerde vrouw, ga het nu toch echt zeggen. Ik denk, hoe erg ik het ook vind, dat ze een zeer welvarende of rentenierende man hebben weten te bemachtigen. Een man die geldtechnisch voor ze kan zorgen en zegt: 'Liefje, begin jij maar die nagelstudio waar je je hele leven al van gedroomd hebt'. Een man die 80% van het jaar in het buitenland zit vanwege ‘zakentripjes' en zo zijn eigen pleziertjes heeft. Iedereen gelukkig en ik geen krakende hersens meer.