De burenruzie

Ik heb er een hekel aan om de dingen half, of slecht te doen. En de laatste tijd slaap ik heel slecht. Dus slaap ik liever niet. Het is nu half drie op een eenzame vrijdagavond. Ik ben om elf uur mijn bed in gegaan omdat ik moe was. Dat hielp niet. Tot een kwartier geleden heb ik liggen draaien en met open ogen naar het plafond liggen staren. De frustratie dreef me letterlijk mijn bed uit. Frustratie of overmatig zweet, ik weet het verschil niet. En nu lig ik, onder mijn gele dekentje, op de bank tv te kijken. Het geluid heb ik uit staan. Er is op vijf kanalen reclame voor erotische telefonie en de rest van het pulpkanon wordt gevuld met aanbiedingen voor keukenapparaten en fitnessaparatuur.

Soms is het fijn om alleen te zijn. Ik ben best tevreden met wie ik ben, en kan prima tijd doorbrengen met alleen mezelf. Vroeger wilde ik dat niet. Ik moest, liefst zo hard mogelijk, geluid om me heen hebben om maar niet naar mijn eigen gedachten te hoeven luisteren. Nu heb ik minder behoefte aan een barriere tussen mezelf en mijn innerlijk. Wellicht omdat ik geleerd heb dat ik de verschrikkelijkste niet ben, of omdat ik geleerd heb om er niet meer over na te denken, of gewoon omdat in stilte naar je eigen meanderende gedachten luisteren een best rustgevende bezigheid is. Eentje die niets kost, en waar geen reclame voor op tv hoeft te zijn. Het hele louterende effect bestaat er juist uit dat je het niet kan vermijden. Je kan je gedachten slechts ontlopen door overmatig alcohol- of drugsgebruik.

De stilte van mijn huiskamer is behaaglijk. Het is inmiddels al behoorlijk afgekoeld en om de tien minuten hoor ik de koelkast. Verder is het prettig om nadrukkelijk niet te slapen. Sereen als de nacht kan zijn, compleet met een bijna volle maan die door de luxaflex naar binnen komt schijnen.

Ik hoor de buren thuis komen. Haar stem is laag en dreigend, hij moppert en is voor iedereen onverstaanbaar. Ik versta niet wat ze zeggen maar hoor scherpe kantjes in haar toon. Ooit heb ik midden in de nacht aangebeld omdat ik ze in een zelfde bui tegen elkaar tekeer hoorde gaan. Het rumoer dat ze maakten op de trap was in de halve stad te horen. Ook nu barst het los zodra de deur in het slot valt. De nacht dat ik aanbelde begon al net zo. Zij deed open en met de deur op een kier zag ik hem nog net de woonkamer in gaan. Hij was 'van de trap gevallen', zei ze met een rooie wang. Langs haar heen zag ik mijn buurmeisje van negen met betraande ogen bovenaan op de trap zitten. Er was verder niks aan de hand, zei de buurvrouw. Ik bood nog aan om te helpen, maar dat was allemaal niet nodig. Daarna heb ik ze lange tijd niet meer zo heftig ruzie horen maken. Zou het er aan liggen dat ze hun meningsverschillen uitpraten, of houden ze zich in omdat ze beseffen dat hun buurman ze kan horen?

Blijkbaar is het feit dat ik buurman ben nu niet belangrijk. Of ze denken dat ik niet thuis ben, of ze doen of laten het niet voor mij. In elk geval hoor ik een niet aflatende stroom van verwensingen uit haar mond komen. Geen idee waar het over gaat maar als iemand zo tegen me praat zou ik me behoorlijk klein gaan voelen. Haar hakke-takke-turks wordt versterkt door haar onaangenaam harde stem, die bovendien door de muur gestript wordt van de hoogste tonen zodat alleen de gemeen stekende onderlaag hoorbaar is in mijn stille woonkamer. Hij bromt wat. Ik hoor gestommel op de trap en hoop dat ze gaan slapen. Boven hoor ik een kraan, deuren slaan en dan hoor ik haar stem weer. De deur gaat open en dicht, en weer open. Ik hoor iemand op de trap lopen. Het lopen stopt als ik weer een steek van haar stem hoor. Dan is er een klap, een gil, nog een klap en dan is het stil. Ik hoop dat ie weer van de trap geflikkerd is en zijn nek gebroken heeft. Of zij, waar twee mensen ruzie maken hebben er twee schuld.

De serene rust in mijn woonkamer is wedergekeerd. Dit keer is ie beladen met de onhoorbare snikken van mijn buurmeisje. Als de koelkast aan springt besluit ik naar boven te gaan om een nieuwe poging tot slaap te doen. Het is misschien beter om half weg te zijn dan hier goed over na te denken. Blijkbaar denkt de televisie er ook zo over. Ik zie op enkele kanalen al testbeeld, de rest van de wereld draait door op sex en goedkoop consumentarisme. De makkelijkste combinatie om even niet een deur verder te hoeven denken.