Linkse Kerk versus randdebielen: de nieuwste Godwin

Ik word er geregeld schijtziek van. Op het moment dat je zeer rechtse ideeën bekritiseert, word je al snel uiterst links genoemd. Als je jezelf een beetje verplaatst in de schoenen van iemand die weleens de lul kan zijn in de komende bezuinigingen – jazeker, de echte ellende moet nog komen – wordt er meteen het beleid van Joop den Uil uit de jaren zeventig bijgesleept. Als je niet iedere buitenlander het land uit wilt schoppen, ben je een Marokkanen-knuffelaar. Als je ook maar een beetje durft te protesteren tegen een nieuwe kolencentrale of het opvoeren van de maximum snelheid, knuffel je niet enkel bomen, maar neuk je complete bossen helemaal suf!
Kortom: voor een aantal mensen is iedere opponent van overwegend rechts gedachtegoed, meteen een linkse, extremistische klootzak.

De denkfout die ik hier meteen al in zie is, dat niet iedereen die kritiek heeft op een stelling, ook meteen een aanhanger van het absolute tegendeel is. Drinkt iemand die een hekel heeft aan cola, alleen azijn? Valt iemand die het niet zo op dikke dames heeft, enkel op anorexia patiënten? Ik dacht het niet. Het is gewoon te simplistisch om ervan uit te gaan dat het ene denken, het andere uitsluit. Je kunt als gezonde kerel toch ook gewoon op “redelijk lekkere wijven” vallen?

Ik krijg dan vaak snel de indruk dat het een wel heel gemakkelijke manier is, om je gelijk te halen. Een beetje zoals een rechtbank wraken, als je niet heel snel je zin krijgt. Het is simpeler om je potentiële tegenstander meteen neer te zetten als vreselijke vijand, dan dat je zelf het risico gaat lopen om weleens wat water bij de wijn te moeten doen.

Kijk. Ik snap ook wel dat iemand die iets tegen buitenlanders heeft, liever niet meteen als racist wil worden gezien. Maar moet je dan meteen iedereen die daar genuanceerder over denkt, als landverrader betitelen? Win je daarmee de discussie? Haal je daar je gelijk mee?
Ik zie vooral een bewijs van onvermogen, als je nooit verder durft te denken en meteen terug valt op clichés.

Het meest gehoorde cliché: “De Linkse Kerk.”
Wat mij betreft de nieuwste Godwin. Als VVD-ers, PVV-ers of ander rechts gajes het niet meer kan winnen, worden de jaren zeventig erbij gehaald en wordt het beeld van de PvdA, de SP en Groen Links, gekleurd met beelden uit een tijd dat de PSP en de Communistische Partij nog gewoon bestonden. Er wordt niet meer gesproken over een stukje moderne politiek. Nee. Er worden meteen kraakpanden en communes vol hippies geschetst, waar langharig tuig plannen smeedt om de maatschappij, zoals wij die kennen, tot op de grond af te breken. De Linkse Kerk als staatsgevaarlijk instituut!

Wat deze lieden doen is zo ongeveer waar ze zelf doodsbang voor zijn: in een hokje worden gestopt. Alleen lokken zij dit dus harder uit dan de mensen waar zij tegen ageren. Alles zwart/wit zien, getuigt van een gebrekkige notie van de werkelijkheid. Iedere opponent als vijand zien, wekt weinig sympathie en juist veel weerstand op. Alles wat niet “normaal” is als een bedreiging zien, schreeuwt wereldvreemdheid uit.
Vind je het dan gek dat je weleens als randdebiel wordt gezien?

Er is geen linkse kerk! Als je aan de ene kant uiterst rechts hebt staan, heb je aan de andere kant echt niet meteen een meute communisten staan. Er zijn wél mensen die stellen dat niet iedere Marokkaan crimineel is en dat niet ieder hoofddoekje onderdrukking of extremisme is. Aan de ene kant staan de lui die alles wat buitenlands is, fout vinden. Aan de andere kant zijn er mensen die de problemen terdege onderkennen, maar niet alle problemen kanaliseren naar één en dezelfde groep. Aan de ene kant worden talentvolle mensen als uitvreters gezien. Aan de andere kant wordt cultuur als een prettige aanvulling op het leven gezien.
Dus nee. Als je zelf in uitersten denkt, wil dat niet zeggen dat de andere kant dat ook doet. Vaak nuanceert die andere kant juist de zaken die jij zo stevig neerzet.

Linkse elementen, waar we echt bang voor zouden moeten zijn, vind je niet in de openbaarheid. Die zijn namelijk net zo gestoord als iedere willekeurig Nazi of Moslim extremist en waken er wel voor om hun idioterie publiek te uiten. Dus waar zijn die zeikerds op de “Linkse Kerk” zo bang voor? Dat ze naast een Hollandse SP-er wonen, die de kelder vol automatische geweren heeft liggen? Voor een communistische revolutie? Voor de hordes uit het Oosten?

Ik mag deze column niet eindigen met de standaard Godwin. Mogen rechtse randdebielen dan wel met deze nieuwe Godwin komen? Of hebben zij de discussie dan ook allang verloren?