Het land uit! Of zo.
In Baflo heeft een uitgeprocedeerde asielzoeker een vrouw en een agent vermoord. Afschuwelijk. Treurig voor de families. Diepe ellende in Groningen, want op wat tienerzwangerschappen na, gebeurt daar nooit wat. En toch is het begrijpelijk dat het is gebeurd, want wat heeft een uitgeprocedeerde asielzoeker nog te zoeken in Nederland? Dan maakt het toch ook niet uit wat voor ravage je achterlaat voor je vertrekt? Na jaren van uitzichtloosheid, psychische problemen en een uiteindelijke uitzetting kan je op die manier tenminste nog even genieten van de veiligheid van een Nederlandse cel. Logische verklaring. En toch weer niet. Want uitgeprocedeerde asielzoekers die op de deportatielijst staan, hebben vele mogelijkheden om Nederland nog niet te verlaten. En het grootste deel daarvan is de schuld van de verantwoordelijke organisatie Dienst Terugkeer & Vertrek.
Als het verzoek tot asiel is afgewezen en er geen nieuwe procedures meer gestart kunnen worden om langer te blijven, krijgt de asielzoeker 28 dagen de tijd om Nederland te verlaten. Meestal wordt de betreffende persoon naar een opvanglocatie gebracht, al dan niet met tralies. Je zou verwachten dat deze mensen dan een paspoort krijgen, braaf naar het vliegtuig worden gebracht en netjes uitgezwaaid worden door wat begeleidende agenten in gezellige politiepakjes. Een langgerokte vrouw van een kerkelijke organisatie brengt buiten adem nog even een vergeten broodtrommeltje en het vliegtuig vertrekt naar het land van de asielzoekers. Daar zijn ze weer veilig terug in Irak of een ander land van oorsprong, alwaar ze met de Nederlandse oprotpremie van een paar duizend euro een nieuw leven op kunnen bouwen. Eind goed, al goed. Maar niets is minder waar.
Vorig jaar zijn 2404 van de ruim 6600 personen ontsnapt aan de uitzetting. Op wat legale ontsnappingen na met nieuwe procedure-aanvragen en medische smoesjes in de trant van: “Oh ja, ik ben toevallig ook nog zo ziek dat ik zonder medische hulp binnen een dag na aankomst al in mijn land sterf”, staan er nog duizend-en-een andere smoesjes in het rapport. Soms wil het land van herkomst de asielzoekers niet terughebben. Soms heeft de Dienst Terugkeer & Vertrek (DT&V) de administratie niet in orde. “Oeps, vergeten!” Soms was er een aswolk in IJsland. En zo nu en dan speelt de uitgeprocedeerde asielzoeker verstoppertje met de DT&V. “Ja, euh, ze waren niet thuis, want ze openden de deur niet toen wij aanbelden.” Chinezen staan weer vrolijk te sambalbijen in familierestaurants waar iedere Chinees op elkaar lijkt en andere asielzoekers zitten gezellig te kaarten op zolderkamertjes. Het mag duidelijk zijn dat de mensen van de DT&V het dagboek van Anne Frank nooit hebben gelezen, anders hadden ze wel ingebroken om achter de boekenkast te kijken.
Als de DT&V het geluk heeft dat ze de asielzoekers wel kunnen ophalen op hun vertrekdag, zijn er wel andere smoesjes van deze organisatie: “Regelen? Regelen? Hoezo moesten WIJ het vervoer naar het vliegtuig regelen? Die asielzoekers zijn toch ook met het openbaar vervoer helemaal hierheen gekomen? Ik heb al moeite om met het OV naar Groningen te komen! Dan redden ze het toch ook wel zelf naar het vliegveld?”
“We hebben het vliegtuig gemist. We stonden echt urenlang in de file, echt, ik snap niet wat al die mensen op de weg doen.”
“Hebben ze te veel bagage bij zich en kunnen ze niet mee? Oh... Ik vroeg me al af van wie dat bed, de boekenkast, grootmoeders klok, totempaal, kano, de twee koeien, het antiek zeeschutterskanon en andere zooi bovenop de bus waren.”
En de mooiste vlaag van verstandsverbijstering in het rapport is de omschrijving: “vreemdeling niet compleet aangeleverd”. “Oh, shit, ik wist wel dat we zijn arm ook mee moesten nemen!”
“Oh, verdorie, zijn goede humeur lag nog op het nachtkastje.”
Van alle onduidelijkheden en miscommunicatie zou je als uitgeprocedeerde gewoon agressief worden. Oh, wacht, dat was nog een excuus. Piloten weigerden vanwege de veiligheid agressievelingen mee te nemen op de reis. Er wordt nog een pilot gestart met 'spuugschermen rondom het hoofd', waarbij deze mensen op steekkarretjes als Hannibal Lectors worden vervoerd, maar tot nu toe worden agressieve asielzoekers netjes beloond. Dat onbestrafte gedrag begint bij de ambtenaartjes op de grond, want die hebben in de ruim 300 gevallen van agressiviteit slechts eenmaal proces-verbaal laten opmaken. “Hij beet mij! Nou, nu is de maat vol hoor, hij mag niet meer mee.” Het gaat hier verdomme niet om een schoolreisje waarbij iemand die stout is niet mee mag! Het vliegtuig in en kop houden!
De asielzoeker die in Baflo twee mensen heeft vermoord, zou uitgezet worden. Maar gezien het bovenstaande is het geen troost dat er een regel bestaat dat criminelen zonder pardon worden teruggestuurd naar het land van herkomst. Nederland lijkt hard met het integratiebeleid, maar in feite zijn de uiteindelijke uitvoerders van dit beleid allemaal zwakke zakken. Als het rechterlijk besluit is genomen om na lange mislukte procedures iemand het land uit te zetten, doe dat dan. En de moordenaar van Baflo? Die moet ook het land uit. Of zo.
