Even lekker zwelgen in mijn eigen zelfmedelijden
There is a house in New Orleans
They call the Risin' Sun
And it's been the ruin of many a poor boy.
And God, I know I'm one.
The Risin' Sun staat voor alles waar we graag de schuld van onze ellende aan willen geven. Ik kan me van alles voorstellen bij zo'n plek. Een opiumkit. Een foute kroeg. Een hoerenkast. Een gokhal. Een kraakpand. Een verzamelplaats voor gajes en ander tuig van de richel. De ideale plek om goed de mist in te gaan. Alles voor handen, om iedere mogelijke zonde te begaan. Je pompt je lul in een hoer, duwt je neus vol poeder, slaat een fles whisky achterover en waagt meteen even een gokje. En dat allemaal tegelijk! Als een jongeman daarmee al niet naar de verdommenis gaat, weet ik het ook niet meer.
Maar wat deed die jongeman op die vreselijke plek? In dat zondige huis? Is hij er aan de haren naar binnen gesleept? Had hij een revolver tegen zijn hoofd, toen hij slap stond te ouwehoeren met hoeren, pooiers, dealers, zatlappen, louche barmannen, krakers en criminelen?
Nou, nee. Hij stapte zelf naar binnen, om eens godsgruwelijk uit zijn plaat te gaan. In de praktijk is een man maar zelden “per ongeluk” in een bordeel of casino te vinden.
My mother was a tailor.
She sewed my new blue jeans.
My father was a gamblin' man
Down in New Orleans.
Het is altijd handig om je verleden en afkomst erbij te slepen, om je eigen, domme gedrag te verklaren. Nu is het beslist “not done” om je moeder overal de schuld van te geven. Of het moet wel een ongelooflijk en bewijsbaar loeder zijn geweest. Gemiddeld genomen, geven we echter maar zelden onze moeder de schuld.
Maak er dan maar wel een zo simpel mogelijke vrouw van. Als je je moeder neerzet als een intelligente dame, die je al vaak zat onder je reet heeft geschopt, moet je ook meteen verklaren waarom je nooit naar haar luisterde. Dramatiseer haar dan ook maar meteen tot een simpele moeder die er een miezerig baantje op na moest houden, om meteen aan te geven hoe arm jullie wel niet waren. Armoede doet het altijd goed in een zielig verhaal.
Die vader is dus makkelijker. Een ouweheer, die je er wél regelmatig op wees wat voor slappe zak je was, blijft betrekkelijk eenvoudig als klootzak in de herinnering. Bij het RIAGG zullen ze eerder bevestigen dan ontkennen dat je daardoor wel heel snel moest ontsporen. Voor je het weet, heeft de eerwaarde therapeut je ook nog een stevig stukje incest aangepraat.
Now, the only thing a gambler needs
Is a suitcase and a trunk
And the only time that he's satisfied
Is when he's on a drunk
Hallo! Als je er een potje van maakt, heb je niet veel bagage nodig. Als je een beetje normaal doet, heb je een compleet huis én de spullen om erin te zetten. Als je keer op keer je huis wordt uitgeflikkerd, kun je niet veel meesjouwen en héb je ook niet veel meer over om mee te sjouwen. Natuurlijk past dat in twee koffers!
En tevreden als je een borrel achter de kiezen hebt? Ja, natuurlijk! Met een paar duizend aan gokschulden, is het best ontspannend om je laveloos te zuipen!
Probeer het maar eens uit. Gewoon effe bankroet gaan en dan ervaren hoe het is om dat nuchter onder ogen te zien. Daarna dezelfde ervaring, na een liter sterke drank. Het tweede is echt wel makkelijker.
Nog een bijkomend aspect. Met een paar borrels op, zit de gokker ook weer sneller achter de kast. De kip en het gouden ei, zeg maar.
Oh, Mother, tell your children
Not to do what I have done.
Spend your lives in sin and misery
In the house of the Risin' Sun.
Die doet het best wel goed, om een beetje gemoedsrust te krijgen. Zelf maak je er een teringbende van, maar door anderen te waarschuwen, krijg je haast het gevoel dat je een enorme bijdrage levert aan de maatschappij. Maar is een kerel met een beetje gezond verstand niet een veel beter rolmodel voor onze kinderen? Is het niet een brevet van onvermogen om anderen erop te wijzen niet dezelfde lompe streken uit te halen die jij nu niet na kunt laten?
Well, I've got one foot on the platform.
the other foot on the train.
I'm goin' back to New Orleans
To wear that ball and chain.
Berouw komt zelden na de zonde. Berouw komt meestal pas als consequenties vervelender zijn dan de zonde zelf. Als je verplicht terug moet naar de plek waar je de ultieme kicks vandaan haalde, maar alles je zal tegenhouden om hetzelfde opnieuw te kunnen beleven. Een eerste klas treinkaartje naar New Orleans, met een gevulde beurs, had nóóit deze tekst opgeleverd. Dan waren er juist nog heel wat ritjes naar die beruchte kroeg gevolgd.
Well, there is a house in New Orleans
They call the Risin' Sun
And it's been the ruin of many a poor boy.
And God, I know I'm one.
Nou goed dan. Het leven kan ook gewoon kut zijn. Soms is het leven zo zwaar, dat je haast geen andere keus, dan de foute lijkt te hebben. Maar echte verandering komt pas, als je erachter komt dat je de toekomst wel degelijk zelf in de hand hebt. Gewoon stoppen met die onzin! Stoppen met de domme streken! Stoppen met die rotsmoezen!
Ik heb het ook gedaan!
Toch nog een slotconclusie. Klootzakken, die er een potje van maken, leveren wel onbetaalbare muziek op. En als ik het zelf zing, kan ik weer even lekker zwelgen in mijn eigen zelfmedelijden. Heel af en toe is dat ook gewoon lekker. En met een liedje doe je niemand kwaad.
Toch?
(Of hier, voor meer informatie.)
