Spijtige Jodenjacht
Als Jood zijnde is het niet lekker televisie kijken met je bord op schoot. Zit je net aan je matse te knagen, verschijnt er een item op de buis over supporters van ADO Den Haag. Je ziet een kamer vol schuimbekkende kerels met kale koppen, de longen uit hun lijven brullend. Ze rennen en springen door de zaal en blijven elkaar maar op de rug slaan. Je schudt je hoofd en beseft dat er geen beelden op tv te vinden zijn, die de oertijd dichter benaderen dan deze reportage over ADO-supporters. Hier kan geen Discovery Channel tegen op.
In hun supportershome vieren de wildebrassen een overwinning op Ajax. Reden voor een feest. Net als je een hap wilt nemen van je kubba bamia, verschijnt er een magere blonde Hagenees in beeld. Lex Immers. Een beperkte voetballer, die nog het meeste weg heeft van Silas, de afzichtelijke albinomonnik uit een boek van Dan Brown. Lex staat op de tafel met een microfoon en laat zich als voormalig harde kernlid ouderwets gaan. "Wij gaaaaan op Jódenjacht, wij gaan op Jodenjacht" jubelt hij. Lex gelooft dat de getatoeëerde ooievaar in zijn nek hem eindelijk geluk heeft gebracht. Twee keer winnen van Ajax, dan tel je mee. Als onderdanige chimpansees apen de overige aanwezigen Lex vals en luidkeels na. Samen op Jodenjacht, dát is het plan. Met tranen in je ogen hoor je de hysterische vreugde aan. De verslaggever zegt nog dat de club vandaag een boete heeft uitgedeeld aan Lex Immers, maar je hoort het niet meer. Jodenjacht, maalt het in je hoofd.
Een dag later is de euforie rond de voorgenomen kruistocht van Lex flink getemperd. "Ik heb een geuzennaam en een bevolkingsgroep door elkaar gehaald en daar heb ik spijt van" schrijft hij op de website van zijn club. Ach ja, die twee zaken met elkaar verwarren. Het kan de beste overkomen. Wie roept er na een gewonnen potje toepen nou niet dat negers de oorzaak van alle kwaad zijn? Hartstikke menselijk. Je raakt in extase en bent jezelf niet meer. Dan gebeuren zulke dingen. De controle raak je volledig kwijt. Je linkerhand weet niet meer wat je rechterhand doet en voor je het weet sta je ergens brullend op een tafel dat we met zijn allen op Jodenjacht gaan. Zo gek is dat niet hoor, Lex! En het gebeurt overal. Heel Spanje heeft na het WK drie maanden lang op straten en pleinen gescandeerd dat alle protestanten gelyncht moesten worden.
Hoe langer ik erover nadenk, hoe onterechter ik de boete voor Lex Immers vind. Ik denk dat zijn club voetballers en mensen door elkaar gehaald heeft. Daar krijgen ze nog spijt van.
