Welkom in huispakkenland
Heb jij al een huispak? Ik niet. En ik ben ook niet van plan om er een aan te schaffen. Sterker nog, ik ben tégen het dragen van huispakken in en om het huis en, godbetert, in openbare gelegenheden. Het doet mij teveel denken aan een uit de hand gelopen verkleedpartijtje van teddybeerfetisjisten. Voor de gelukkigen onder ons die het fenomeen nog niet kennen; het huispak bestaat uit een comfortabel zittende broek van zachte velours en dito jasje met capuchon. Het houdt het midden tussen een pyjama en een ruimvallend sportpak. Ze zijn al verkrijgbaar voor 9,95 euro bij de Blokker. In allerlei vrolijke, gezellige kleurtjes. Eigenlijk dus een soort uitvergroot boxpakje, maar dan zonder voetjes.
Toch is blijkbaar het imago van de huispakken aan het veranderen. Voorheen wilden de meeste vrouwen er nog niet dood in gevonden worden. Met het dragen van zo’n pak zei een vrouw eigenlijk; ‘Kan mij het schelen, mijn tijd is geweest’. Nu mag het wel. Ook als je nog jong, fris en fruitig bent. Met Katja Schuurman als lichtend voorbeeld. Inmiddels is zelfs al 50% van de Nederlandse vrouwen overgegaan tot de aanschaf van dit kansloze gedrocht. Het neemt epidemische vormen aan. Al dragen ze het nu meestal nog alleen ‘rund um hause’, ik vrees toch het ergste. De volgende stap is natuurlijk in je relaxpak een boodschapje doen en voor je het weet wordt dit het bepalende straatbeeld.
Wat bezielt vrouwen toch om zich vrijwillig in zo’n lelijk en vormloos pak te hullen? Het zal best lekker zitten, maar dat zit een slaapzak ook. Er is blijkbaar een explosieve behoefte ontstaan om zich direct bij thuiskomst te kunnen verlossen van het werktenue en zich te laven aan de zachtheid, warmte en overmatige ruimte in een huiscocon. En het is zo lekker makkelijk; je kunt er ’s avonds zo je bed mee in en de volgende dag weer evenzo mee opstaan. En de dag daarna, en de dag daarna… Ik ben dan wel geen man, maar ik kan me genoeg inleven om te begrijpen dat het verre van opwindend moet zijn om avond aan avond bij thuiskomst je lief als een look-a-like teletubbie aan te treffen.
Ze worden steeds creatiever in het vinden van steekhoudend excuses voor deze esthetische vervuiling. Want ja, de huidige crisis werkt het toch gewoon in de hand dat ze letterlijk bij de pakken neer gaan zitten? Waar haal je na een lange werkdag in godsnaam de puf nog vandaan om die hele heisa rond wat uiterlijk vertoon aan te gaan? Kost nog klauwen met geld ook. Trouwens, autorijden is inmiddels ook een dure hobby geworden en het openbaar vervoer een haperend alternatief. En waar moet je dan eigenlijk heen? Er is nog maar een handjevol vrije geesten die in deze tijd een culturele carrière aandurft. Wil je daar toch heen, dan moet je eerst een heleboel moeite doen om zo’n peperduur kaartje te bemachtigen en vervolgens moet je je ook nog eens helemaal opkalefateren. Hobby’s? Mwah. De meeste sport- en hobbyclubs zijn noodlijdend en de contributies geen sinecure. Vergis je daar niet in. Thuis blijven bespaart een hoop gedoe. En geld.
Tja, wat kun je dan anders nog bedenken dan de avonden huispak aan huispak op de bank voor de buis te verslijten? Met chips en surrogaatcola. Dat je daar dik van wordt, daar zie je in zo'n Tokkie-outfit toch niets van. En zo begint het verval. Huispakken zijn echt het begin van het einde. Je kunt ‘m zelfs nog aanhouden in je kist.
