De 25 spannendste, opwindendste, g......
Het is bijna weer zo ver. Het einde van het jaar is in zicht. Sterker nog, binnenkort sluiten we een heel decennium af. Hét moment bij uitstek om mijn goede voornemens publiekelijk uit te spreken. Ik kan er dus maar beter van tevoren goed over na hebben gedacht. Ik hoef me gelukkig niet te lang te verdiepen in de gangbare voornemens. Ik rook niet meer, heb mijn drinkgedrag redelijk onder controle, eet bij voorkeur gezond, ben actief en hoef ook niet zo nodig af te vallen. Het vergt dus het wat betere denkwerk om met een goed verhaal te komen. Natuurlijk heb ik wat minder fraaie gewoontes, maar ze zitten me niet zodanig in de weg dat ik er energie in wil steken om ze te veranderen. En iets afleren waar je eigenlijk best van geniet, vind ik nogal zinloos. Daar word ik vooral chagrijnig van.
Ik zocht dus naar een voornemen waar ik blij van word en ik ben er uit. Ik wil bovenaan een lijstje komen. Niet zomaar een lijstje, maar op een van de ‘ de 25 meest leuke-mooie-bijzondere-en-ga-zo-nog-maar-even-door’ lijstjes. BN’ers oogsten in de decembermaand volop fraaie titels als ’meest sexy vegetariër’, ‘opmerkelijkste dikkerdje’, ‘irritantste televisiepersoonlijkheid’ en ‘best/slechtst geklede man/vrouw’. Inmiddels is deze eer niet eens meer alleen aan BN’ers voorbehouden. Je kunt bijvoorbeeld ook gewoon de toiletjuffrouw van het jaar worden. Ik wil met zo’n eervolle vermelding het nieuwe decennium betreden.
Na even googlen kom ik op een site met de meest (on-)denkbare lijstjes. Hier moet ik mijn gram toch wel kunnen halen, zou je denken. Eigenlijk is het natuurlijk de bedoeling dat een ander je nomineert, maar omdat iedereen het laat afweten ga ik zelf maar aan de slag. Ik begin maar eens met weg te strepen wat ik in ieder geval niet ben en van lijstjes waarop ik niet wens voor te komen. Er blijft een aanzienlijk geslonken rijtje kwalificaties over. En dan begint het proces van wikken en wegen. Mannen schijnen hier overigens veel beter in te zijn. Zij zijn namelijk niet behept met belemmerende eigenschappen als bescheidenheid en realiteitszin.
Ik ben best leuk thuis, maar de leukste? Ik ben niet superslank, maar ook weer niet dik. Niet bijzonder klein of groot; kan lekker koken, maar nooit met de sterren. Ik durf best wat, maar ben niet Nederlands grootste waaghals; ik ben niet meelijwekkend arm, maar sta ook nog niet eens in de Quote 50.000. Ik heb misschien wel een paar rare hobby’s, maar echt bizar kan je ze niet noemen. Ik ben niet brildragend, dus de trofee voor de kekste bril of de dikste glazen aller tijden gaat ook aan mij voorbij. Ik draag niet het kortste rokje en/of de hoogste hakken, ik twitter maar mondjesmaat en kom te weinig in de P.C. Hooftstraat om daar met de missverkiezing van het jaar mee te mogen doen.
Tja, het is een zware dobber, maar ik denk dat ik mijn voornemen nu al moet bijstellen. Als slordigste exemplaar van alle Midden-Nederlandse midlife-vrouwen die in hun straat op nummer 18 wonen, in het bezit zijn van een Miele wasautomaat en een auto van minstens 14 jaar oud, wil ik liever niet bekend staan. Ik ben blijkbaar gewoon een natuurlijke middenmoter. Niet bepaald spectaculair. Alhoewel, misschien ben ik wel dé meest middelmatige vrouw van het jaar! En ik heb me laten vertellen dat een middelmatig mens altijd op zijn best is. Wow, wat een mooie onderscheiding.
