Nog één keer genaaid door Femke

Voor Geert Wilders is dit de gelukkigste dag uit zijn leven. Femke Halsema vertrekt met onmiddellijke ingang uit de Tweede Kamer en heel Nederland is wit. Mooi toch?

Maar even zonder gekheid. Het plotselinge vertrek van Femke Halsema vormt uiteraard aanleiding om daar nog wat over te zeggen.

Allereerst: haar vertrek is niets meer en niets minder dan kiezersbedrog. Ze had minister willen worden. Dat ging gelukkig niet door. Maar als je je beschikbaar stelt om “nog een keer de kar te trekken”, dan doe je dat ook. Dan maak je dat karwei ook af. Misschien niet helemaal tot de volgende verkiezingen, maar na dik een half jaar al de handdoek in de ring gooien, dat is niet wat Femke de kiezer had beloofd. Dat is kiezersbedrog. Dat is onbetrouwbaar. Het electoraat werd nog één keer genaaid door Femke.

Met zeer gemengde gevoelens heb ik vanmiddag het afscheidspraatje van Femke aangehoord. Ze had van GroenLinks een factor gemaakt, vond ze. Toen ze aantrad, had GroenLinks elf Kamerzetels. Nu tien. Niet echt een doorslaand succes, dus. GroenLinks was voor het eerst serieus genomen als mogelijke coalitiepartner, vond ze. Kletskoek, natuurlijk. Puur in een wanhoopspoging, iets paarsachtigs in elkaar te sleutelen, werd er tegen beter weten in ook met GroenLinks gepraat, terwijl van meet af aan duidelijk was, dat de grootste partij van ons land er niet over piekerde om met Halsema in zee te gaan. Paars-plus -door Femke steeds hardnekkig Paars-Groen genoemd, inderdaad, bescheidenheid is iets moois- is geen seconde een serieuze optie geweest. En zelfs áls dat Paars-plus was gelukt, dan was GroenLinks niets meer geweest dan een stemmachine. Een parlementaire hoer om een meerderheid te ritselen. Net zoals de ChristenUnie de laatste jaren was, en D66 eigenlijk altijd. Maar om nou te zeggen dat GroenLinks serieus werd genomen als potentiële coalitiepartner…

Een regelrechte gotspe vond ik het, dat Femke op haar zalvende afscheidspraatje meende te moeten suggereren dat ze pal staat voor de vrijheid van meningsuiting. Ik weet als geen ander, dat dat niet waar is, en dat is voor mij de reden om tegen mijn plannen in, toch nog één keer in een column wat woorden aan haar vuil te maken. Die vrijheid van meningsuiting geldt voor Femke uitsluitend wanneer die mening over iemand anders dan haarzelf wordt geuit. Het is hier genoegzaam bekend dat Femke een aanklacht wegens bedreiging indiende over een column, waarvan later de Hoofdofficier van Justitie oordeelde dat het overduidelijk was, dat er met die column niets mis was. Geen bedreiging, geen opruiing. Niets van dat al. Een academica als Femke Halsema moet prima worden geacht, tot begrijpend lezen in staat te zijn. Dan gewoon net doen of je gek bent en een valse aangifte doen, is een schandelijke miskenning van het recht van de burger, zijn mening te ventileren. De opvattingen van Femke Halsema verschillen wat dat betreft in niets van die in de voormalige DDR, de Sovjet-Unie of Noord-Korea. Als het aan haar had gelegen, had de schrijver in kwestie thans in de Goelag Archipel gebivakkeerd. Femke Halsema is niets meer en niets minder dan een gotspe op twee pootjes.

Trouwens, waarom ging Femke eigenlijk uitgerekend nu precies weg? Een trouwe lezer denkt het te weten. Ik citeer hem maar even:
Grappig: op 6 mei 1998 werd ze voor het eerst gekozen. Een kleine rekensom leert ons dat, aangezien nieuwe kamerleden niet op de verkiezingsdag zelf reeds worden beëdigd, juffie Halsema nèt aan 12,5 jaar kamerlid is geweest. Haar vertrek is dan ook eenvoudig te verklaren: Iemand die minimaal 12,5 jaar volksvertegenwoordiger is geweest, krijgt wachtgeld tot aan de pensioengerechtigde leeftijd. Aangezien de dame in kwestie in april 1966 geboren is (ze is dus 44 jaar), kan zij een wachtgeld van 20 jaar en 4 maanden tegemoet zien. 70% van een ton en dat 20,33 jaar lang! Dit gaat de belastingbetaler dus (maximaal) een dikke € 1.400.000,- kosten. Tenzij die wachtgelden geïndexeerd worden: dan loopt de kostenpost navenant op.
Hoe dan ook, zelfs als dat niet waar is, dan is de wachtgeldregeling voor politici buitengewoon riant. Dus met de geruststellende gedachte dat haar inkomen wel geregeld is, gaat Femke Halsema eens even lekker haar hoofd leegmaken. Zij wel. De ontslagen arbeidskracht heeft die luxe positie niet. Die moet naar de WW en dan rap door naar de bijstand. En dan verplicht kloteklussen opknappen voor minder dan het minimumloon. En wat Femke betreft was die WW zelfs nog drastisch ingeperkt geworden. Want dat soort luxe regelingen is slecht voor een flexibele arbeidsmarkt, vindt ze. Behalve als het over haarzelf gaat, dus.

Daaaaaaaaaag Femke!