De terreur van de platenbazen
Met de huidige politiek lijkt het leven van de columnist simpel. Onderwerpen om op te schelden te over. Maatschappelijke problemen zat. Genoeg doelen om je kritische pijlen op af te vuren. Maar echt: ik vind het allemaal echt veel te makkelijk worden.
Vandaar mijn volgende onderwerp: de copyright terreur op YouTube.
Op YouTube vind je vele beginnende muzikanten, die eigen werk in de openbaarheid gooien. Soms regelrechte bagger, maar evenzoveel bewonderenswaardige artiesten, waarvan je je afvraagt waarom ze nog niet op zijn gepikt door de muziekindustrie. En sommigen worden ook daadwerkelijk ontdekt en gaan er zelfs een leuke boterham aan verdienen.
Het laatste waar zij last van hebben zijn claims. De rechten van die zelf geschreven nummers kunnen onmogelijk door muziekmaatschappijen worden opgeëist. Door gebrekkige registratie zouden de artiesten eerder bang moeten zijn dat een briljant nummer gewoon wordt gejat door zo'n maffioze platenbaas.
Naast deze zogenaamde originals, is YouTube ook nog eens vol gepleurd met covers. Soms is het een beginnend gitarist die trots zijn eerste ACDC gitaarloopje op video zet. Dan weer een pure fan, die een ode wil brengen aan een favoriete band. Of iemand brengt in zijn of haar eigen stijl, een briljante nieuwe versie van een bestaand nummer ten gehore. Pareltjes zitten er tussen!
Maar daar zijn de maffioze plazenbazen het dus niet mee eens.
Met name Warner en Sony en hebben er een handje van om jacht te maken op alles wat maar ruikt naar overtreding van de regels rond copyright. YouTube, maar ook andere sites als Myspace en Facebook, worden bij voortduring bedreigd met rechtszaken, als er beeld- of geluidsfragmenten van hun producten verschijnen.
Daarop reageren deze websites dan weer met geautomatiseerde systemen, die geen onderscheid maken tussen commercieel misbruik, ordinair jatwerk, eerbetoon aan een favoriete band of zeer amateuristische pogingen om de muzieklessen in de praktijk te brengen. De angst voor Warner en Sony aan de ene kant en de Amerikaanse wetgeving aan de andere kant, zit er goed in.
Het gevolg is dat dertienjarige muzikantjes nu dringend wordt verzocht om hun covers te verwijderen van hun profiel. Zo niet, dan zal YouTube dit zelf doen en bij herhaald negeren van deze vraag, zal het gehele profiel worden verwijderd. En die enorme multinationals doen blijkbaar geen enkele moeite om enige nuance in hun vraagstelling bij YouTube neer te leggen. Zij lijken zich dus geheel te kunnen vinden in deze idiote en zinloze acties.
Ik zeg bewust zinloos. Want hoe worden dergelijke bedrijven slechter van het feit dat kinderen de liedjes van hun favoriete bands naspelen en daar een video van publiceren? Gaat de verkoop van deze nummers omhoog, als ze alle covers van het internet verbannen? Of willen ze echt iedere cent uit hun product persen en enkel nog geregistreerde en dus betalende versies zien?
Ik zou het eerder om willen draaien.
Bij iedere cover op YouTube, is aan de rechterzijde van de pagina een hele lijst met verwijzingen naar gerelateerde video's te zien. Ook die naar de originele versies van het nummer en de officiële pagina's van de maatschappijen, die deze nummers uitbrengen. Het is verdorie gratis reclame! Ik zou er haast voor pleiten om al die amateurs te betalen! Al is het maar genoeg om af en toe een nieuwe set snaren te kopen.
Misschien zou het goed zijn als Sony eens met de supersterren uit de eigen stal gaat spreken. Ook de oudere en gevestigde sterren hebben ooit met een haarborstel voor de spiegel gestaan, om de nummers van hun idolen te oefenen. Hun eerste optredens bestonden bijna zonder uitzondering uit covers van diezelfde idolen. Wat zij niet hadden was dan waarschijnlijk een digitale camera en een site als YouTube. Omdat die gewoon nog niet waren uitgevonden.
O ja. Ik ben niet zo bang voor rechtszaken hoor. Ik vind mijn eigen nummers zo godsgruwelijk goed, dat ik zeker weet dat ze bij Sony op me zitten te wachten. Een toekomstige melkkoe gaan ze toch niet voor de rechter slepen?
