Najaarsdepressie
Toen ik uit het raam van mijn werkkamer keek, zag ik een man gekleed in een felgekleurd reflecterend oranje hesje aan komen lopen. Hij liep te zoeken. Wat precies werd mij niet duidelijk. Hij liep al zoekend de straat in. Alsof hij niet begreep wat hij hier moest. Hij keek links, rechts, achter zich, overal. Hij liep ook kris-kras het pleintje over, almaar kijkend naar de bomen waar een witte streep en een witte stip op gezet waren. Ik heb een keer witte stip in mijn aquarium gehad, daar word je niet vrolijk van. Ook keek hij naar de auto's die her en der geparkeerd waren.
Ik ging verder met mijn werk, maar op een gegeven moment zag ik hem uit de voortuin van de overburen vandaan komen. Weer keek hij overal om zich heen. Hij liep even door en liep toen resoluut terug. Kennelijk had hij gevonden wat hij zocht. Of toch niet? Ik zag opeens dat er nog een paar auto's geparkeerd stonden in de parkeerhavens die naast een paar van de gemarkeerde bomen lagen. Hij zocht natuurlijk de eigenaren van die auto's. Vandaag gingen ze de bomen kappen! Na nog een paar keer heen en weer gelopen te hebben, liep hij weg.
Even later kwam het oranje zwaailicht de straat ingereden. Het zwaailicht zat vast aan een open vrachtwagentje. Het nut van dat zwaailicht was mij niet duidelijk. Ja, het dient om op te vallen en in het donker is het handig en het zal wel wettelijk verplicht zijn. Maar als je dat vrachtwagentje overdag niet ziet, dan is er zo veel mis met je ogen dat zo'n zwaailicht ook niet meer helpt. De man met het gekleurde hesje zette zijn vrachtwagentje aan de kant, stapte uit en liep weer zoekend rond. Daarna liep hij weer terug naar zijn wagentje, keek op een kaart en liep weer zoekend rond. Dit herhaalde hij drie keer, stapte toen in en verplaatste zijn wagentje zo'n vijf meter. Daarna stapte hij weer uit en keek weer zoekend rond. Hij keek naar de bomen en hij keek naar de auto's. Ik besloot een extra pot koffie te gaan zetten, want dit zou een lange en interessante morgen gaan worden.
Weer verplaatste hij zijn wagentje, nu zo'n tien meter terug. Het voordeel daarvan was dat het zwaailicht nu niet meer direct mijn kamer binnenkwam. Het nadeel was dat het zwaailicht nu weerkaatste via allerlei glimmende objecten aan de muren, zodat het net leek alsof ik in een mini-disco verzeild was geraakt. Weer liep hij rond, keek, belde aan, raadpleegde zijn kaart en liep zenuwachtig rond. Acht bomen. Zeven staan er op een rijtje en de achtste staat iets aan de zijkant. De bomen zijn gemarkeerd met een witte stip en een witte streep. Kan haast niet missen. Twee andere bomen die in de buurt staan, hebben die stip en streep niet. Hoe vaak moet je op je kaart kijken om er zeker van te zijn dat je de goede bomen te pakken hebt?
Eindelijk had hij de eigenaar van twee van de auto's te pakken, want die gingen verplaatst worden. De overige twee volgden ook nog vrij snel en opeens is één kant van de straat helemaal leeg. Alleen de acht gebrandmerkte bomen stonden te wachten op hun executie. Die werd verrassend snel voltrokken. Er kwam een kraan met een grijper, en gelukkig ook een zwaailicht, de straat ingereden die de eerste boom vastgreep. Een man met net zo'n felgekleurd hesje en een kettingzaag zaagde hem onderaan af. De kraan legde de afgezaagde boom neer en de kettingzager zaagde de stam in blokken van zo'n anderhalve meter. Daarna greep de kraan de volgende boom en deze onderging hetzelfde lot. Nog voor mijn koffie volledig is doorgelopen zijn er al twee bomen omgezaagd en is men bezig met de derde.
Daarna kwam er een hakselaar aangereden die de takken en stukken boom tot pulp vermaalde. Uiteraard was ook deze wagen voorzien van een zwaailicht, twee zelfs, zodat mijn werkkamer de natte droom van een Oranje supporter leek te zijn geworden. Toen de derde en vierde boom omgezaagd werden, werden de eerste en tweede al aan stukken gehakt. Een efficiënte vernietigingsmachine. De verwoestende invloed van de mens op de natuur, voor zover je bij aangeplante bomen van natuur kan praten, werd hier weer eens ondubbelzinnig duidelijk. Boomverzorging stond er op de auto's geschreven. Als dat verzorgen is dan ben ik blij dat die mensen geen medisch beroep hebben gekozen. Binnen een half uur zijn de acht bomen omgelegd en in stukken gezaagd. Binnen een uur zijn de resten verwijderd en binnen anderhalf uur zijn alle bladeren en zaagsel weggeblazen en herinnert niets meer aan de slachtpartij die hier heeft plaatsgevonden, behalve de acht stompjes boom die achterbleven.
Dertig jaar lang hebben die bomen koolstof uit de lucht gehaald en omgezet in zuurstof en als thuishaven gediend voor vele vogels. Nu zijn ze weg en kijk ik tegen de gevels van de huizen aan de overkant aan, in plaats van tegen groene bladeren. De buurt is een stukje grauwer geworden en een beetje astmatischer. Er worden vast wel weer bomen voor teruggeplant. Nieuwe, jonge boompjes krijgen hun kans. Maar het zal nog jaren duren voordat ze een beetje op niveau zijn en al die tijd kijk ik tegen lelijke gevels aan. Deze herfst vallen niet de bladeren, maar zelfs complete bomen.
Mijn najaarsdepressie kan nu echt beginnen.
---
