DRlihicfhy2g 089e up
Kijk, nu heb ik iedereen bij de kladden, inclusief mezelf. Het is vrijdagavond, een paar minuten voor half twaalf. Commercials bij Top Gear, dus een prima moment op mijn column te starten. Ik had mijn laptop al een hele tijd op schoot, geen idee waarom, want ik deed er niks mee. Het was alleen maar lastig, want teckel Max wilde over mijn schoot naar de andere kant van de bank, en nu kon dat niet. Nu ligt ze verderop onder haar deken te miepen. Aan de andere kant op de bank springen kwam blijkbaar niet bij haar op. Trut.
Iedere column begint altijd met dezelfde vraag: waar gaan we het over hebben? En welke titel moet er dus boven? Ik ben niet van de opwindende titels met daaronder een nietszeggende tekst. Dat vind ik een beetje verlakkerij. Bij mij is het eerlijk: zowel titel als inhoud zijn vaak nietszeggend. En mijn mededeling nu is ook al nietszeggend: ik heb nog geen flauw idee waarover ik ga schrijven. En die kladden van jullie waarbij ik jullie heb, dat sloeg op de titel. Je raust gewoon even met je vingers over de toetsen en je weet 100% zeker dat het je noooooit een tweede keer lukt. Vooral dat kleine e-tje achter de negen, hoe heb ik hem dat in vredesnaam gelapt? Wat het betekent? Gewoon, net wat je zelf wilt. Ik zal vast en zeker een paar mensen onder mijn geachte lezers hebben die bij het lezen van de titel een paar buitengewoon smerige gedachtekens koesterden. Nee, ik wil het niet horen. Want dan worden er vast en zeker bans uitgedeeld en daar zit ik niet op te wachten. Andere denken iets van: ja hoor, daar gaan we weer, ik stop met lezen. Heel verstandig, in de twee alinea’s onder de titel is nog steeds niets zinnigs opgelepeld. En dan zijn er nog een paar lieden die alleen op FOK aanwezig zijn ter vermeerdering mijner glorie. Die hopen op iets zinvols, iets pregnants, iets om over te lullen met de kleinkinderen, over een jaar of veertig.
U snapt het al, de inname van alcoholische versnaperingen blijft heden ten dage weer niet binnen de perken. Na een halve liter een pijpje gewoon, toen een paar glaasjes rood want ik krijg toch nooit koppijn. De whisky moet tot morgen wachten. Moraal: slobber helpt ook al niet bij de inspiratie. Dat wordt weer piekeren vannacht. Maar er is altijd hoop. De verstandigste wezens op dit moment in dit huis, hier in de kamer zijn twee slapende teckeltjes. Pleegzoon Rob komt pas om een uur of 1 thuis, en daar ga ik nou eens niet op wachten. Het is inmiddels net na twaalven. Als Rob met zijn suffe kop de deur niet op slot doet en er komen ongewenste gasten, dan worden we gewekt door het heidense kabaal dat twee geschrokken en spinnijdige teckels zeker gaan produceren, Maar dat leest u dan wel, heb ik tenminste meteen een verhaal.
Sleep well.
Nou, er kwam niemand, dus dat verhaal over inbrekers zou ik uit mijn duim moeten zuigen. Wat ik niet ga doen. Nee, dan maar even wat politiek, deze week redelijk prominent aanwezig. Het meest opvallende aspect was de lach, af en toe bulderend, soms wat meer geciviliseerd, tenminste als die term toepasbaar is in het Haags bedrijf. Het doet wel deugd, die lach. De sjacherijn is er niet tegen opgewassen, dus moet men meedoen en dan is het allemaal wat minder rottig. Benieuwd hoe lang ze dat volhouden. En wat het effect ervan is. Ik denk goed, maar ruil mijn opinie gaarne in voor een betere. Gramps, dat lieg je. Ja, maar het staat wel netjes als je dat zegt. In ieder geval wordt er weer eens gekeken wie de beste debater is. Men doet zijn best om een goed verhaal te brengen en ad rem te reageren. Het is meestal nog steeds gelul, maar het klinkt alsof men zijn best heeft gedaan. Alleen Geert slaat de plank mis met zijn geenstijl-uitdrukkingen. We zitten nog steeds niet in de kroeg en zat zijn we ook niet. Het viel hevig uit de toon en ik denk dan ook niet dat het positieve effecten zal hebben. Het is gewoon platvloers. Bah.
Met de klusserij liep het vast en wel om een buitengewoon onbenullige reden. Er was steeds lekkage achter de vaatwasser, uit de toevoerslang. Ik hanteer bij reparaties altijd het Occam’s razor: meestal is de oorzaak de allersimpelste. Hier dus het rubbertje tussen slang en kraan. Dat ding zit om een plastic zeefje heen en dus moet het nieuwe ringetje precies de goeie maat hebben: 24 bij 14 bij 3 millimeter. Hoe simpel kan het zijn? Nou, niet dus. Overal langs gegaan, overal ringetjes maar nergens de juiste. Dus lekt het nog even door. Niet te hard, net genoeg om irritant te zijn.
Volgende week dinsdag moet ik weer afrijden, als ik slaag rij ik de week erop eindelijk motor. Doe maar een fraaie november, een beetje droog en niet te koud, dan gaat Gramps uit zijn dak. Veul genieten, overal langs voor koffie en kwebbel. Can’t wait.
Ik neusde even in de krant en vond het weer bovengemiddeld qua leip. Even een bloemlezing: de kindermisbruiker van de zoon van een 57-jarige man blijkt 25 jaar na dato tegenover hem te wonen en is weer in de fout gegaan. Wegenwachters worden hier en daar gemolesteerd. En stel Britse halvezolen komt rotzooi schoppen in Amsterdam, alsof we zelf niet genoeg van dat soort hebben. Youp is hevig in het nieuws. Messias of eikel? Het eerste kabinet van Curacao is in tien minuten in elkaar gespijkerd. De baas van de instantie die de nieuwe ministers moet onderzoeken op hun achtergrond is de laan uitgestuurd. Men heeft een motortje uitgevonden dat slechts 1 molecuul groot is. En een Chinese miljardair krijgt 335 euro huursubsidie per maand.
Ik had een profetische blik: de titel van dit stukkie klopt tot op de laatste letter.
